Yosemite NP (deel 1: 30, 31 oktober en 1 november)

Hallo allemaal,

gisterenavond onderstaand verslag zitten dichten. Toen nog droog; inmiddels is het hier heeeeel nat. Het regent al heel hard sinds vannacht en dat is in ieder geval zo tot woensdag en misschien langer. Er is zelfs een winterstorm-waarschuwing uitgegaan voor hogere gebieden. Het sneeuwt daar nu. Donderdag is mijn laatste dag hier. Ik heb de afgelopen 2 dagen wel heel veel gedaan, omdat ik wist dat het eraan zat te komen. Het weekend was heel mooi: blauwe lucht en zon; wel koud, maar daar kun je je op kleden. De campground is zo nat dat als je uit de camper stapt je direct met je voeten onder water staat. De camper staat in een grote plas water. Ik heb geen laarzen bij mij. Het enige dat ik heb zijn mijn wandelschoenen en die wil ik graag droog houden. Ik heb natuurlijk nog mijn waterschoenen, maar dat is wel heel koud. Hoe dan ook: 200 dollar voor een kamer bij Yosemite Lodge vind ik te duur en als het woensdag droog wordt, dan zijn de watervallen en de rivier wel heel mooi. Ik zag nu al door de wolken heen dat het water van de rotswanden afgutst. Het gebied heeft deze regen ook hard nodig: het is 4 jaar te droog geweest, dus dat wordt nu kennelijk ingehaald. Wel jammer nu ik er ben, maar ja, dat geldt voor iedereen hier. Ik heb nu in ieder geval de tijd om alles bij te werken. Ik zit weer warm in het guest house van Curry Village en nu zelfs met stoel. Veel leesplezier en duim voor me dat ik woensdag en donderdag nog een paar  mooie trails kan lopen.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Wat Yosemite bijzonder maakt is de combinatie van rotsen en watervallen. Als het lange tijd (te) droog is, wil het nog wel eens voorkomen dat de watervallen – zeker in het najaar – droog staan, maar het valt enorm mee: ze zijn redelijk groot en de Merced River - die dwars door de Yosemite Valley loopt - is ook behoorlijk krachtig. Toen ik hier aankwam, bleek al uit de plassen en mijn plek op de camping dat het hier ook behoorlijk geregend had. Op de aankomstdag (vrijdag) was het mooi weer en dat zou tot en met vandaag (zondag) voortduren en vanaf maandag zou het minder worden. Dus ik ben gelijk gisteren – na een zeer koude nacht -  maar van start gegaan met de ‘four mile trail’ naar Glacier Point van waaruit je een prachtig uitzicht hebt over de vallei en Half Dome. Dat is een halve ronde top, een van de bekendste beelden van Yosemite naast El Capitan (rechte rotswand) en de watervallen, waarvan Yosemite Falls de grootste is met een Lower en Upper Fall. Het was weekend, dus druk (maar het schijnt in Yosemite altijd druk te zijn), maar op deze trail viel het mee. De trail was langer dan 4 mijl (enkele afstand). Het was 4.6 mijl en bovendien ging het de eerste 3 mijl alleen maar omhoog. Wel een prachtige trail met Sentinel Rock die boven je uittorent en uitzicht op de Yosemite Falls op de rotswand ertegenover.  Ik was eigenlijk te moe en toen ik op 3 mijl aankwam bij Union Point als tussenstation ben ik afgehaakt. Ontzettend slap, maar ik kon niet nog eens 1.6 mijl verder (en dezelfde afstand weer terug). Achteraf had ik het ergste gehad en was er verder niet zoveel klimmen meer bij, maar het is toch nog een hele ruk als je het niet meer ziet zitten. Ik was dus redelijk op tijd terug voor de BEER! Als ik door was gegaan, had ik die beer niet gezien. Het was geen hele grote, maar er was ook geen moederbeer in de buurt, dus ik denk een puber die de waarschuwingen van zijn moeder in de wind heeft geslagen en toch in de buurt van de weg is gaan kijken. Er schijnen dit jaar al ruim 40 beren te zijn aangereden! Helaas heb ik hem of haar niet op foto: hij (of zij) liep tussen de bomen en ik kon hem niet goed in beeld krijgen, maar heb hem wel gezien. Ik ben daarna nog een stuk wezen fietsen. Wonder boven wonder deed die het nog, want ik ben er mee gevallen (niet tijdens het fietsen, maar toen ik wilde keren bleef mijn band ergens tussen haken waardoor de fiets omviel en ik erbij). Het leek of die echt kapot was, maar ik heb maar wat zitten sjorren aan het tandwiel en hij doet het weer. Hier kan ik de fiets heel goed gebruiken, want alles ligt redelijk dicht bij elkaar en er zijn fietspaden.

