Het ruige Spanje van Cabo de Gata (2 tot en met 4 januari 2020)

Hallo allemaal,

Eindelijk doet de wifi het weer. Ik heb het zelf opgelost. De dood of de gladiolen: nieuw netwerk instellen en het werkt ook nog. Gisteren eindeloos met mijn ICT mannetje bezig geweest, maar toen lukte het niet. De router laat ik maar voor wat het is. Mijn laptop kan daar kennelijk niet tegen. Onderstaand bericht heb ik gisterenavond geschreven en in de p.s. staan mijn belevenissen van vandaag (zondag 5 januari). Ik zal de foto's ook proberen te uploaden. Ik was gebleven bij Granada. Geen idee of ze dan bij het goede verhaal staan, maar dat zien we dan wel. 

Volgens de buienradar zou het vandaag (zaterdag 4 januari) zon, zon en nog eens zon zijn, maar die heb ik niet gezien: het was bewolkt en een behoorlijke frisse wind uit het noordoosten. Het zal niet meer dan 10 graden zijn geweest. Niet getreurd: op de fiets en dan wordt je vanzelf warm. Gisteren heb ik al een zeer sportieve dag gehad, maar dan lopend. De wandelpaden zouden hier ook geschikt zijn voor fietsen, maar dat blijkt te zijn: geschikt voor mountainbikes en niet voor gewone fietsen. Dus helemaal van Los Escullos tot aan het plaatsje San José gelopen. Los Escullos bestaat uit niet meer dan (natuurlijk) een fort (Castillo de San Felipe; gebouwd in 1771 tijdens het bewind van Carlos III) en een hotel (nu gesloten) en nog wat uitbaters (ook gesloten) en een camperplaats vlak aan zee met heel veel honden. De camping ligt ongeveer 1 km landinwaarts en je kan er lopend komen over een onverharde weg die behoorlijk is toegetakeld door de overstromingen die ze hier in het najaar hebben gehad. Het kan hier dus wel regenen en als het veel is, dan komt het ook in enorme hoeveelheden van de omringende bergen naar beneden. Er zijn toen ook stukken weg die toegang geven tot de camping weggeslagen (inmiddels weer hersteld), dus het is wel heftig geweest. Je ziet de gevolgen er nog van. Eenmaal aan het strand heb je aparte rotsen die bestaan uit zacht wit kalksteen. Ze zijn heel grillig en heten Dunas Ooliticas fósiles. Aan het begin van de wandeling ben ik erover heen gelopen. De rest van de wandeling heb ik ze ook nog gezien, maar niet meer zoveel als in het begin. Het is wel een indrukwekkende kustlijn: allerlei kleuren rotsformaties met zee aan de ene kant en hoge bergen aan de andere kant. Volgens de borden was de wandeling 6,3 km en het zou niet zo moeilijk zijn. Nou…………stijgen en dalen en de weg begon heel breed maar werd steeds smaller. En toen ik dacht dat ik er was, moest ik nog heel ver lopen naar het plaatsje San José zelf. Ik liep ook steeds doodlopende wegen in; dat was niet aangegeven, dus ik heb ook nog behoorlijk omgelopen. Aanvankelijk was mijn idee om terug via een ander plaatsje naar de camping te lopen; toen ik bedacht dat dat toch wel te veel van het goede zou zijn, besloot ik rechtstreeks hetzelfde pad terug te lopen, maar dat bleek ook een mission impossible en uiteindelijk heb ik in San José een taxi gebeld en was ik dolblij dat die nog kwam ook. Ik was kapot, maar het was een hele mooie wandeling met vanaf 15 uur zon. Ik heb diverse informatieborden onderweg gefotografeerd. Ook goed voor mijn spaans.

Het National Parque Cabo de Gata is een Natura 2000 gebied, dat van oorsprong vulkanisch is en omvat 45 vierkante km land (aangewezen in 1987) en 8 jaar later is nog eens ruim 60 km van de zee aangewezen als maritiem natuurgebied. Er is hier namelijk onderwaterleven! Dat heb ik vandaag ook geleerd door een informatiebord in La Isleta, waar ik naar toe ben gefietst. Daar is zelfs een duikschool, die kennelijk wel open is: ik zag twee mensen in een duikpak in het water en de een leek les te krijgen van de ander. Helaas was het voor mij echt te koud om te zwemmen. Bovendien zie je zonder zon niet veel onder water. Ik heb wel een snorkel en duikbril bij mij. Vanaf de kant is er in ieder geval niets te zien, hoewel het water kristalhelder is. Er waren mensen aan het vissen, maar ik heb ze niets zien vangen. 

