Death Valley (23 en 24 oktober)

Hallo allemaal,

ik ben net 2 uur langer bezig geweest om een nieuw beveiligingsprogramma op mijn pc te zetten. Mijn AVG licentie was verlopen en ik heb geprobeerd om er een nieuwe op te zetten, maar lukte niet. Uiteindelijk een ander programma (Avast) geinstalleerd en dat duurde heel lang. Hieronder het verslag dat ik gisterenavond al heb gemaakt en nu ga ik gauw naar de Mesquite Flat Sand Dunes. In aanvulling op verslag hieronder: paardrijden vanmorgen was geweldig: in galop door de woestijn. Filmpje van gemaakt, maar dat zal dus nog even duren voor het erop komt. El niño zorgt voor minder weer (het is helemaal niet zo warm en bewolkt) en dus ook voor regen. Hopelijk duurt dat nog tot morgen.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dood is de Valley allerminst en nu gelukkig ook niet meer zo heet. Heerlijke zwoele avonden: ik schat dat het nu (20 uur) nog zo’n 25 graden is, maar vandaag is het niet warmer geworden dan 30 graden. Wederom een prachtig landschap, dat afgelopen zondag is geteisterd door regen, heb ik begrepen. De regen die ik in Zion heb gehad, hebben ze hier ook gehad, maar dan nog een tikje erger. Dat komt zelden voor: de laatste grote flood was in 2004. Toen ik gisterenavond na zonsondergang het park inreed, viel mij al op hoe nat het was. Weliswaar kon ik overal doorheen rijden, maar er waren wel een paar floods over de weg. In de plassen zag ik de zonsondergang weerspiegelt. Heel mooi. Het was de eerste keer dat ik in het donker mijn bestemming bereikte. Dat wil ik voorkomen, want het is geen pretje om in het donker je plek te vinden. Weliswaar had ik ook hier op de Furnace Creek campground gereserveerd, maar ik had geen nummer van mijn site genoteerd, maar gelukkig hadden ze dat wel gedaan op een lijst die verlicht op het registratiekantoor hing. Vanmorgen moest ik melden dat ik was aangekomen. Ze houden het goed in de gaten, want toen ik mij meldde had ondertussen de ranger al ontdekt dat ik mij nog niet gemeld had.

De reden dat ik zo laat pas aankwam is, dat ik mij had vergist in de afstand én ik heb te lang zitten twijfelen tussen rood en blauw. Het was toch een behoorlijk stukje om om de Valley of Fire (= rood)  te ontdekken en die bleek dus heel dicht bij de ingang van Lake Mead (= blauw) te zitten. Als ik van te voren een zeer gedetailleerde kaart had gehad, had ik allebei kunnen doen: eerst de Valley of Fire en daarna de scenic route langs Lake Meade, maar ik kwam langs de 619 die door Logandale en Overton gaat en toen moest ik kiezen. Ik heb nog even bij de entrance van de Valley of Fire State Park gestaan en wat foto’s genomen, maar heb toen toch besloten om de weg langs Lake Mead te nemen.  Lake Mead is heel blauw en staat in verbinding met de Colorado River via de Hoover Dam. Zover kon ik niet komen, maar ik herinner mij dat ik het meer en de dam ook in 1988 heb gezien. Helaas was er vanaf de weg niet veel te zien van Lake Mead. Echo Bay (waar ik vanaf de doorgangsweg naar toe gereden ben) was toe aan een renovatie kennelijk, want de weg die leidde tot het meer was gesloten. Ik ben een stuk richting meer gelopen, maar kon niet goed bij het water komen. Bovendien was het intussen vrij laat en ik moest nog voorbij Las Vegas naar Death Valley/Furnace Creek. Alles bij elkaar heb ik 581 km gereden! Langs de route van Lake Mead was er trouwens ook genoeg ‘rood’ te zien en ik ben er nog een paar keer uitgesprongen om een paar foto’s te maken, maar helaas: geen tijd om trails te lopen.

Onder Las Vegas doorgereden (zag het centrum met pyramide op een afstand), maar kon de vrijdagfiles niet geheel ontwijken. In de buurt van Death Valley prachtige zonsondergang gezien vanuit de camper en nog even een paar foto’s genomen, maar pas toen ik zeker wist dat ik op de goede weg richting camping zat. Ik had mazzel, want die was goed aangegeven en in het pikkedonker toch nog gevonden. Alle hook-ups, maar geen internet.