Gisterenavond op de fiets (met zaklamp, want aardedonker) naar het theatertje van het Visitor Center geweest om naar de laatste film van het jaar te kijken. Weliswaar blijft het park het hele jaar open, maar in de winter stoppen veel activiteiten. Het paardrijden ook. Er ligt dicht bij de camping een grote stal, maar vandaag was de laatste dag dat ze open waren. Ik heb bedacht dat ik op Monica Beach in LA nog een keer wil paardrijden. Daar heb ik alle ruimte om hard te rijden. In ieder geval was ik er gisterenavond bij en toch ook nog een hoop ander publiek. Het was Halloween en ik heb wat verklede mensen op de foto gezet, maar verder niet veel van gemerkt. De mevrouw van het Visitor Center die de film aankondigde had ook haar best gedaan om de voorstelling een  Halloween-tintje mee te geven. De film gaat over een man (Ron Kauk) die in Yosemite woont en die sinds zijn 12e rotsen beklimt in Yosemite. De titel van de film: Return to Balance, a climber’s journey. Zijn boodschap is  dat hij door het beklimmen van de rotsen en het leven in Yosemite zich één voelt met de natuur. De man is maar een paar jonger dan ik, maar hij ziet er uit als Rafael Nadal (de tennisser). Maar ja, wat wil je als je zo actief bent. Omdat het de laatste avond was, was hij zelf aanwezig om een inleiding te geven en na afloop van de film een uitleiding en hij beantwoordde vragen. Misschien staat die ook op internet, Hans! Prachtige beelden van Yosemite in alle jaargetijden.

De campground (onder de bomen, veel ruimte en alleen toiletten) staat dicht bij Curry Village, waar ze huisjes en tenten verhuren. Het zijn witte tentjes die heel dicht op elkaar staan. Ik vind het net een vluchtelingenkamp. Alle tentjes zijn verhuurd en alle campgrounds zijn vol. Dus het is druk, maar misschien komende week wat minder. Je kan gebruik maken van de douches van Curry Village, maar daar had ik gisteren geen zin meer in en ben onder mijn eigen koude douche gaan staan. Ik moest ook nodig mijn haren wassen, dus ook gedaan. Met natte kop en in de kou dus naar de film gefietst, maar ik heb er niets aan over gehouden (tot nu toe). Je moet wat ontberingen ondergaan als je kampeert, vind ik. Ik heb gisteren ook handschoenen gekocht, want het is na zonsondergang en ’s morgens erg koud en de camper staat in de schaduw onder de bomen. Komt weinig zon bij.

