Even inkomen

Hallo allemaal,

dank voor alle reacties op het eerste blog van deze reis. Nog maar een aankondiging, maar jullie hebben er ook zin in, merk ik. Ik zit hier achter mijn superlaptopje op de wifi van de camping in Epinal (Frankrijk), grofweg zo'n 600 km van jullie vandaan. Helaas hier ook regen, maar het goede nieuws is dat het watertekort als gevolg van de droge zomers wel voorbij is. Gisterenavond in de buurt van Maastricht door Jacqueline en haar man hartelijk ontvangen en gesmuld van een wildstoofpotje. Ze hadden een logeerkamertje voor mij klaar gemaakt, maar ik wilde de eerste nacht in de camper doorbrengen. Altijd spannend, dingen uitproberen. Ik heb de verwarming aangekregen, maar weet nog niet hoe ik die moet reguleren. Ik kan hem alleen nog maar in de uit/aan stand krijgen, maar daar kom ik nog wel achter. In ieder geval is het lekker warm. De raambedekking van de voorruit blijkt deels kapot (zie foto). Door een vorige huurder. Het is knap bedacht, maar kwetsbaar. Dat moet je niet in een huurcamper willen. Een gordijn tussen rijdeel van de auto en de rest van de camper is nog het beste. Ziet er misschien tuttig uit, maar niet kapot te krijgen. Tafeltje is ook niet handig. Veel te tuntelig, tenzij ik iets over het hoofd zie. Ook niet uitgesloten, maar ik heb alles geprobeerd. Gewoon geen hete dingen erop zetten en de wijn ook niet :-) 

Ik lag vannacht trouwens wel te schudden van de wind die gierde om de camper heen, maar ik stond gelukkig niet in het open veld en bovendien wonen Jacqueline en haar man hoog in het Limburgse land, dus ook geen natte voeten. Wel even wennen om in de winter op vakantie te gaan. Na een heerlijk ontbijt  weer op pad en dat ging prima. Heeeel af en toe wat zon, maar toch vooral veel regen. Rustig op de weg. Nog vooral snelweg; morgen naar Lyon al iets meer toeristische route. Natuurlijk nog een kopje koffie onderweg gezet. Het is wel handiger om een fluitketeltje te gebruiken dan een pannetje. Moet ik nog even scoren. Weinig ruimte voor de potten en pannen, maar het past en ik kan zelfs mijn afvalbak(je) kwijt die ik in het zomerhuisje heb staan. Dat is wel heel handig in plaats van die losse afvalzakjes. Er is nog niets uit de bocht gevlogen tijdens het rijden.  

Ik heb nog in Luxemburg getankt (daar ben je ook zo uit!), maar ik kreeg de tankdop niet open. Ik wil mij ook niet te snel laten kennen, dus de hele gebruiksaanwijzing in het Duits gelezen (nou ja, doorgebladerd). Niets te vinden; verhuurder van de camper nam de telefoon niet op, dus uiteindelijk gevraagd aan een vriendelijke touringbuschauffeur. Geen idee wat voor nationaliteit die man had, maar hij verstond gelukkig engels. Mijn frans is niet meer wat het geweest is en ik verwar het nu met spaanse woorden (Ja! ik heb een uur spaans geleerd). De man heeft mij in alle rust uitgelegd hoe ik die dop open moest krijgen met de autosleutel. Je moet wel een bepaalde  'touch' hebben en die heb ik niet, want daarna lukte het nog niet, maar de derde keer wel. Ach ja, ik heb andere talenten, toch?

Zaterdag ben ik uit Maarn vertrokken nadat Paul mij aanwijzingen heeft gegeven hoe de fietsendrager en fiets achter op de auto te bevestigen. Ik mag wel heel veel plezier van die fiets gaan hebben, want het is een pokkenklus en bovendien kun je nergens bij wat onder het bed ligt en dat is best veel. Daar ligt ook de elektriciteitsaansluiting en die had ik eigenlijk nodig vandaag, dus als de batterij van de pc op is, dan houdt dit verhaal ook op, maar het gaat nog goed. Nadat ik eindelijk het idee had dat ik wel zo'n beetje alles wat ik mee wilde nemen min of meer een plekje had gegeven, afscheid genomen van ma en Cécile. Toch altijd moeilijk.

Ik denk dat ik een dagje in Lyon blijf op de camping, want Lyon staat op de werelderfgoedlijst van de Unesco. Nooit geweten. De camping ligt niet ver van het centrum af en ik heb dan genoeg tijd in het daglicht om de fiets van de camper te halen en de electriciteitskabel en waterslang op een beter bereikbare plaats te leggen. Als het dinsdag slecht weer is, rij ik door. Jullie merken het vanzelf. Het vakantiegevoel groeit. 

Lieve groeten,  Annemiek