Keystone Park en Pittsburgh en Max

Hallo allemaal,

vanavond het verhaal; morgen de foto's en video's. Er is weer veel te vertellen over de afgelopen 3 dagen. Ik ben 2x naar de Walmart geweest: naast heel veel andere handige/praktische aankopen (bijv. CD's voor de muziek tijdens het rijden) een fiets gekocht! Te klein, maar goed genoeg voor korte ritten en ik heb er gelijk veel plezier van gehad in Keystone. Ik dacht aan het slot, maar niet aan de pomp. De fiets had zachte banden en geen enkele campgroundhost had een fietspomp. Toch jammer. Dus de volgende dag (rustdag) wederom de dichtstbij zijnde Walmart opgesnord en de pomp gekocht. Ik kan hem heel goed binnen zetten en zo vastzetten dat die geen cm verschuift. Gisterenmiddag rondje om het meer gefietst en gezwommen. Ik stond op de Hillside van de campground, omdat de Lakeside drukker zou zijn, maar buiten het weekend is het heel rustig, dus ik had wel een beetje spijt. Ik heb mijn borrelplekje verschoven naar de lakeside (zie video).

Ik leer iedere dag bij: eergisteren kwam ik aan in Keystone (36 mijl ten zuiden van Pittsburgh) en toen begon het al een beetje te spetteren toen ik naar het gebouw liep om te douchen. Toen ik klaar was kwam het met bakken uit de lucht. Normaal is het natuurlijk niet erg met een camper, maar ik had de dakraampjes open staan. Soms valt het mee, maar nu niet. 3 natte plekken binnen, maar gelukkig geen natte electronica. Het heeft die avond nog behoorlijk geregend. Gezellig hoor dat gekletter op en tegen de camper (met raampjes dicht). Verder heb ik geleerd hoe het zonnescherm naar beneden gaat (de volgende dag scheen de zon al weer heerlijk), hoe ik de TV aan kan krijgen (antenne op het dak) maar nog geen tennis gezien en weet ik hoe ik de camper makkelijker heuvel op en heuvel af kan laten rijden (tow/haul knop indrukken). Dat is fijn, want dan spaar je je remmen tijdens het dalen. Als je teveel achter elkaar afremt dan kunnen de remmen verbranden en dan werken ze (even) niet meer. Dat hebben mijn moeder, 2 tantes en ik meegemaakt toen we in Californië waren in 1995. Enge ervaring. Dus ma, met dit gevaarte loop ik minder risico. Het is geen overbodige luxe: ik heb al heel wat 'achtbanen' achter de rug. Het is hier heel heuvelachtig (en veel bos) en de TomTom brengt mij op wegen zonder rekening te houden met de grootte van het ding waarin je rijdt. Toch ben ik heel blij met de TomTom want ik zou niet weten hoe ik het anders zou moeten doen.

Dat bleek vandaag in Pittsburgh. Ik had het leuke idee om vanaf  Mount Washinghton Pittsburgh van boven te bekijken. Dat kan met een in 1877 aangelegd spoorbaantje (de Monongahela & Duquesne Incline):  ooit aangelegd voor de werkers in de koolmijn (http://duquesneincline.org/). Pittsburgh is van origine bekend van de staal- en kolenindustrie. Vandaag de dag meer van universiteiten en financiële instellingen. De staalindustrie is er nog wel steeds. Sterker nog: ik hoorde van de taxichauffeur, die mij naar het Andy Warhol Museum reed, dat de staalwerkers een 'wilde actie' voerden tegen de salarisverlagingen. De olieprijs is zo laag, dat de aanleverende staalindustrie (oliepijpen e.d.) het heel moeilijk heeft.

Van bovenaf heb je een prachtig uitzicht op Pittsburgh. Er komen 3 rivieren samen in Pittsburgh (de Ohio River komt samen met de Allegheny en Monongahela rivers), dus veel bruggen, waar je overheen kunt lopen. Ze zijn voorzien van (veilige) voetpaden. Ik had van te voren op internet gecheckt of ik bij de Incline kon parkeren. Dat kon, maar na wat omzwervingen (ik miste een afslag!) vond ik wel de public parking, maar die was niet geschikt voor campers (dus moeizaam er weer uitwurmen). Gelukkig ontdekte ik in de buurt een enorm groot parkeerterrein met achterin nog veel ruimte, dus ik kon zonder schuldgevoel mijn paleisje op 2 parkeervakken zetten en zelfs nog in de schaduw van een boom. Het ritje met de kabelbaan omhoog ging snel. Boven waren er om de zoveel meter platforms gemaakt van waaruit je een prachtig uitzicht had op downtown Pittsburgh. Ik heb begrepen van een vrouw (die de foto van mij nam op speciaal verzoek van mijn moeder) dat ze de laatste jaren veel hebben gedaan om Pittsburgh te renoveren. Het is volgens haar een prettige stad om te wonen en heel 'affordable' (= betaalbaar). Het is vandaag loeiheet, dus een heel lekker medium low fat yoghurt ijsje (enorm ding) ging er gemakkelijk in.

