Salobreña en Motril (29 december tot 2 januari 2020)

A.S. Het gaat erg moeizaam hier met internet (ondanks de positieve reviews daarover van eerdere gebruikers van de camping), dus alvast mijn blog dat ik al klaar had staan en dan komen de foto's later wel als er ergens weer een goede wifi is of mijn router weer tot inkeer komt.

Próspero año bueno!

Ik sta hier nu alweer 5 nachten, dus - hoe gezellig ook met Jannie en Kees – tijd om verder te gaan. De kust van Spanje heeft nog meer verrassingen, verwacht ik en per slot ben ik hier op verkenningsreis. Vandaag – nieuwjaarsdag- was een kadootje voor mij en vele Spanjaarden en anderen die hier zijn. 20 graden, maar nog belangrijker: geen wind en het bleef wolkenloos. Dat was de laatste dagen anders. ’s Avonds koelt het nog wel behoorlijk af. En natuurlijk kon ik het niet laten om nog een laatste duik (nr 5 inmiddels) hier in zee te nemen. Een echte nieuwjaarsduik. Ik blijf de enige. De engelsen die tegenover mij staan, zien mij graag zwemmen, maar ik krijg ze niet mee. Afgelopen dagen veel gedaan. Op de fiets naar Salobreña, klein stukje over de provinciale weg. De rest via redelijk te befietsen wegen. De afstand is een klein half uur, dus goed te doen. Twee maal omhoog geklommen naar het kasteel dat volgens de ANWB uit de 10e eeuw stamt. Volgens de borden van Salobreña niet. Die vermelden 13e eeuw, maar uiteindelijk blijkt nog maar heel weinig uit de 10e of 13e eeuw te stammen. Ze hebben er van alles mee gedaan en het bouwen (of restaureren) is tot de 20e eeuw doorgegaan. Het blijft wel imposant. Eerst de Moren die zo van baden en water hielden en tierelantijnen en dan komen de Christenen en dan is het uit met de uitbundigheid en wordt alles sober en vooral niet teveel water om te baden. Ik moet ze wel meegeven dat ze de Moorse bouwsels redelijk in tact hielden. Ze hadden er wel respect voor. Dat is mooi. Ik ben twee keer omhoog geklommen, omdat de eerste keer het kasteel gesloten was. Ze houden hier siësta, ook in de winter. Dus meestal is alles zo’n beetje van 14 tot 17 uur dicht, want dan wordt je geacht te eten en daarna uit te buiken. Dat klopt niet met mijn eetritme. Salobreña ziet er erg mooi uit: met witte huisjes tegen de heuvel aan geplakt en aan zee. Ik heb vanuit Motril foto’s gemaakt. Het uitzicht vanaf het kasteel op de omgeving was ook erg mooi. Dat maakte de twee klimtochten ook wel waard. Overigens: als je je rijbewijs in Salobreña of vergelijkbaar dorp moet halen, dan zal je de hellingproef heel erg goed onder de knie moeten hebben. Hele smalle straatjes die steil omhoog of omlaag gaan en parkeerplekken die net zo steil zijn. Ik snap niet hoe die mensen nog uit die auto’s kunnen komen en stel dat je een keer vergeet om de handrem goed aan te trekken! Het leed is niet te overzien. Ook met een fiets moet je beschikken over hele goede remmen. Voor de oude mensen is het zwaar: ik zag ze naar boven sloffen. Ze zijn het natuurlijk al hun hele leven gewend, maar toch. Slechte heupen kun je hier niet hebben.

In de omgeving wordt veel verbouwd: fruit, groente (tomaten) en bloemen. Er wordt ook veel plastic gedumpt en dat zo dicht bij zee. Nog een wonder dat er niet veel meer plastic in zee ligt.

Einde middag op oudejaarsdag nog met Jannie en Kees naar de vissershaven in Motril gefietst, maar helaas de vissers hadden vrij en dat geldt ook voor nieuwjaarsdag. Normaal gesproken komen ze rond 17 uur in de haven en dan wordt de vers gevangen vis direct verkocht in de visafslag die erbij ligt. Daar mag iedereen komen, ook toeristen. Schijnt een happening te zijn. Iets voor de volgende keer. Er moet iets te wensen overblijven. De ferry naar Tanger vertrekt ook van Motril. Enorm ding waar ook vrachtwagens op passen. Je zit hier echt aan de buitengrens van de EU. Ik heb gehoord dat hier ook wel eens vluchtelingen in bootjes aankomen, maar het zal nu wel te koud zijn.

Na het bezoek aan de vissershaven oudjaar met Jannie en Kees gevierd. Wij hebben op de veranda van hun huisje gezeten. Het was wel koud, maar met kacheltje onder de tafel en kleed over de benen en poncho (3 euro op de markt) en omslagdoek van Janny over mijn 3 lagen heen, was het uit te houden. Helaas geen oliebollen: het spaanse beslag bleek geen succes, dus Kees neemt volgend jaar oliebollenmix uit Nederland mee. Wel heerlijke mosterdsoep, glühwein en hapjes. We zijn niet eens aan mijn ‘champagne-achtige’ witte wijn toegekomen. Het was nog lang heel gezellig op de camping.

Eind middag hebben we nog even een afscheidsdrankje genomen op het terras van een strandtent. Heerlijk in de zon. Morgen naar San Jose naar een camping in een natuurpark. Ongeveer 150 km van hier, dus ik kan het rustig aandoen.

Groeten Annemiek