Na de drukke dag van gisteren vandaag (zondag 1 november) een nog veel drukkere dag. Ik heb de Mist Trail gelopen die leidt tot de Vernal en Nevada Falls. Tot de top van Vernal Falls is het slechts 2.4 km (enkele afstand), maar het gaat steil omhoog via – het tweede deel – 600 treden die uitgehouwen zijn in de  rotsen. Dus niet keurige gelijke traptredes, maar treden die in hoogte variëren. je bent kapot als je boven komt, maar het is absoluut de moeite waard. Na het zwakke optreden van gisteren had ik mij voorgenomen door te lopen (stijgen) om de Nevada Falls te zien, die boven de Vernal Falls ligt. Ik was eigenlijk net op weg (ongeveer een halve km) toen ik de Nevada Falls al in volle glorie kon aanschouwen. Ik hoefde dus niet nog eens zo’n 1.3 mijl door te zwoegen. Ik heb filmpjes gemaakt en natuurlijk heel veel foto’s. Dus op tijd weer terug en toen ben ik met de auto naar Glacier Point gegaan. Die kan je namelijk ook met de auto bereiken. Dat is wel een eind terug (toen ik hierheen reed, kwam ik erlangs) – in totaal 64 mijl. Ik was net op tijd, want de weg wordt de komende 2 dagen gesloten in verband met het verwachte slechte weer. Storm op komst? Woensdag bekijken ze dan pas weer of die open kan. Er zou zelfs op grotere hoogten sneeuw kunnen vallen. Zo gek is dat niet begin november en op 7000 feet hoogte. Dus: op en neer gestoven naar Glacier Point en inderdaad: prachtig uitzicht op Half Dome (ongeveer 1000 feet hoger dan Glacier Point) en op de twee watervallen die ik vanmorgen gezien heb: Vernal en Nevada Falls. Van boven lijken ze een stuk kleiner. Ik heb een filmpje van het uitzicht gemaakt, dus die krijgen jullie nog een keer te zien. Toen weer terug en ik kwam ook nog langs het trailtje naar Bridalveil Falls, die ik gezien had vanaf de Tunnel view toen ik vrijdag Yosemite binnenreed. Ik kon hem nu van dichterbij bekijken, maar het is erg smal (weinig water). Na het geweld van Vernal en Nevada Falls was dit maar een kleintje. Wel een hoge. De belangrijkste watervallen heb ik daarmee wel gehad.

Hier in Yosemite zijn ook veel sequoia’s, maar die zijn lang niet zo groot. Na de Big Stump Trail ben ik eerst de camping  op gaan zoeken en ik was nog niet de ‘hoek’ om of de  mist verdween en de zon kwam door. Gelukkig maar, want toen kon ik tenminste een rechte plek uitzoeken.  Toen via een trail die pal vóór de camper liep naar de General Grant Tree, de derde grootste boom van de wereld en de grootste Sequoia buiten het Sequoia NP. Prachtige boom en een hoop andere sequoia’s erbij met speciale verhalen erbij waaronder de Centennial Stump (zie hierboven). Na die inspanning vond ik wel dat ik een hapje buitenshuis had verdiend: Grant Grove Village was heel dichtbij de camping. Het stelt allemaal weinig voor die ‘Villages’, maar ze hebben allemaal wel een winkel(tje), restaurant, giftshop en visitor center.   De hamburger met friet en de lemon meringue na gingen er goed in. Heel veel bijzonders wordt er niet geserveerd. Op weg naar het restaurant wederom herten gezien. Die zie je veel in zowel Sequoia als hier in Yosemite.

Vandaag ook een slangetje gezien: geel met zwart (zie foto). Andere hikers hadden het over een King Snake, maar ze wisten het niet zeker. Vrijdag (30 oktober) wilde ik eerst nog een korte hike maken vóór vertrek naar Yosemite naar een punt met uitzicht over Sequoia Lake (nu particulier bezit). Dit meer heeft een belangrijke rol gespeeld bij de houtproductie van toen. Het is speciaal gemaakt voor het afvoeren van de stammen. Maar de trail was dicht vanwege het gevaar voor vallende takken e.d. Helaas, maar achteraf wel goed, want voordat ik er achter was hoe het hier allemaal werkte en op mijn plek stond was het alweer 15.30 uur. Vandaag is de klok één uur verzet naar wintertijd, dus om 17 uur al donker!

Ik ben waarschijnlijk nog de helft vergeten, maar het is weer een lang verslag geworden. Veel leesplezier en de foto’s zijn bijgewerkt tot en met 30 oktober. Morgen de rest.

De komende dagen maar even aankijken wat het weer doet. Ik heb nog 4 volle dagen hier, dus er volgt tenminste nog 1 verslag voordat ik hier vrijdag 6 november vertrek.

Groeten Annemiek

P.S. IJskast doet het weer.