1. Thorn, Haybes, Reims, Lac du Der, Bonny-sur- Loire, Savignac-de-Nontron (15 t/m 19 november 2022)

Hallo allemaal,

inmiddels alweer zo'n 1250 km van huis. Miep en ik staan op een camperplaats van een Belg op het Franse platteland in de buurt van Limoges met goede wifi. Een groen gebied. Na aankomst nog snel een wandelingetje kunnen maken. Om half 6 is het bijna donker, dus dat is doorlopen. Mooi watervalletje gescoord. Gisteren toeristische route en vandaag ongeveer voor de helft snelweg. Schattige Franse dorpjes met heel veel vervallen huizen en oude gemeentehuisjes ('Mairie') , maar ook prachtige vakwerkhuizen en zelfs kerken van vakwerk in de Champagnestreek. Nog genoeg herfstkleuren en met de zon een feest om hier te rijden. Het is alleen lastig als die zon eind van de middag in je ogen schijnt. Beter dan de regen die ik eerder deze week had. Het wordt winter en ik ben blij dat ik richting zuiden ga. 

Ik ben begonnen in ons eigen witte dorp: Thorn. Ik heb al heel wat witte dorpen in Spanje en Portugal gezien, maar dit is de eerste keer dat ik Thorn in Noord-Limburg bezocht en dan ook nog met een zeer ervaren gids die mij rondleidde. Iemand die ik nog ken uit mijn zakelijke netwerk en die ooit een keer heeft aangeboden om mij rond te leiden als ik in de buurt was. En zo geschiedde afgelopen dinsdag. Hij heeft mij ook nog een boekje gegeven over Ansfried, de stichter van Thorn. Graaf Ansfried stichtte de abdij van Thorn ergens tussen 970 en 990, dus het is heel oud. Thorn heeft een zeer rijke geschiedenis. De reden waarom het wit is, heeft te maken met het betalen van minder belasting. De Fransen stelden een belasting vast die afhankelijk was van de grootte van de ramen van de huizen. Omdat de armen dit niet konden betalen, maakten ze hun ramen kleiner door het met stenen dicht te metselen. Vervolgens werden de huizen wit geschilderd, zodat het verschil tussen de oude en nieuwe stenen onzichtbaar werd. Dat is dus nu niet meer nodig (of beter: het maakt niet meer uit), maar de inwoners van Thorn zijn trots op hun witte stadje en houden het schilderwerk goed bij. Het stadsbestuur zou het wel minder wit willen hebben (dan vallen de witte huizen juist meer op), maar slechts een enkel huis in het oude centrum is niet wit.

Een ander hoogtepunt van de afgelopen dagen was de kathedraal van Reims. Onder andere het paleis naast de Kathedraal wordt nog gerenoveerd, dus ik kom nog wel een keertje in Reims terug om de rest te bekijken.  Ik ben maar een paar uur in Reims geweest, want naar aanleiding van een tip van mijn gastvrouw in Zuid-Limburg ben ik na het bezoek aan de kathedraal doorgereden naar het Lac du Der: een van de meren tussen Reims en Troyes. Die meren zijn ooit aangelegd om te voorkomen dat Parijs zou onderlopen. Veel watervogels profiteren daar nu van en in deze tijd van het jaar zitten er ook kraanvogels. Die slapen in het meer en foerageren op de velden in de buurt. Ik en vele anderen hebben vóór zonsondergang 1,5 uur staan blauwbekken om de vogels te zien neerstrijken in het meer voor de nacht, maar ze gingen heel ver weg staan in het hart van het meer. Ze houden niet van mensen. Ik kreeg de tip om de volgende dag in de auto te blijven zitten als ik ze in het veld zou zien. En dat is gelukt. Ik ben maar een amateur-fotograaf, maar er waren veel mensen met enorme 'toeters' (= lenzen) op hun camera's. Daar mocht ik wel doorheen kijken en toen zag ik ze inderdaad ook in het meer staan. Ook met de verrekijker kon ik wel iets ontwaren. Gelukkig ben ik niet vroeg opgestaan om ze tegen zonsopkomst over te zien vliegen. In het veld waren ze veel beter te zien. 

Haybes staat in het boekje met de leukste camperplaatsen in Noord-Frankrijk. Ik stond daar de tweede nacht helemaal alleen langs de Maas in de regen en de wind. Ik ben er 's middags nog wel even uit geweest om naar de 'roze en blauw getinte leistenen daken' van dit lieflijke stadje te kijken, maar ik heb geen roze of blauwe daken gezien. Wel grijs leisteen. Misschien kwam het door het donkere weer dat het wat kleurloos was. In Haybes werd in de 17e en 18e eeuw onder erbarmelijke omstandigheden in mijnen leisteen en metalen gewonnen. In 1971 sloot de laatste mijn. Die schijnt nog te bezoeken te zijn, maar die heb ik niet gevonden. Ik heb wel bergen met leisteen gezien. In de Eerste Wereldoorlog zijn veel gebouwen in Haybes verwoest. Inmiddels is de boel weer opgebouwd. Het stadje doet er veel aan om de geschiedenis levend te houden door middel van posters aan de muur en monumenten. Er is een mooi fietspad langs de Maas aangelegd. Volgende keer hopen op beter weer. 

Nog een anekdote. Bij de camperplaats aan het meer was ook een zgn. 'sanizuil' aanwezig. Dan kun je onder andere je cassettetoilet legen en schoonmaken. uit de kraan om mee te spoelen kwam zo'n harde straal dat de dop die op het cassettetoilet zit uit mijn hand schoot en in de afvoer verdween. Wat nu? Ik heb het met een plastic zakje en elastiekje provisorisch gedicht. Zolang er nog niet zoveel inzit, kan de inhoud er ook niet makkelijk uitkomen, maar als die voller wordt en de camper gaat over zo'n verkeersdrempel heen, dan kan het zijn dat het er wel uitkomt. Toevallig reed ik langs een camperbedrijf en laten ze nu nog zo'n dop over hebben! Geen nieuwe uiteraard, maar hij past. Het eerste ongelukje/dommigheidje dus snel opgelost.

Morgen langs mijn jarige nicht. Inmiddels ben ik verkouden, dus dat wordt een buitenpartijtje. Als het zo zonnig is als vandaag na het optrekken van de mist, dan is dat geen ramp. Ik wens jullie een fijne zondag.

Groeten Annemiek

P.S. dank voor jullie enthousiaste reacties op het startblog!