Lopend lukte het gisteren dus niet, maar vandaag wel fietsend het plaatjes Pozo de los Frailes bezocht. Stelt niet veel voor, maar daar staat een complete windmolen, bekend van de strijd van Don Quichote (Quijote in het spaans) en inmiddels een symbool van Spanje. Er staat ook nog een andere op de foto, dicht bij de camping, maar die heeft geen ‘wieken’ meer. De verhalen van Don Quijote dateren uit de 16e eeuw, dus ze zullen ook wel zo oud zijn. Ze werden gebruikt om graan te malen. De kap van de molen kan gedraaid worden als de windrichting verandert en zodoende kon de molen altijd worden ingezet. De windmolens bleven in de familie en werden van vader op zoon doorgegeven. Daarna terug en doorgefietst naar het plaatsje La Isleta. Ook niet veel bijzonders, maar wel een mooi uitzicht vanaf een heuvel, een leuk haventje en een duikschool. Op het plein stond een huisje met grote letters ‘Clean Ocean Project’ erboven. Die organiseren – net als wij – geregeld schoonmaakacties. Zo stonden er grote plastic flessen met peuken erin: die hadden schoolkinderen verzameld op de stranden. Ik heb een boekje meegenomen in het spaans met allerlei nieuws van de natuurorganisaties die zich bekommeren om het natuurpark. De verhalen die erin staan (ik kan het in grote lijnen volgen) komen overeen met de berichten van onze natuurclubs: veel verontreiniging, zwerfafval, hotels die in de beschermde natuur gebouwd mogen worden, luidruchtige feesten, boeren die afval dumpen etc etc. Ze hebben kennelijk ook last van teveel stikstofuitstoot. In heel Europa zal het niet veel anders zijn.

Ik heb in La Isleta volgens het spaanse ritme geluncht: ik heb er een warme maaltijd van gemaakt. Ik was wel een half uur te vroeg: half 2 in plaats van 2 uur. Zitten blauwbekken op een terrasje bijna boven de zee, maar ik heb wel buiten gezeten. Ik kan de rest van de winter nog binnen zitten. Ik was trouwens niet de enige. Ze zijn hier natuurlijk gespecialiseerd in visgerechten, maar daar durf ik mij niet aan te wagen. Ik ben nogal een tut als het om vis gaat. Complete vissen of ondefinieerbare gepaneerde beestjes vind ik eng. Dus hamburgers met ei en patat met een gezonde sla erbij. Het fietsen op de weg voor auto’s kennen wij niet, maar het is hier de enige mogelijkheid als je geen mountainbike hebt. Gelukkig rijden de auto’s met een grote boog om je heen. Dat is aardig. Na La Isleta wilde ik verder fietsen naar een plaatsje nog wat verderop (Rodalquilar), maar na het eerste colletje met 10% stijging en nog geen eind aan de stijging, ben ik afgehaakt. In Rodalquilar is een voormalige goudmijn en op weg ernaar toe kom je langs een spookstad. Ik ga morgen naar Cartagena en dan kom ik er met de camper langs. Lijkt mij beter idee. Ook nog leuk om te vermelden: ik kreeg een applausje van een ‘echte’ wielrenner, die mij op mijn gewone fietsje bergopwaarts zag zwoegen.

Dat was mijn eerste kennismaking met dit puntje van zuidoost Spanje. Zeker een keer de moeite waard om terug te keren, maar dan met iets warmer weer en zon om ook het onderwaterleven te ontdekken.

Groeten Annemiek

P.S. ik heb het onderwaterleven vandaag (zondag 5 januari) al mogen ontdekken. Het was heel erg mooi weer vanmorgen en het kwik liep zelfs op tot 17 graden, dus na het bezoek aan de goudmijn ben ik naar de parkeerplaats voor campers (die volgens mij ook als camperplaats wordt gebruikt) van La Isleta gereden en heb gesnorkeld in de buurt van de rotsen. Daar groeien wat plantjes op. En warempel: vissen. Veel verschillende soorten ook. Iets minder gekleurd dan de tropische vissen, maar toch de moeite waard! Nog een paar uur van de zon genoten en toen naar Cartagena gereden (ongeveer 200 km). Sta nu pal langs de weg van wat de NKC een camperplaats noemt, maar het heeft wel alle faciliteiten. Morgen Driekoningen. Wordt hier grootst gevierd. Het kostte wel moeite om het te vinden, want de GPS kende het adres niet. Heel lastig, maar uiteindelijk - in het donker - gevonden. Daarna kreeg ik nog een eindeloze stroom informatie van de enthousiaste beheerder, die overigens goed engels spreekt. In het spaans stottert hij, maar in het engels niet. Wisten jullie dat de beroemde likeur 43 uit Cartagena komt? Ze hebben hier een specialiteit: Café Asiatico. Ga ik morgen proberen.