11. Cap Spartel, Assilah, Moulay-Bousselham, Mehdiya (Marokko; 6 t/m 10 januari 2023)

Hallo allemaal,

Het reizen in Marokko is goed te doen, maar of Miep er ook zo over denkt? Vuil en vermoeid staat ze nu op de camping in Mehdiya, zo'n 45 km ten noorden van de hoofdstad Rabat. We hebben ook wel wat meegemaakt de afgelopen dagen. De overtocht met de ferry ging prima. Er gingen meer campers over, vooral veel Fransen en Duitsers, maar ook Nederlanders die ook de NKC route volgen en die ik weer tegenkwam op de eerste camping, die die naam eigenlijk niet mag hebben. Het wisselen van geld (Marokko heeft de Dirham) en het kopen van een Marokkaanse simkaart met internet ging ook gemakkelijk. Er stonden langs de route naar de uitgang van de haven in Tanger Med een rijtje containerachtige gebouwtjes met parkeerplaatsen en daar had je de keuze. Er stonden ook pinautomaten. De man van de SIM kaarten was ook nog zo aardig om de buitenlanders te helpen de SIM kaart te activeren. Dat deed hij ook bij mij, maar ik was niet zo slim om daar te checken of die het ook deed. En dat bleek later niet het geval. Uiteindelijk is het twee dagen later wel gelukt in Assilah door een aardige medewerker van een telefoonwinkeltje. De controles aan Marokkaanse zijde zijn trouwens behoorlijk uitgebreid: Miep moest onder een scan door (geen idee wat ze zochten (drugs?), maar gelukkig geen wijn; je mag maar 1 fles bij je hebben en ik had er iets meer bij mij) en daarna nog een paar checkpoints, maar uiteindelijk mocht ik verder. Naar die eerste camping dus in de buurt van de Grotten van Hercules op Cap Spartel. Dat is de uiterste noordwestelijke punt van Afrika. Ik had gedacht dat ik niet door Tanger hoefde, maar dat viel tegen (afslag gemist?). Er dwars doorheen, althans die indruk had ik. En dat betekent dat het overal krioelt van auto's, mensen, busjes, kinderen die achterop (rijdende) busjes springen om mee te rijden (gelukkig sprongen ze niet bij mij achterop), fietsen, paard-en-wagens, kleine karretjes enz. Er zijn zebrapaden, maar de mensen steken op ieder gewenst punt de straat over. En daar komen dan heel veel rotondes en verkeersdrempels bij en wegen die zonder enige aanloop sterk stijgen of dalen. Kortom: welkom in Marokko!

Gisterenavond heb ik hetzelfde gedaan, maar dan in het donker. Je moet jezelf blijven uitdagen!! Nee hoor, inschattingsfoutje gemaakt. Dat komt ook omdat de camping in Moulay-Bousselham er niet meer is en het enige alternatief een parkeerplaats (waar wel overnacht mag worden) langs een drukke weg is en daar had ik geen zin in. De eerstvolgende camping was hier in Mehdiya en ik dacht dat ik het wel voor donker kon halen, maar dat lukte dus niet. Ik kan wel vaststellen dat ik stressbestendig ben en Miep ook. Soms doen we onze ogen dicht en wachten op de klap. Maar op een of andere miraculeuze wijze gebeurt het niet. Er zijn ook heel aardige Marokkaanse weggebruikers en ze rijden niet te hard, want er wordt veel gecontroleerd op snelheid. Soms leidt dat tot wel heel langzaam rijgedrag met de daarbij behorende vertraging. De afgelopen 2 dagen was het weer wat minder. Vooral eergisteren is veel regen gevallen, maar de temperatuur blijft redelijk hoog. Wel is dan gelijk alles modderig; vandaar dat Miep nu in een soort van roodbruine mistdeken is gehuld. 

