7. Gibb River Road (26 - 30 september 2023)

Yes! Ik heb de Gibb River Road overleefd. En zo erg was het helemaal niet. De ribbels waren veel minder heftig dan op de toegangsweg naar Jim Jim Falls en Purnululu en het is september, dus veelal droge floodways. De weg was breed, dus iedereen kon makkelijk passeren. Wel heel veel stof. Vanaf El Questro heb ik 857 km gereden en dat is ongeveer 200 meer dan de weg lang is, maar je hebt onderweg mooie plekjes en de toegangswegen naar die mooie plekjes zijn soms lang en wel een uitdaging. Zo heb ik 1 nacht illegaal gestaan op een parkeerplaats bij Adcock Gorge. Prachtige plungepool (kan geen goede NL naam verzinnen) waar normaal ook een waterval in plonst, maar vanwege het droge seizoen niet. De toegangsweg was maar 5 km, maar smal met heel veel kuilen en ongelijkvloerse rijbanen, dus vaak hing ik naar rechts of naar links en dan maar hopen dat het campertje niet kantelt. Ik was er vrij laat in de middag en de wandeling ernaar toe was ook pittig en toen ik eenmaal heerlijk aan het zwemmen was, dacht ik: ik blijf hier de nacht staan. De mooiste en stilste plek tot nu toe met een bijna volle maan. Met verderop - buiten zicht en gehoor - een stel Nieuw Zeelanders. Magisch. 

Even kort over de Gibb River Road: die is pas in 1964 aangelegd om vee van verre boerderijen naar de markt te brengen. De streekbewoners noemen de weg de 'biefstukweg'. Je hebt een paar roadhouses langs de weg, waarvan 2 gerund worden door aboriginals. Opvallend dat ze allebei gesloten waren en ook geen brandstof. Gelukkig waren er nog wel een paar open, maar niet allemaal langs de weg en je betaalt de hoofdprijs voor eten/drinken en brandstof. Dus heb ik mijn jerrycans vantevoren gevuld (ieder 20 liter). Uiteindelijk zou ik dat niet nodig hebben gehad, maar - ons Nederlanders zijn zuinig - dus een gesjor om die jerrycans te legen in de dieseltank (de vuldop zit heel hoog: boven de waterkraan). Het is gelukt. 

Al direct in het begin toen ik vertrok bij El Questro zag ik 2 motoren staan. Die zie je hier niet veel. Die bleken van een Belgisch stel te zijn (Tom en Carolien). Ik stapte uit om een foto van de motoren te maken en toen kwamen ze op mij af om te vragen of ik met ze op wilde rijden, omdat ze niet voldoende drinkwater mee konden nemen. Er zijn maar een beperkt aantal overnachtings-mogelijkheden langs de weg (september wordt al als 'out of season' aangemerkt, omdat het dan te heet wordt), dus je komt eigenlijk steeds dezelfde mensen tegen. Evenals de Franse Pauline van de vorige blog hadden ze pech bij de eerste camping (Ellenbrae). Pauline was een dag eerder vertrokken, maar stond met 2 lekke banden op de (eerste) camping. Ze had geluk, want de tweede band liep langzaam leeg en ze kon nog net op tijd de camping bereiken. De eerste band klapte en gelukkig was er een aardige vrachtwagenchauffeur die haar reserveband erop zette. Ze moest 2 dagen wachten vóór ze verder kon rijden en - hoe toevallig - ze stond vrijdagavond in het donker achter mij vóór de poort van de laatste camping, 20 km vóór het eindpunt Derby. Zij had het hele eind in één keer gereden, omdat ze haar vrienden in Broome wilde ontmoeten. Dat is niet gelukt, want vervolgens waren de kogellagers kapot en was het onverantwoord om verder te rijden. Ze staat nu vast op die laatste camping tot maandag. Dure grappen ook. Ze heeft de camper (= 4WD met tentje erbovenop: zie foto) gekocht. Hij is van 1996 met 270.000 km op de teller. Ben ik blij dat ik een huurcamper heb. Morgen ga ik daarmee naar de vestiging van Apollo hier in Broome voor de nieuwe luifel en het deurtje van het vriesvak te laten maken. Die heeft het niet overleefd. Gelukkig doet de koelkast het nog wel. 

Tom en Carolien hadden ook pech met de motor, maar na een demontage/montage actie deed die het weer (zonder de oorzaak te hebben achterhaald) en die zag ik weer op de overnachtingsplek nr. 3 (Silent Grove bij Bell Gorge) en dat was perfecte timing, want op die camping wel water, maar geen drinkwater, dus ik heb hun dorst kunnen lessen met mijn grote voorraad water (tank van 80 liter en ik had nog extra meegenomen) en (koele) wijn uit de ijskast. Leuke mensen die zowel NL als frans spreken. Ze hebben al 85 landen met de motor en tentje doorkruist! Hij schrijft artikelen voor motortijdschriften en ze hebben sponsors. Daarnaast doet hij nog wat werk als management consultant en zij is docent en mag 5 jaar op onbetaald verlof met terugkeergarantie. Wat een leven! Maar wel hard, want ze hebben geen airco en het is heel warm met zo'n motorpak aan en helm op! Ik heb onze zuidermuren dus maar een beetje verwend. 

