Beaver Creek en Lake Erie/Kelleys Island

Ha mensen,

'Time is short; hell is hot; the king is coming; ready or not!' Sterke tekst hè? Stond bij het witte kerkje van de fotoserie bij het vorige verslag. De video's zijn nog niet gelukt. Kan zijn dat mijn nieuwe fototoestel zo nieuw is dat Reislogger dat niet trekt, maar de vraag staat uit.

Het onweer is hier losgebarsten na een wel hele broeierige dag en gelukkig was ik 'thuis' om op tijd de dakramen te sluiten. In de camper is het nog wel heel warm en ik heb airco in de camper. Daar heb ik een hekel aan, omdat ik er verkouden van wordt, maar nu heb ik hem toch maar aan gezet: een herrie!!! Ik hoor gelijk niets meer van het onweer. Even laten draaien en nu weer uitgezet. Iets koeler hier.

Ik heb eergisteren vóór vertrek naar Lake Erie (bij de plaats Sandusky) nog 2 korte wandelingen gemaakt in de buurt van de Beaver Creek - campground. Ik wilde de Beaver Creek zelf toch nog wel even zien. Dus eerst een afdaling naar beneden: kort maar heftig, maar wel de moeite waard! En de tweede zou moeten leiden tot een outlook, dus van boven, maar die ben ik na een goede 3 kwartier lopen nog niet tegengekomen. Op de plattegrond was het een korte trail, dus misschien heb ik wat over het hoofd gezien. Hoe dan ook: de enige opening door het bladerdek heb ik op de foto gezet. Het waait behoorlijk nu: de camper zwaait op haar wielen! Na de trails op weg naar de grote meren tussen USA en Canada, te beginnen met Lake Erie.

Alles bij elkaar was het 156 mile,dus toch wel even toeren. Eindelijk kwam ik een 'rest area'  tegen. Die kun je vergelijken met onze uitrustplekken langs de snelweg (ik ben nu al de naam van die dingen vergeten). Tot nu toe waren het steeds 'service-areas' en dat zijn parkeerplaatsen met een benzinestation en van die foute restaurants (Wendy's, MacDonalds, etc). Ik vind dat niet te eten, maar nu kon ik mijn eigen eitjes bakken en in een enigszins acceptabele omgeving opeten. Dat doe je niet op zo'n kale parkeerplaats. In Argentinië vond ik dat ook zo heerlijk. Daar heb je minder highways, dus lekker met de gebakken eitjes als lunch in de berm van de weg bij een mooi uitkijkpunt. Het gaat per slot van rekening ook om de reis en niet alleen om van A naar B te komen. Overal waar ik kom, krijg ik complimenten over de camper. Ik zie er onderweg niet eens zo veel. En iedereen vind het natuurlijk wel heel stoer dat een Hollandse meid alleen zo'n reis onderneemt. Ik raak vaak met de mensen in gesprek en ja, ze willen allemaal graag Amsterdam zien of zijn een keer in Nederland (Holland meestal) geweest of in ieder geval in de buurt.

Eind van de middag (bijna altijd rond 17.30 uur kom ik aan) in East Harbor State Park in Lakeside-Marblehead aangekomen: grote camping voor nog veel grotere campers dan Max en tenten. Hoewel niet nodig, werd ik bij het parkeren geholpen door een stel en daar kwam ik niet gemakkelijk vanaf, maar ik kreeg ook goede tips van ze. Zo heb ik direct een mooie zwemplek ontdekt (op het fietsje met onderweg reeën): tot ver het meer in bleef het ondiep, maar wel lekker koel. Helaas bijten de vliegen naderhand wel. Geen rode bulten, maar pijnlijke prikken en ook gelijk zoveel tegelijk!

