9. Tachtig mile beach en Karijini National Park (8 - 14 oktober)

Hallo allemaal,

inmiddels zitten jullie weer in de nattigheid en kou. Hier tegen de 40 graden en sinds ik in Australië ben heb ik nog geen druppel regen gehad. Maar goed ook met zo'n buitenkeuken. Helaas mis ik de luifel nu wel heel erg. Midden op de dag geen schaduw. Ik zit nu in de camper dit blog te typen. Er waait wel een windje door. Het voordeel is dat de was binnen een uur droog is. Ik sta op een camping in Tom Price, een mijnwerkersstadje tussen Karijini National Park en het Millstream-Chichester National Park, waar ik morgen naar toe rij. Even een dagje off in Tom Price waar niets te beleven valt. Wel staan er Jacarandabomen in bloei (die lichtpaarse). Heel mooi.

Ik had nog een nachtje langer in Karijini geboekt, maar het was te heet en ik heb alle kloven gelopen en ben in alle poelen geplonst die ik voor ogen had. Er zijn er altijd nog meer, maar dit vond ik wel voldoende. Prachtig: met vuurrode loodrechte kloofwanden (die bestaan uit rotslaagjes) en toch nog wat water in de vorm van riviertjes en poelen op de bodem. De bodem was ooit een zeebodem die omhoog gedrukt is en nu weer doorsneden wordt door water, waardoor het een 'grand canyon'- achtig landschap vormt. Watervallen zijn er ook nog met uiteraard minder water nu het droge seizoen tegen zijn eind loopt (november begint het regenseizoen). Bomen met witte stammen, die kennelijk zichzelf weer vernieuwen na een brand: je ziet dat de witte 'schors' zich om de verbrande stam heen krult als een verband. Respect voor deze bomen en overigens alle (bloeiende) planten en bomen in dit droge landschap. Verschillende soorten gras, waarvan spinifex het meest voorkomt.

Het dagritme van de afgelopen dagen was heel vroeg opstaan (uiterlijk 6 uur); daarna ontbijt en dan in de omgeving een van de kloven bezoeken vóór het te warm wordt. Dan ben je rond een uur of 10/11 uur klaar en dan zou je - als je een luifel zou hebben - een paar uur bij de camper kunnen doorbrengen met een goed boek - en eventueel tussen de middag warm kunnen eten, al zijn de vliegen overdag wel hardnekkig. Zodra de zon ondergaat (18/18.30 uur) zijn de vliegen weg. Er komt wel ander ongedierte op de lichten van de keuken af, maar die blijven gelukkig in de buurt van het licht. Om 20 uur begin ik al te knikkebollen. Niet zo gek als je de hele dag buiten bent en deels lichamelijk actief. Het mooiste is als je tweede helft middag een poel in de buurt hebt. Het water is heerlijk koel en je hebt gelijk je douche gehad. Dat had ik dus de eerste 2 dagen in Karijini. Ik moest er wel steile trappen voor af en weer op, maar de Fern Pool en de poel bij de Fortescue Falls waren erg de moeite waard. Die twee poelen liggen in de Dales Gorge. Daar ben ik ook boven langs gelopen en beneden. Dat vond ik de mooiste wandeling.

Makkelijker was de wandeling door Kalamina Gorge, maar ook in combinatie met het water dat er nog doorheen stroomt erg mooi.  De waterval was zo goed als droog. Wel een grote poel, maar helaas onbereikbaar. Maar bij de tweede camping ligt op loopafstand de Joffre Gorge met een heerlijke poel. Ook daar bijna verticale stalen trappen naar beneden (en naar boven), maar ik ben beter in trappen lopen dan op rotsen balanceren. De Joffre Gorge was vanaf de andere kant ook van bovenaf te bekijken, maar helaas: de waterval was droog. Tot slot de Weano Gorge met de Oxer Lookout. Op de Oxer Lookout heb je zicht op 5 kloven. Dus toch weer de nodige categorie 4 trails gelopen die volgens de toelichting een goede conditie vereisen.

Ik had ook nog de Mount Bruce kunnen beklimmen; dat is de tweede hoogste berg van West - Australië met op de top (1234 meter) een prachtig uitzicht over de hele Pilbara, zoals de streek hier heet. Tot dat uitzicht behoren ook veel mijnlocaties, waaronder die van Marandoo, waar sinds 1994 ijzererts wordt gewonnen. Voor zover ik weet, worden veel van die mijnen geëxploiteerd door een bedrijf dat Rio Tinto heet. Je zou denken een bedrijf uit een spaanstalig land, maar het schijnt een canadees bedrijf te zijn. De Pilbara staat bekend om zijn grondstoffen, vooral ijzererts. Al dat ijzererts wordt vervoerd via een 1100 km lange spoorlijn van Tom Price of Paradurboo naar de havenstad Dampier en elke trein heeft 200 wagons met elk 105 ton ijzererts. Die maken een hoop lawaai heb ik gisterenavond gehoord en ze toeteren er ook  nog bij. Ik moest er wel om lachen, want in Maarn had je die goederentreinen ook in de avond/nacht. Ik was er (in mijn jeugd) zo gewend aan geraakt dat ik later wakker werd in mijn slaapkamer in Amsterdam, omdat ik de goederentrein niet hoorde.  Het leuke is ook dat ik morgen over de onverharde weg rijdt, die parallel aan die spoorlijn loopt. Misschien komt er dan ook zo'n lange trein voorbij. Omdat die spoorlijn en weg eigendom is van Rio Tinto heb je een vergunning nodig om daar te mogen rijden. Die kun je krijgen bij het visitor centre in Tom Price. Toevallig dat ik daar gisteren even langs ben geweest. Je hoeft er niet voor te betalen, maar je moet een video van ongeveer 20 minuten bekijken, waarin de do's en don'ts op de weg worden uitgelegd. Mooie video, niet alleen over de weg, maar ook de omgeving. Geen straf om er naar te kijken.

Mount Bruce heb ik overigens niet beklommen: het laatste stuk is categorie 5 en in totaal is het 9 km en geplande tijd is 6 uur. Dat vind ik te veel van het goede. Ik heb wel het kleine stukje gelopen naar Marandoo view om een foto van de mijnlocatie te maken, want daar mag je niet dichterbij in de buurt komen. Veel mensen uit Tom Price werken daar. Volgens mij zitten er ook een paar op de camping in de 'tiny houses/containers' aan de overkant van mijn plekje. Tot oktober worden er rondleidingen over de mijnlocatie gehouden voor het publiek, maar het is nu te warm. 

Tussen Broome en Port Hedland (ongeveer in het midden) ligt een enorm strand van 80 mijlen lang. Volgens mij is dat iets van 110 km. Het caravan park ligt direct achter een rijtje duintjes, dus ik heb de eerste nacht na Broome daar overnacht en natuurlijk gezwommen. 3 weken geleden is  er een zoutwaterkrok gespot op het strand, dus 'danger'!!! Ik heb heerlijk gezwommen. Ik denk dat de krok de weg kwijt was op dat enorme strand. En Port Hedland - bekend om de zoutwinning- heb ik vooral gebruikt om de campings na Milstream te boeken en nog wat excursies. Dan zit ik namelijk in een NP aan de zee (Cape Range) en kan er gesnorkeld worden en er zouden nog walvissen en mantaroggen te zien zijn. Ik ben benieuwd. 

Sterkte met de nattigheid/kou in Nederland. Als je naar mijn foto's kijkt (en dat zijn er weer lekker veel) word je vanzelf warm. 

Groeten Annemiek