Teton National Park

Teton National Park (25/9 – 28/9)

Vrijdag 25/9 na het bezoeken van de meest betrouwbare geiser Old Faithful en het geiserbasin daaromheen (Upper Geyser Basin) zijn we verder naar het zuiden afgedaald naar Teton National Park dat in het zuiden tegen Yellowstone Park aanligt. De bergen zijn er hoger, maar de vallei lager, waardoor de nachten niet meer zo koud zijn. De vallei ligt op ongeveer 700 meter; de bergtoppen reiken tot meer dan 4000 meter. En natuurlijk de prachtige meren, waarvan Jackson Lake de grootste is. Ik had geen campgrounds gereserveerd, omdat het in Teton rustiger zou zijn dan in Yellowstone. Maar ook in Teton is het een stuk drukker dit najaar en het is weekend. Dus de eerste nacht in ieder geval de (dure) campground in Colter Bay Village aan het Jackson Lake gereserveerd. Met electrische hook-up weliswaar, maar geen internettoegang en zelfs voor een warme douche moesten we bijbetalen. Inmiddels hebben we de thuisblijvers met de vaste telefoon gebeld en alles is goed. Eind van de middag was het nog steeds lekker warm en ik wilde wel in het meer zwemmen. Er was ook een beach in de buurt, maar voordat we die gevonden hadden, kwamen we langs het gebouw waar de public showers waren en die sloot half 6. Het was toen al 17.15 uur, dus toch maar gekozen voor de warme douche. Daarna hebben we ons zelf getrakteerd op een echte maaltijd buitenshuis. Een lekker stuk vlees en frietjes. Daar waren we na alle salades en andere koude happen (geen electriciteit, geen microwave) inmiddels wel een keer aan toe. Na de maaltijd toch nog de beach ontdekt. ’s Avonds kwam er nog een vos langs toen ik buiten mijn laatste sigaretje zat te roken. Bij de receptie was daar wel voor gewaarschuwd (naast de beren), want de vossen houden van (zweet-) schoenen die kampeerders buiten laten luchten. Mooi beestje met een dikke staart. Niet anders dan onze Nederlandse vossen. Kennelijk niet bang voor mensen, want na het bezoekje aan mij, liep hij naar het toiletgebouw om te kijken of hij daar nog iets kon halen. We konden daar onze apparaten opladen, maar geen internettoegang. De campground waar we nu zijn (Gros Ventre Campground) ligt helemaal in het zuiden van Teton, dichtbij Jackson Hole. Het is een hele grote en normaal gesproken is er plek genoeg, maar nu staat die bijna vol. Gelukkig waren er nog voldoende plekken (maar zonder elektriciteit) toen wij even na zessen aankwamen, maar wij zochten toch net een plek uit, die al gereserveerd bleek te zijn. Dat konden wij niet weten. Dat bleek toen wij helemaal gesetteld waren en ik het geld in de envelop op de fiets aan het wegbrengen was naar de receptie (die was dus net vóór onze aankomst gesloten en dan geldt het systeem van zelfregistratie). Het ‘occupied-formulier’ dat normaal gesproken bevestigd moet worden op de paal waar het nummer van de plek op staat, bleek ervan afgewaaid of zoiets. Toen ik van mijn fietstochtje over de camping terugkwam, hadden degenen die de plaats eerder hadden gereserveerd zich gemeld bij Cécile. Wij hebben het opgelost. In de buurt was er nog een plek vrij en we hebben de camper verplaatst. Ze hadden ‘bewijs’ dat zij de plek eerder hadden gereserveerd. Op mijn fietstocht over de camping heb ik een uil ontdekt in een boom: ik was een fractie van een seconde te laat voor de foto, maar je ziet hem nog net weg vliegen. Ik sta dus 2 dieren voor op Cécile: de vos en de uil. Nu nog de Moose (eland): daar wordt hier wel voor gewaarschuwd, dus die verwachten we nog wel (in Jackson wordt er op gejaagd heb ik begrepen van Francien). De beren laten zich waarschijnlijk niet zien in dit relatief drukke gebied. Die kunnen nog genoeg voedsel elders vinden. De camping is gelegen tegenover de National Elk refuge die  aan de overkant van de rivier ligt. De camping ligt aan de Gros Ventre River, die verder westelijk opgaat in de Snake River. Dat moeten we morgenvroeg nog even bekijken, want vanavond was het te donker om nog op onderzoek uit te gaan. We blijven hier morgenavond ook nog, want er zijn verder geen campgrounds meer in de buurt. De afstanden zijn niet zo groot, dus we rijden morgen weer naar het noorden om nog meer van Teton te zien.

