Los Angeles

Hallo allemaal,

ik sta weer met beide benen op Nederlandse bodem. En dat is even wennen. Ik heb mijn laarzen aangetrokken en de wandelschoenen in de koffer en nog meer spullen in Amerika achtergelaten en toen lukte het om de koffer dicht te krijgen.  Laat de winter maar komen. Ik ben er klaar voor met laarzen en handschoenen uit Yosemite. Het weer was ook niet zo geweldig in LA. In heel Californië gaat men de gevolgen van El Niño merken. Er is zelfs al sneeuw gevallen in de bergen en ook dichtbij LA. Maar het viel mee. Zondag was het aanvankelijk bewolkt, maar het zonnetje kwam er al weer gauw bij. Gisteren (dinsdag 17 november) scheen de zon, maar was er een koude wind. Vanmorgen bij vertrek: prachtig weer en de komende week wordt het weer warmer in LA. Maar het is goed zo.

Eerst het terugbrengen van de camper op zaterdagmorgen. Het lukte goed. Ik was op tijd, maar het was nog wel even aanpoten. Alleen de gastank had ik niet meer gevuld. Achteraf was er dichtbij de terugbrenglocatie een tankstation waar ook de gastank gevuld had kunnen worden. Hadden ze even moeten melden, vind ik. Ze hebben het goed gemaakt door slechts $15 in rekening te brengen voor de schade aan het zijlampje. Heel schappelijk, want er was wel wat meer schade. De dame die mijn camper afhandelde had lang geleden in België gewoond. Misschien heeft dat geholpen. Hoe dan ook: $15 schade in 3 maanden tijd met zo'n joekel is toch wel heel knap. Er stonden heel veel campers en ik heb het langzaam aan gedaan. Zo kon ik een beetje afkicken. Ik heb gezien hoe ze gewassen werden (met de hand) en er waren diverse monteurs met kleine reparaties bezig. Een slimme actie van deze locatie is ook dat mensen die terugkomen en spullen over hebben die achter kunnen laten voor nieuwe huurders. Denk aan schoonmaakspullen en doekjes, keukenrollen, wc rollen, knijpers, touw etc. Allemaal handige dingen die je goed kunt gebruiken in een camper. In New York hadden ze dat niet. Om 11 uur stonden Tony en Joann al voor mijn neus om mij op te halen.

Na een douche en chinese lunch werd ik meegenomen naar de jaarlijkse liefdadigheidsactiviteit van de Noorse club waar Joann bestuurslid van is. Zij komt oorspronkelijk uit Denemarken, maar de Noren zijn niet zo benauwd: ook mensen met roots in de andere Scandinavische landen zijn welkom als lid. De fair was open voor iedereen. Er was veel reclame voor gemaakt en de winst gaat naar een goed doel. De fair duurde twee dagen en zaterdag was de tweede dag. Er werd een Noorse maaltijd verkocht en ik mocht mee helpen met het verkopen van andere spullen. Thuis zou ik er niet aan denken, maar ik heb mijn best gedaan met een Noors navy petje op mijn (inmiddels) gewassen haar. En Tony en ik deden het samen best goed, met name na een glas Aquavit en een paar goed gevulde glazen witte wijn. De (gietijzeren) poffertjespan en wafelijzers gingen niet van de hand, maar de wat goedkopere spullen verkochten goed.  Wat met name heel leuk was, waren de verhalen van de bezoekers. Ik vroeg steeds welke banden ze hadden met Noorwegen of een van de andere Scandinavische landen en we kregen heel bijzondere verhalen te horen. De (Europese) Amerikanen hebben altijd roots in een Europees land en sommigen zijn fanatiek op zoek naar hun voorouders. Een man uit Tsjecho-Slowakije was al terug gegaan tot de 14e eeuw. Na afloop kregen alle mensen die hadden meegeholpen de Noorse maaltijd gratis aangeboden. Het belangrijkste onderdeel ervan is Lutefisk, een Noorse vissoort. Lijkt op stevige kabeljauw en het was inderdaad erg lekker. Daarna was ik wel af.

Zondag een hele rustige dag. Bijgepraat, brunch in een café dat leek op zo'n jaren 60 motelrestaurant, die je geregeld in Amerikaanse films ziet. Dat gold ook voor het eten en dat was minder. Daarna een zeer rustige wandeling met Tony en Joann op het Valhalla Memorial Park Cemetry. 11 november was Veteran's day in Amerika, dus veel vlaggen. Het was een mooi groot kerkhof met het Burbank Airport er pal naast. Mooie fonteinen, die het nog deden ook. De meest fonteinen zijn droog gelegd, omdat er een groot watertekort in Californië is. Een heel aparte bezienswaardigheid in het kerkhof is de Portal of Aviation, gebouwd in 1929. Het is een gedenkplek voor iedereen die iets met de Amerikaanse vlieg- en luchtvaart te maken heeft. Zo is er ook een monument voor de bemanning (waaronder 1 vrouw) van de Columbia die in 2003 na de lancering direct naar beneden stortte. Het had te maken met de hittebeschermende platen die loslieten.