Vandaag bezoek aan Kelleys Island: een van de eilanden die in Lake Erie liggen. De grens met Canada is maar iets noordelijker. Volgens T-Mobile ben ik de grens al over (geweest): ik kreeg de prijzen van Canada al door! In 1812 heeft admiraal Perry strijd geleverd om te voorkomen dat de eilanden in Lake Erie tot Canada zouden behoren. Er is voor hem natuurlijk - naar goed Amerikaans gebruik - op een van de andere eilanden (South Bass Island) een memorial opgericht (een 'Doric column'). Ik heb het van Kelleys Island kunnen zien en het staat op de foto. Voorafgaand aan het tripje per veerboot naar Kelleys Island ben ik iets verder doorgereden naar Marbleheads Lighthouse; de oudste nog werkende vuurtoren, die al sinds 1822 de zeelui veilig langs de kust van het schiereiland Marblehead begeleidt. Kelley is de bouwer ervan. Het vaartochtje met het veer duurde 20 minuten. Max op de parkeerplaats tegen dubbel tarief (2 parkeerplaatsen). Het onweert nu echt  hier! De fiets mocht mee en ik heb er het halve eiland mee over gefietst. Het hele eiland ging niet; want aan een kant was geen weg. Mooie huizen! Veel vakantiehuizen ook denk ik, maar er wonen ook mensen op het eiland en er is een school en een kerk en - wel heel ouderwetse - restaurantjes. Wat ik echt indrukwekkend vond zijn de glacial grooves: dat zijn groeven die uitgesleten zijn door de gletsjers die 25.000 jaar geleden vanuit Canada naar het zuiden kwamen en die 10.000 jaar geleden zijn gesmolten. Op het eiland zijn ze deels bewaard gebleven, maar daar kwamen ze wel laat achter. Tot de jaren 70 is er veel onwetend verwoest door de limestone mijnen. Dat is hier in grote hoeveelheden gewonnen en daarvoor is heel wat gesteente opgeblazen, dat achteraf dus die archeologisch zeer interessante gletsjerrestanten waren. Ook op dit eiland een 'public beach' en ik had er op gerekend: zwempak mee en omkleden in hokje. Ook weer erg ondiep, maar even 'sissend' ondergedoken om af te koelen. Daarna nog wat kerkjes, waaronder The German Reformed Church, door een aantal Duitse families in 1866 gebouwd. Het wordt niet meer gebruikt. Wel een spaarzaam ingerichte kerk. Ook nog de 'Inscription Rock'  gezien: tussen 300 en 400 jaar terug hebben indianen daar tekeningen in gemaakt. Daar is niet veel meer van te zien, maar toen ze ontdekt werden door de Engelsen zijn ze 'overgetrokken'. Het is niet duidelijk (geworden) wat de indianen destijds met de tekeningen wilden zeggen.

Ik heb de lokale middenstand 'gespekt' met een vette lunch. Had ik een keer zin in en het zout houdt het vocht vast en zout was het! Terug op het vaste land ben ik nog langs een winery geweest. De wijn die hier vandaan komt, is mij net iets te zoet (en vooral duur), dus ik heb het bij 1 fles gelaten. De rest heb ik voor een normale prijs bij een (permanente) groente- en fruitmarkt in de buurt gekocht. Ik heb het vieze water geloosd en vers water ingenomen en ik heb mijzelf schoongemaakt en ben helemaal klaar voor het Labor weekend dat morgen begint. De Amerikanen gaan dan nog 1x uit hun dak, om daarna pas weer met kerst vakantie te hebben. Dat geldt dan voor de nog werkenden en schoolgaande kinderen. De rest, met name de gepensioneerden, genieten er hier lekker op los: het aantal dikke mensen is wel heel groot, maar het vlees gaat op de BBQ. Nu even niet, want het regent nog steeds heel hard en het onweert ook nog (al 2 uur).

Morgen ga  ik een eind rijden: 306 mijl naar Muskegon en dat ligt aan Lake Michigan. Daar blijf ik het hele weekend (3 nachten) op een KOA camping, de meest bekende campings van Amerika en niet altijd de beste, maar er waren geen alternatieven. Ik verheug mij al op de kinderpartijtjes om mij heen. De belofte is dat 'the views are postcard-perfect'. Ben benieuwd!

Groeten Annemiek