Clark en Lewis op de Great Plains en de watervallen van Sioux Falls

Ha allemaal,

Clark en Lewis waren twee ondernemende mannen, die een grote rol hebben gespeeld bij de ontdekking van het westen van de VS. Zij zetten als eersten hun kamp op bij de Missouri River waar nu Fort Atkinson is. Fort Atkinson is gelegen in Fort Calhoun (net boven Omaha). Uiteindelijk gingen zij verder via Yellowstone naar Califormië. Wij volgen hun trail en voelen ons daarom ook een beetje Clark en Lewis. Zij verkeerden op goede voet met de verschillende indianenstammen in het gebied. In 1804 sloten zij een overeenkomst met de Oto en Missouri Indianen. In 1819 kwam op die locatie de eerste US militaire post, die dus de naam Fort Atkinson kreeg. Eén van de  taken van de ongeveer 1000 soldaten die er gelegerd waren, was het beschermen van de bonthandel. Toen een indianenstam deze handel bedreigde, waren de poppen aan het dansen. In 1827 is het fort opgeheven, maar pas 30 jaar laten kwamen de eerste kolonisten vanuit het oosten. Het fort is herbouwd en nu te bezichtigen. Het eerste jaar hadden de soldaten het moeilijk: er zijn er veel dood gegaan aan de schurft als gevolg van gebrek aan vitamine C. Ze zijn toen begonnen met een eigen moestuin. De opslag van kruit was midden in het vierkant van het fort  (de vierde kant van het fort is niet meer opgebouwd) en dat was slim, want als het zou exploderen kon het geen schade aanrichten aan de barakken, maar het kon wel goed bewaakt worden. Soldaten die zich niet aan de regels hielden werden streng bestraft  (zie de foto's). Mooie wandeling om en in het fort en het was heel rustig. Cécile heeft nog voor niets een mooie indianenposter meegekregen. Prachtige state park camping waar we bijna alleen stonden. We bereikten de camping via een natuurgebied. Daarvoor was er nog een mooie plek met direct zicht op de Missouri river. Als we daar vrij hadden mogen kamperen, hadden we het direct gedaan. Op de camping zelf stonden we wel in de buurt van de rivier, maar geen zicht erop. Het is overigens een hele rustige rivier. Afgezien van een speedboot, hebben we verder geen actie op de rivier gezien. De douches - op fietsafstand - op de camping waren heerlijk.

Vandaag (maandag 14 september) richting noorden: via Sioux City naar Sioux Falls. Hier zijn de watervallen, die ontstaan zijn door de Late Wisconsin gletsjer, die 14 miljoen jaar geleden ervoor gezorgd heeft dat de Big Sioux River in een S-vorm werd gedwongen. Aan de mogelijkheid om energie op te wekken en de aanleg van een spoorlijn (over de watervallen) in 1880 dankt Sioux Falls zijn ontstaan. De meelfabriek heeft overigens maar 2 jaar stand gehouden vanwege gebrek aan meel en water. In het verleden was er overigens minder aandacht voor het natuurschoon: om de energie op te wekken werd met explosieven hier en daar de loop van het water beïnvloed.

Sioux Falls is verder niet zo interessant. Hoewel de watervallen midden in de plaats liggen (en er een mooi park om heen is gemaakt), is het geen gezellige wandeling vanaf de camping er naar toe. We zijn daarom maar met de camper gegaan, want 5 mijl lopen langs (grotendeels) grote wegen is geen lol. We staan nu op een camping langs een grote weg, maar veel andere keus was er niet. Wel een met laundry, dus ik heb weer wat kunnen wassen. Er staan hier veel hele grote campers. We vragen ons af wat mensen bezielt om hier met zo'n joekel te gaan staan. We kunnen het niet vragen, want de meesten zijn niet thuis. Kennelijk alleen voor weekenden en vakanties. Wij weten dan wel mooiere plekken.

Vanaf Chicago tot  hier zien we vooral heel veel mais en bonen. Hetzelfde mais als bij ons: bestemd voor dieren. Af en toe zien we koeien (voor de slacht). Het mais wordt binnenkort geoogst. We zijn vandaag ook even afgeslagen bij Jefferson dat 589 zielen telt en een enorme kerk heeft die heel mooi is. Gelukkig hebben we 11 kindertjes in het speeltuintje van de kleuterschool geteld, dus enige nieuwe aanwas is er.

Morgen gaan we naar de Badlands verder richting westen. We hebben al heel wat staten doorkruist (vanaf Chicago: Illinois, Iowa, Nebraska en nu dus South Dakota). We hebben vanmiddag geluncht in de 'Touch of Dutch': allerhande Nederlandse prenten aan de muur en klompjes op de vensterbanken en delfts blauwe peper- en zoutvaatjes, maar het eten was heel Amerikaans: broodje bacon en een hamburger. Met koken in de camper begin ik (beginnen we) niet aan; dus af en toe een lekkere vette hap gaat er wel in. 's Avonds een zeer gezonde salade met een lekker glaasje wijn.

We hebben al de nodige mijlen afgelegd. Inmiddels tot hier 700 mijl en morgen komen er nog eens 300 bij. We gaan dan naar de Badlands en blijven 2 nachten op een mooie camping met E-hook-up. In totaal heb ik nu 2239 mijl afgelegd.

Ik kan Cécile nog niet zover krijgen ook een verslag te schrijven, maar wie weet komt de inspiratie nog als we verder indianenland binnengaan.

Groeten, ook van Cécile, Annemiek