Bell Gorge (ook weer plunge pool en nu met een wel werkende waterval) was prachtig, maar het laatste deel ook weer heel tricky: over een berg met gladde stenen heen om bij de plunge pool zelf te komen. Vóór ik daar was lag ik al in het water en nu wel met wandelschoenen, rugzak en fototoestel. Ik heb heel snel de spullen op het droge gegooid en gelukkig viel de waterschade mee. Fototoestel had even tijd nodig om te drogen, maar de telefoon was niet nat geworden. Ik sopte in mijn schoenen. Schoenen gewisseld en de zware wandelschoenen achter gelaten en toen over de berg naar de plungepool (wel een categorie 5!). Het was de moeite waard: heerlijk. Er zwom ook nog een grote leguaan in, bleek toen ik er eenmaal uit was. Ik heb alleen de kop gezien, maar het was te ver weg voor een foto. Je zal er met rugslag tegenaan zwemmen! 

En tot slot: Windjana Gorge en Tunnel Creek. Windjana Gorge maakt deel uit van de King Leopold Ranges. Die bergrug was ooit onderdeel van groot koraalrif en in de loop van de tijd heeft de Lennard River zijn weg door de rots geslepen. Die rivier is eerder dit jaar ver buiten zijn oevers getreden en heeft daarbij veel schade aangericht. Er hoort ook een campground bij, maar helaas was die nog gesloten en dat is wel jammer, want het is de enige campground tussen Silent Grove en Derby. Het is in één dag te doen, maar dan moet je wel opschieten als je ook Windjana Gorge en Tunnel Creek wilt bezoeken. Ik heb het gered, maar kwam dus wel in het donker aan bij de laatste camping. Tunnel Creek ligt ook nog 70 km van de toegangsweg af, dus ik heb die dag 350 km gereden en de Gorge en de Creek bezocht. Tunnel Creek is heel speciaal: een onderaardse rivierbedding met kleine vleermuizen hangend tegen het plafond. Je moet zwemmen in lekker koel water met een waterproof zaklamp of een hoofdlamp en zorgen dat je hoofd boven water blijft. Het is stikkedonker, maar wel met wat lichtjes hier en daar. Er waren meer mensen, maar op het moment dat ik in de grot verdween was iedereen al terug, dus ik was alleen. Wederom magisch. Aan de andere kant kwam je uit aan de achterkant van de bergrug. Geen uitgang voor ons, maar wel voor de aboriginals die zich 150 jaar geleden verborgen voor de blanke invallers. Uiteindelijk werd de leider van het verzet tegen de blanken dood geschoten, net buiten de grot. Er zijn verschrikkelijke dingen gebeurd tussen de nieuwkomers en de aboriginals die hier al 50.000 jaar wonen. Dat lees je op de infoborden. In de buurt van Derby is ook een 'prison tree' (een holle Baobab boom) waar aboriginals in gevangen gehouden werden, die als slaaf moesten werken op de veehouderijen. Als je je realiseert dat het nog maar zo kort geleden is, dan begrijp je ook wel dat de aboriginals nog steeds veel wrok koesteren. Vanuit de blanke bevolking is ook veel discriminatie. Het overgrote deel van de aboriginals leeft van een uitkering. 

Ik was van plan om in Derby te blijven, maar er schijnt dat er veel jeugdcriminaliteit is en dat er veel in campers en auto's wordt ingebroken. Mijn volgende bestemming zou toch al Broome zijn en tussen Derby en Broome is niet veel te zien: één lange rechte weg. Dus gisteren besloten om - na het inslaan van diesel, wijn en andere inkopen - door te rijden naar Broome. Daar komt nog bij dat Broome naast een florerende parelindustrie, ook een ander bijzonder fenomeen kent: bij volle maan kun je de Staircase to the Moon zien. Vrijdagnacht scheen er al een bijna volle maan. Zaterdag, zondag en maandag is die ook nog vol. Gisterenavond ben ik al wezen kijken (helemaal aan de andere kant van het schiereiland waar Broome op ligt), maar helaas: bewolkt. Heel veel mensen kwamen voor niets. Nog 2 kansen. Steeds een uur later en dan rijden er geen bussen meer. Ik moet even nadenken of ik de camper daarvoor laat rijden. Vanmiddag ga ik wel heerlijk zwemmen in de zee bij Cable Beach. Dat is op loopafstand. Voor het eerst in Australië mis ik de fiets. 

Na maandag ga ik het schiereiland Dampier bekijken, dat ligt ten noorden van Broome. Daarna moet ik toch weer via Broome richting Perth, dus dan kan ik ook nog het een en ander hier in de stad bekijken (maar geen volle maan meer).

Groeten Annemiek

P.S. Morgen als er aan de camper gewerkt wordt, heb ik waarschijnlijk wel tijd om bijschriften bij de foto's te zetten.