Het is hier heel kaal, maar de plekken zijn ruim.  Het goede nieuws is dat ik nu weer op zeeniveau zit en er zelfs onder. Badwater, het laagste punt (86 meter onder zeeniveau) is door de floods niet bereikbaar, maar die heb ik vandaag wel vanaf Dantes View op 1700 meter hoogte, dus van boven, gezien. De weg ernaar toe was een beleving: de laatste kwart mijl 15% stijgen, maar Max redt dat makkelijk. Dat werd nog bevestigd door een Nederlands echtpaar die in een kleine camper van de concurrent al boven koffie zaten te drinken. Zij hadden trouwens de nodige problemen met die camper en ze wilden toch een grotere, dus ze gingen hem inruilen in Las Vegas. Die camper was al 3 jaar oud. Ben ik blij dat ik voor Roadbear heb gekozen, die alleen campers die niet ouder zijn dan 1 jaar verhuren ;-). Daarna naar Zabriskie Point met enkele trails. Ik heb de Badland Trail deels gelopen. Ze noemen de ‘witte bergen’ in Deadth Valley ook Badlands. Hele andere dan de Badlands in South Dakota, waar Cécile en ik eerder geweest zijn. Het zijn net ‘Mona toetjes’ en dan de combinatie: chocolade en vanille. Daar moest ik steeds aan denken toen ik er rondliep. Zabriskie Point is ook bekend vanwege de geweldige sunsets en sunrises. Helaas was het vandaag wat heiig en hoewel de zon bleef, was de zonsondergang niet zo geweldig. Toch een paar prachtige foto’s gemaakt tijdens de trail. De foto’s zijn nooit zo mooi als in het echt, maar het geeft een idee. En wat denk je: ik loop nog even rond half 6 voor alle zekerheid Zabriskie Point op voor het geval de zon toch nog spectaculair zou ondergaan en ik hoor dat een roodharige dame mij vraagt of ik Annemiek heet: is dat mijn nicht Nicole!!!! Ze was daar met man en vrienden, ook op pad met een camper in het zuidwesten van de USA. Hoe is het mogelijk dat we elkaar hier treffen! Haar zus had haar wel verteld dat ik ook in de USA aan het reizen was, maar die wist niet precies waar ik nu zou zijn. Onvoorstelbaar hoe klein de wereld soms is.

Morgenvroeg (8 uur!) ga ik paardrijden en dat wordt een echte rit: privé en we blijven beneden (dus we kunnen ook hard) en het kost een paar centen, maar dan heb je ook wat, hoop ik. Na de douche en de wasserij, ga ik nog naar Mesquite Flat Sand Dunes in de enige andere ‘village’ die ze hier hebben: Stovepipe Wells Village. Ik had dat onderweg naar mijn volgende pleisterplaats willen doen (Kings Canyon/Sequoia NP: de grote bomen), maar ik zal de hele dag nodig hebben om daar te komen. Kings Canyon ligt weliswaar heel dicht bij Deadth Valley, maar om er te komen moet je er helemaal omheen rijden via Bakersfield. Dat betekent dat ik wederom 550 km moet rijden op 1 dag. Niet erg, maar weinig tijd voor andere dingen en nu wil ik wel op tijd aankomen. Vandaag ben ik trouwens de 6000 mijl gepasseerd. Ik zit dus bijna op de 10.000 km!

Morgen hoop ik internet te hebben (via Furnace Creek Ranch) en dit verslag erop te zetten en mogelijk nog een aantal foto’s. Daarna ‘verdwijn’ ik echt 11 dagen van de radar: 4 dagen in Kings Canyon/Sequoia en 7 dagen in Yosemite. Geen hook-ups en geen internet. Daarna ga ik naar vrienden in San Jose (net onder San Francisco). Dan zal ik in ieder geval een reisverslag erop zetten (7 of 8 november) en dan rest mij nog slechts 1 week naar LA, maar daar denk ik nog niet aan.

Wat zal het rustig worden….

Groeten Annemiek

P.S. Vanavond geen sterren, maar wel een maan met een witte cirkel eromheen. Geen idee of het een goed of slecht teken is, maar wel mooi.