In de nacht wat regen, maar niet veel en zondag een heerlijke wandeling gemaakt langs 2 meren in Teton: Taggart Lake en Bradley Lake. Uitstekend wandelweer: graadje of 22 en een beetje lichte regen onderweg. Ik schat dat we ongeveer 8 km hebben gelopen zonder al te veel klimmen, want de klim van zaterdag naar Inspiration Point zat ons nog in de benen. Geen nieuwe dieren gescoord tijdens de wandeling (met uitzondering van eekhoorn zonder staart = hamster?) maar voordat wij vertrokken zagen wij op de camping een legertje fotografen met toeters van lenzen. Ze waren afgekomen op de Moose = elanden. Zij versperden de weg naar de rivier die we eigenlijk nog wel wilden zien. Wij hebben toen alleen een vrouwtje Moose gezien, maar er zouden ook een mannetje en zijn belager bij betrokken zijn. Een soap dus. Toen wij terugkwamen van onze wandeling stonden de 'paperazzi' er nog! Inmiddels lag de enorme mannelijke eland achter een stapel boomstammen. Alleen zijn kop en gewei staken erboven uit en hij was in gezelschap van  inmiddels 2 vrouwen (het is mating-season). Cécile nam de moeite om - samen met het legertje fotografen - te wachten tot de man zou gaan staan en ze heeft voor mij een paar mooie foto's gemaakt. Daarna hebben wij het gelaten voor wat het was, maar 's avonds bij het (derde) kampvuur van Cécile hoorde ik het geluid van - wat bleek - de mannetjes eland en het kwam dichterbij! Op nog geen 10 meter afstand van het kampvuurtje (en onze camper) liepen eerst de 2 vrouwen en daarachter de (bronstige) eland - man. Het was donker, maar er was een medekampeerder die bijscheen met zijn zaklamp. Na de bison wederom een bijzondere ervaring. Elanden kunnen agressief zijn, zeker in deze periode, maar de man had alleen belangstelling voor zijn (eland-) vrouwen. De volgende morgen zagen we het legertje fotografen een andere richting optrekken. De elanden waren die nacht in de (achter-)tuin van een camper neergestreken. Geweldig gezicht. Ze laten zich echt niet verjagen!

Het weer zou wat minder worden (hetgeen niet zo was) en daarom zijn we maandag 28/9 naar de plaats Jackson getrokken. We hebben de gastank bijgevuld, gewassen en wijn ingeslagen en daarna het stadje ingegaan. Wederom een cowboystadje met mooie winkeltjes en lekkere ijsjes. Rond 18 uur bij Francien en Neal en hun 2 kinderen op het grasveld bij het huis neergestreken. Ruimte zat. Zij wonen 10 mijl ten zuiden van Jackson. Lekker gegeten bij ze en ik ben nu de website aan het bijwerken. Morgen paardrijden met Francien hier in de heuvels. Meer info volgt als ik Cécile heb afgezet in Salt Lake City a.s. donderdag (en ik internettoegang heb). Voor mij volgt dan het tweede deel van mijn reis (inmiddels 3800 mijl afgelegd; vanaf Salt Lake City: ongeveer 4100; nog 2000 te gaan ;-)).

Hartelijke groeten Annemiek