Eigenlijk nog te vol van de brunch heb ik 's avonds getrakteerd op de Mexicaan. El Torito is een keten van Mexicaanse restaurants in Californië, dat ik nog kende van eerdere bezoeken aan LA en San Diego. Zelfs de guacamole saus werd aan tafel klaar gemaakt. En de Margarita smaakte prima. Ik vroeg om sterke koffie na en ik kreeg wederom een slappe bak. De ober voelde zich toch wel uitgedaagd en kwam na mijn oordeel met veel betere koffie, die hij zelf verkocht!  Ik heb het gevoel dat ik in die 2 dagen meer heb gegeten dan in weken daarvoor in de camper.

Daarom wilde ik de laatste dag weer in actie komen en Joann en Tony moesten werken, dus ik met de metro naar Downtown LA. Zo ver ben ik LA nog niet eerder binnengedrongen, maar ik las in Lonely Planet dat het centrum de afgelopen jaren behoorlijk is opgeknapt. Ik werd door mijn vrienden wel gewaarschuwd voor de vele daklozen in dit deel van de stad, maar in welke grote stad heb je dat niet? Ik heb nooit zo van LA gehouden, maar na een dagje wandelen stel ik mijn mening bij. Het is alleen jammer dat het centrum (en de rest van de stad) wordt doorkruist door grote wegen. Het is niet gezellig, maar sommige straten zijn dat wel en hebben mooie (oude) gebouwen. De metro was makkelijk: van beginpunt (North Hollywood) naar het eindpunt (Union Station). Union Station is al een bezienswaardigheid op zich door de art-deco stijl waarin het in 1939 gebouwd is. Het is ook weer gebruikt als decor voor vele films. Ik heb trouwens ook nog een opname voor een nieuwe film gezien, ergens in een park: demonstranten tegen politie had ik de indruk.

Daarna naar de historische roots van LA: El Pueblo de Los Angeles met het oudste huis van LA: Avila Adobe. In 1781 stichtten 44 kolonisten, bestaande uit Native Amerikanen (= Indianen), Afrikanen en Europese kolonisten een agrarische gemeenschap. Sinds die tijd is LA in Spaanse, Mexicaanse en uiteindelijk in Amerikaanse handen terecht gekomen. Het is nu het grootste stedelijk gebied van de wereld! Of je daar trots op moet zijn, weet ik niet: wat een kluit mensen, auto's, wegen, beton, glas etc op elkaar. Met op de achtergrond wel de bergen en natuurlijk de Pacific, maar het is geen knus geheel. In 1953 is het als historisch monument aangewezen, autovrij gemaakt en opgeknapt. Ik zal bij de foto's de namen vermelden.

Daarna de zeer moderne Cathedral of Our Lady of the Angels. Het is in 2002 gebouwd en is ontworpen door architect José Rafael Moneo. Hij heeft de gotische bouwstijl gecombineerd met modern tijdelijk design. Toen ik er was begon er een dienst met heel veel priesters. Ik weet niet precies waarom er zoveel priesters waren (het leek mij geen normale mis), maar ze kunnen wel wat uitlenen aan de rest van de wereld. Daar komen ze wat priesters te kort.

Ik heb ook nog een rechtszaak in het federale Courthouse bezocht. Een civiele zaak die- voor zover ik dat in de 10 minuten die ik binnen was heb kunnen opmaken  - te maken heeft met de vraag of de claim die de gezamenlijke maisproducenten maken dat hun mais met fructose met siroop gezonder is dan mais met suiker klopt. De eiser (onduidelijk wie dat is) bestrijdt deze bewering en claimt een schadevergoeding van vele miljoenen aan schadevergoeding. Er zat maar 1 rechter, een zwarte vrouw, reeds van hoge leeftijd (79 jaar). Nogal een verantwoordelijkheid om zo'n zaak als enige rechter te moeten doen. In Nederland zitten er minstens 3 rechters op. Het was leuk om life mee te maken en de rechtszaal zag er precies zo uit als op Amerikaanse TV series. Ik heb nog wat bezienswaardigheden afgelopen, maar die zal ik benoemen bij de foto's, anders wordt dit verslag wel heel lang.

Aan het eind van de dag weer met de metro terug en eindelijk thuis een gezonde maaltijd gegeten, die wel (met de auto) gehaald werd bij een saladebar. En toen was het mooi geweest. De vlucht duurde ruim 10 uur en het vliegtuig van onze blauwe trots was heel groot met 2 verdiepingen. Er vlogen zelfs 4 renpaarden mee. De afstand per vliegtuig van LA naar Amsterdam is meer dan de helft korter dan ik gereden heb de afgelopen maanden. Raar idee. Ik zat naast een Nieuw Zeelands gezin (3 kinderen) die er al een hele reis naar LA op hadden zitten. De vader heeft een baan in Groningen aangeboden gekregen en neemt zijn hele gezin mee. Ze krijgen de eerste nacht gelijk een storm op hun dak! Ik heb ze uitgelegd waar de Waddeneilanden (met de zeehonden) liggen en wat Sinterklaas inhoudt.

Ik heb nog niet alle foto's bijgevoegd. Het is nu 21.30 uur en het licht begint zo langzamerhand uit te gaan. De rest volgt morgen. Het was een prachtige reis, maar hij moet nog even inzinken. Daarna zal ik nog een eindverslag maken. Dank voor jullie reacties en ik weet dat er ook mensen hebben meegelezen die niet reageren. Ik heb de verslagen met plezier gemaakt. Vooral voor mijzelf, maar ik ben blij dat  ook anderen ervan hebben genoten.

Hartelijke groeten en welterusten,

Annemiek