New York (dag 1)

Ha lieve mensen,

gisteren aangekomen in de big city! Big is het zeker en erg druk, vooral tijdens de spits (rushhour). En dan zit je als forens niet te wachten op toeristen in wel erg benauwde en hete ondergrondse metrostations met hun veel te grote koffers die niet passen door de wel hele nauwe toegangspoortjes. Amerikaanse vrouwen steken graag een handje toe: over de poortjes ermee. Ja, dat was even buffelen na 8 uur opgevouwen te hebben gezeten in de vierkante meter van de vliegtuigstoel. Verder prima vlucht en een hele spannende film gezien. Druiven der gramschap van John Steinbeck uitgelezen. Inderdaad vreemd einde, Bert, maar zeker de moeite waard om vast in de stemming te komen.  Boeren uit o.a. Oklahama die in de 19e eeuw naar het westen trokken om in het land der beloften (Californië) op enorme weerstand te stuiten en daar uitgebuit werden. Als gevolg hiervan zijn de vakbonden ontstaan. Vluchtelingen 'avant la lettre' binnen de VS.

Mijn vliegtuig kwam aan in Newark en niet JFK. Daarom zat ik wat verder weg van mijn logeeradres in New York City (Manhattan). Eerst met de bus (1,5 uur tijdens de spits), maar daarna dus nog een eind met de metro. Ik had een taxi kunnen nemen, maar dat is een dure grap en bovendien had ik bedacht dat ik dan gelijk de metro zou leren kennen. Nou dat klopt, maar het was wel een beetje veel van het goede. 29 graden en een zeer hoge luchtvochtigheid en dat in niet echt luchtige kleding. Ik wil wel wat afzien deze reis ;-). Corey (bij haar een private room geboekt via Airbnb) was verrast dat ik het had gered zonder haar aanwijzingen. Het was wel haar idee om met bus en metro te komen, maar ze dacht dat ik toch een taxi nam.

Haar appartement (zonder uitzicht) ligt niet ver van het Central Park, maar wel een heel eind 'uptown'. Dus het is wel een eindje van alle bezienswaardigheden in 'downtown' vandaan, maar ik weet nu hoe de metro werkt. Corey was actrice en  werkt nu bij de New York Police Department (NYPD). Ik heb haar niet naar haar werk zien gaan of terugkomen. Ze woont samen met haar 14-jarige zoon Jeremiah en 2 katten (die nooit buiten komen). Volgens mij hoopt Corey dat haar zoon een acteur zal worden. Hij  blijkt al meerdere filmrollen op zijn naam te hebben. Hij doet nu mee aan een soort  voorlichtingsfilm over de spierziekte ALS. Ze oefenen regelmatig samen zijn teksten.

Ik moest wel lachen toen ik mijn bed zag: een hoog bed, net zoiets als de cab-over in de camper waar ik niet wil slapen. Die 4 dagen hier lukt nog wel. De weersverwachtingen zagen er voor vandaag (vrijdag) en zondag slecht uit (onweer en regen), maar vandaag was prachtig. Het heeft vannacht geregend en daar heb ik weinig van gemerkt, want geslapen als een roos na de zeer vermoeiende dag van gisteren. Geen last dus van jetlag. Vanmorgen als eerste de in Nederland al bestelde New York Pass gehaald: 80 attracties met 1 pass. Dat is mooi en die zal ik eruit halen ook: vandaag al 4 attracties 'binnengehaald': Empire State Building, stukje met de 'hop-on-hop-off' bus (een dubbeldekker met boven open), fiets gehuurd en rondje gemaakt in Central Park en tot slot: het zeer moderne museum van Guggenheim bezocht. Dat lijkt qua bouw op de parkeergarage op de Marnixstraat.

Hele leuke dag en uiteraard de nodige foto's gemaakt. Het leek mij goed om te beginnen met het uitzicht vanaf de 86e verdieping van het  Empire State Building. Deze toren, die dateert van 1931 (even jong als mijn moeder), heeft altijd in de schaduw gestaan van de Twin Towers, maar die zijn er dus niet meer. De Twin Towers had 110 verdiepingen. Nu gaat het ESB ook nog wel wat hoger (102 verdiepingen), maar je krijgt op de 86e verdieping ook wel een idee van de ellende van 2001. Wat een onvoorstelbare hoogte en dan boort er zich een vliegtuig in de toren boven of onder je. Ik moest daar wel even aan denken toen ik daar boven stond te genieten van het uitzicht met heel veel andere toeristen. Er is de afgelopen jaren wel veel aan de toren gedaan om hem duurzamer te maken. Kennelijk dringt de noodzaak om dat te doen hier ook door. Het fietsen in Central Park was heel leuk. Diverse stops gemaakt en ook nog even een lekker tukje gedaan. Het 'slowing down'- proces is begonnen. Dat tukje had ik ook wel nodig, want het metrostation naar het Guggenheim was door de politie afgesloten. De reden werd niet bekend gemaakt (verdacht pakje gevonden?). Ik heb daarom maar gelopen, maar dat waren nog wel 28 'streets' en dat is best veel. Lopend krijg je wel het meeste mee van een stad. Hele moderne kunst in het Guggenheim. Ik vind het toch knap als mensen het voor elkaar krijgen om het dan ook nog geëxposeerd te krijgen en Guggenheim is niet het eerste het beste museum. Tot slot een heerlijke Italiaanse maaltijd met prosecco. Een zeer geslaagde dag. Er komen er nog 2 aan.

Groeten Annemiek