Wat ik tot nu toe van Marokko heb gezien, vind ik de moeite van de oversteek waard. Er is alleen een heel groot minpunt: er is heel veel troep. En dat is heel jammer. Zuid-Europa is al minder schoon dan Noord-Europa, maar Marokko is een graadje erger. Overal plastic en andere troep. Waarschijnlijk is Marokko wel schoner dan de rest van Afrika. Tweede minpunt zijn de zwerfhonden en katten. Ik heb er weinig last van (ze komen niet bij je in de buurt), maar het is geen fijn gezicht. En het derde punt is dat je inderdaad vaak wordt aangesproken. Dat geldt niet alleen voor mij; ook voor andere (Marokkaanse) toeristen. Meestal wil men iets verkopen en gisteren kwam een jongetje verschillende keren vragen of die op mijn fiets mocht rijden. De laatste keer kwam die zelfs met geld aan zetten! Betsy staat onderweg op slot en aan de ketting aan de fietsendrager. Ik ben blij met de nieuwe hoes. De mensen zijn wel ontzettend aardig. Er zijn er maar weinig die engels praten. De meesten wel frans, maar dat spreek ik op een paar woorden na niet (meer). Ik hoorde vandaag van een Marokkaan die wel engels spreekt dat de oudere generatie nog (verplicht) frans op school heeft gehad, maar dat er tegenwoordig engels wordt gegeven. Er zijn veel Fransen hier, maar toch ook wel Duitsers en Nederlanders; alhoewel beduidend minder dan in Spanje. 

Gisteren op mijn verjaardag (dank voor alle felicitaties bij de vorige blog) heb ik mijzelf verwend met een boottripje op het meer van Merja Zerga Nationaal Park. Het is een lagune die in verbinding staat met de zee bij Moulay-Bousselham. Het is het grootste natuurreservaat als tussenstop en overwinteringsgebied  voor veel trekvogels. Het is een uniek getijdengebied in Noord-West Afrika. De gids was engels sprekend en heel gedreven. Hij had ook een vogelboek bij zich waar ik iedere keer in moest kijken. Hij wist er veel van. Flamingo's en hun jongen gezien, maar ook verschillende soorten meeuwen, sterns, de grote witte reiger en voor ons wat minder zeldzaam: reiger, wulp, grutto en ijsvogel. 

Om te voorkomen dat dit blog wel heel lang wordt, hieronder een opsomming van de andere activiteiten in de volgorde van de foto's:

- Grotten van Hercules: dat zijn grotwoningen die door het zeewater zijn uitgespoeld. Vroeger werden hier uit de rotswanden van grofkorrelige zandsteen molenstenen gekapt. De opening waardoor je op zee uitkijkt heeft de vorm van het continent Afrika in spiegelbeeld. 

- Wandeling langs de kust van Cap Spartel. 

- Isalah: ligt ongeveer 50 km naar het zuiden. De medina (= oude stad) bezocht. Vooral heel veel mooie muurschilderingen. Schilderijtje met vogel van jonge kunstenaar gescoord.

- Boottochtje op de Merja Zerga lagune bij Moulay-Bousselham.

- Vanmiddag fietstocht langs een zoet meer die hier pal achter de zee ligt: Sidi Bourhabameer. Veel schildpadden gezien. 

Daarnaast heb ik ook twee keer gezwommen in de Atlantische Oceaan. Die is wel grandioos hier: veel golven, maar je kan er in zwemmen en de stranden zijn enorm. Mensen kijken wel gek als ik ga zwemmen. Ik vind het gek om met dromedarissen op het strand te lopen. Dat past niet: die horen in de woestijn. Staan we quitte.

Ik blijf hier nog een dag, want morgen is het onafhankelijkheidsdag in Marokko en dat is een feestdag. Marokko is pas sinds 1961 onafhankelijk. Overheerst geweest door de Fransen, Portugezen en de Spanjaarden en de Romeinen (heel lang geleden) en de Moren (iets minder lang geleden). Daarna wil ik Rabat, de hoofdstad van Marokko, bezoeken. Dat is ook één van de koningssteden. 

Veel lees- en kijkplezier en tot de volgende blog.

Groeten Annemiek 

P.S.  1. de oproepen tot gebed vanaf de minaretten van de moskee storen mij niet. Ze duren ook niet zo lang. Alleen om dat nou om 7 uur op zondagmorgen te doen.... en de supermarkten (Marjane heten die) hebben alles, behalve alcolholhoudende dranken. Dus ook geen wijn.

P.S. 2. Vandaag (11 januari) heb ik niet veel bijzonders gedaan. 's Middags nog een wandeling door Mehdiya gemaakt en de dam afgelopen die de rivier van de zee scheidt. Meer mensen op de been dan gisteren, hoewel het geen nationale vrije dag was kennelijk. De bouwvakkers waren wel aan het werk. Het werd toch nog behoorlijk warm aan het eind van de middag dus ik ben daarna in het zwembad gedoken. Het viel mee: niet veel kouder dan de zee. Een paar jonge Duitsers volgden mijn voorbeeld, maar bleven er niet lang in.