Ik wilde ook nog naar het Andy Warhol Museum, maar ik prijs mij gelukkig dat ik een taxi heb genomen. Die kwam zomaar aanrijden toen ik beneden was. Hand opsteken en ja hoor, hij was vrij. Gelukkig voerden de staalarbeiders geen actie op de route naar het museum, dus dat ging voorspoedig. Mooi museum. Andy Warhol is in Pittsburgh opgegroeid. Hij is geboren in 1928 uit immigranten uit Slowakije en is een beroemdheid op het gebied van schilderen, fotografie en films. Hij heeft alles gedaan, maar zijn portretten van beroemdheden (bijv. Marilyn Monroe, Jackie Kennedy en Elvis Presley) zijn het meest bekend. Hij heeft ook soepblikken nageschilderd en verpakkingen van simpele huishoudelijke artikelen (bijv. Brillo). Zijn films vind ik minder, maar ieder zijn smaak. Beetje vreemde snuiter, maar dat geldt mogelijk wel voor iedere creatieve artiest. Hij is op 58 jarige leeftijd overleden aan blaaskanker. Even oud als ik nu ben. In het museum lieten ze ook zijn vernieuwende schildertechnieken zien. Heel mooi. Ik mocht in het museum niet fotograferen op 1 werk na (Warhol met Marily Monroe) en 1 foto heb ik stiekem genomen. Er hing ook een windmolen, maar de suppoost was te dichtbij om een foto te nemen.  Ik ben begonnen met een film over zijn leven. Goede start.

Ik wilde toch iets meer zien van downtown Pittsburgh en dus ben ik teruggelopen. Was goed te doen en dan zie je toch meer dan alleen van boven. Inderdaad prettige stad om doorheen te lopen: oud naast nieuw en een soort glazen kasteel aan het Market Square. Mooi om over de bruggen te lopen. Rond 16 uur de stad uit (spitsuur natuurlijk) en ik vergiste mij in een afslag (die liggen hier af en toe links van de weg en heel dicht op elkaar dus je moet heel erg opletten). Een U-turn met zo'n gevaarte is niet zo gemakkelijk dus net een stoeprand meegepikt. Gelukkig heeft Max (zie hierna) dikke banden en die bleven heel. De stad uit ook nog wat wegwerkzaamheden, dus smallere rijstroken. Heel uitdagend, maar voor de rest ging het goed. TROTS! Langs de route naar wederom een groene campground (Beaver Creek State Park) mooie oude gebouwtjes: kerkjes en een oud schoolgebouw. Ik ben toen maar even gestopt voor foto's. Toeristische route ook: ondanks asfalt hobbelend alsof het een dirty road is: is iets niet goed gegaan bij de aanleg denk ik zo. Smalle wegen, bruggetjes waar maar 1 auto tegelijk over kan (maar gelukkig wel breed genoeg voor Max). Kortom: geweldig. Ik zit nu ongeveer 50 mile ten noorden van Pittsburgh en ben inmiddels Pennsylvania uit en Ohio in. Ik heb vandaag 100 mile gereden en in totaal 756. Ik heb de olie al gecheckt (moet iedere 500 mile: ik doe het bij Betsy nooit eerlijk gezegd). Ik heb ook al gray en black water geloosd en vers water ingenomen. Hier is geen douche, dus vanavond voor de tweede keer in mijn eigen douche. Er is geen kip hier. Ik heb de hele campground voor mezelf. Maar ik voelde mij wel welkom: zie het papiertje dat op de E-hook-up zit.

De camper heb ik dus Max gedoopt: vernoemd naar onze Koningin Maxima. Het is een paleisje op wielen, dus het leek mij wel gepast. Het is geen Alex geworden, want we zijn vrouwen, die zelfstandig zijn. De volledige naam wil ik niet gebruiken (majesteitsschennis?), dus MAX. Morgen heb ik ongeveer 160 mijlen voor de boeg: naar Sandusky. Overmorgen ga ik dan naar Kelleys Island, één van de Lake Erie Islands. Morgenavond zet ik de foto's en video's die bij dit reisverslag horen erop, want ik ga nu het laatste hoofdstuk van Bonita Avenue lezen. Wat een spannend boek!!!

Succes met jullie activiteiten.

Groeten Annemiek