5. Kununurra en Purnululu (Bungle Bungle) NP (18-22 september)

Hallo allemaal,

diamonds are forever. Ik ben geslaagd voor het examen 4 WD rijden met alles erop en eraan: banden leeg laten lopen en weer oppompen en dan ook nog met een bandendrukmeter die niet werkt. Vanmiddag een nieuwe gekocht. Mul zand, floodways (tot wel een meter diep), heuvels, corrugations (= wasborden in allerlei vormen en maten) en rotsen. Ik heb het allemaal gedaan: in Purnululu National Park en - niet van te voren gepland - hier in de omgeving van Kununurra. Ik heb mijzelf daarom een (witgouden) ring kado gedaan met 7 piepkleine diamantjes uit de Argyle Diamond Mine, die in 2020 is gesloten. Dus: collectors item. Eén van de 7 is roze van kleur en dat is heel bijzonder. De diamanten uit de mijn hebben verschillende kleuren. De reden daarvan heb ik gefotografeerd. Ik kocht die ring nog net op tijd vanmiddag, 5 minuten vóór sluitingstijd. Leuke verkoopsters en ik kreeg ook nog een boek van 30 AUD kado. Dat gaat over de - van origine - Duitse vrouw die met haar man naar deze outback van Australië kwam om een boerderij op te zetten. Man pleegt na 3 jaar zelfmoord. Zij blijft en begint sieraden met diamanten te verkopen. Die business heeft zij groot gemaakt. Ik moet het boek nog lezen. Het heet: 'A Diamond in the Dust'. 

Eigenlijk had ik moeten wachten met die ring tot ik de Gibb River Road heb volbracht, maar ik vind dat ik hem nu al verdiend heb. Volgens mij is de Gibb River Road helemaal niet zo'n uitdaging, nu ik - volgens een aantal mensen - de ergste 4 WD roads al gehad heb: de toegangsweg naar de Jim Jim Falls en Twin Falls in Kakadu en de bijna even lange toegangsweg naar het Purnululu park. In het park zelf veel wasbordwegen, maar er naar toe viel mee. Nu zou het kunnen zijn dat het scheelde dat een aardige jonge Australiër mij hielp om de banden leeg te laten lopen van 55 psi naar 40 psi. Hij had namelijk wel een goede meter. Het eruit laten van de lucht is overigens niet moeilijk. Het weer oppompen had meer voeten in de aarde en dat heb ik helemaal alleen gedaan met het verbinden van een compressor aan de huishoudaccu. Omdat mijn meter het niet goed deed, moest ik steeds ontkoppelen en met een eenvoudig dingetje (dat ik van het tyrecenter in Catherine had gekregen) checken of de band op de goede druk zat. Na een check door de Toyotagarage in Kununurra bleek het aardig te kloppen. Die Toyotagarage heeft er maandag jl. ook voor gezorgd dat de spiegels weer vast zitten. Niet op de nette manier, maar wel effectief: met een bout aan de buitenkant. Ze hebben het gehouden in Purnululu, dus ik ga ervan uit dat ze het op de Gibb River Road ook redden en wat mij betreft mag het zo blijven.

Purnululu NP was de 'omweg' van 700 km (heen en terug) meer dan waard. De eerste dag verder niet veel gedaan, want alles bij elkaar doe je er toch zo'n 7 uur erover. Vooral voor de laatste 60 km heb je 2 uur nodig. Nog wel even een korte wandeling naar een outlook en bij de camping naar een plek waar de avondzon de rotswanden van de Bungle Bungle Range diep rood kleuren. Die zonsondergang is al om 17.15 uur, dus tempo. Nu sta ik 's morgens ook heel vroeg op. Om 6 uur is iedereen (inclusief de vogels) wel zo'n beetje wakker. Het is prachtig om in zo'n park te kamperen. Het is niet meer zo druk (juni/juli/augustus zijn hier de drukste maanden, omdat het dan niet zo heet is), maar je hebt toch altijd wel mensen op gehoorafstand. Allemaal met 4 WD, maar daar heb je heel veel soorten en maten van. Zo'n camper waar ik in zit, zie je eigenlijk alleen gehuurd. Australiërs slepen óf een zware caravan achter zich aan of ze nemen een tent mee. De volgende dag twee wandelingen gemaakt, zo'n 15 km verderop. Begonnen met de Homestead Valley en daarna de Echidna Chasm. Die laatste is bijzonder: tussen 11 en 12 uur komt de zon binnen in de spleet tussen de enorme bergwanden. De wandeling was niet helemaal af te lopen, want er waren wat rotsblokken naar beneden gekomen. Dezelfde dag ben ik 's middags naar de andere kant gereden en daar bevinden zich de 'echte' Bungle Bungles: een soort van bijenkorfachtige rotsformaties; rood, zwart en wit gestreept. Dat is ontstaan door erosie en andere omstandigheden. Daar is ook de prachtige Cathedral Gorge: die wandeling eindigde in een grote grot met een meertje. Het leek de grot van Gollum wel in de Lord of the Rings, maar dit is (nog niet) Nieuw-Zeeland ;-). Op de tweede camping in het park een mooie plek aan de droge rivierbedding uitgezocht. Je mag zelf je plek kiezen. Droge toiletten zijn aanwezig en hier een daar een kraantje met water. Dat heb ik allemaal niet nodig. Geheel zelfvoorzienend. De volgende dag weer terug naar Kununurra. 

Maandag had ik al het Mirima Nationaal Park dat bijna in het centrum ligt van Kununurra bewandeld (daar beginnen de foto's ook mee). Dat park wordt ook wel de Mini Bungle Bungles genoemd, omdat het zou lijken op de rotsformaties van Purnululu, maar dan in het klein. Dat klopt ook wel, maar ik heb de 'bijenkorven' hier niet gezien. Kununurra is in 1961 uit de grond gestampt vanwege het irrigatieproject waarvan Lake Argyle deel uitmaakt. Hier zijn ook dammen in de Ord River gemaakt. Die heb ik vandaag bekeken en daarbij heb ik ook de Ivanhoe's Crossing gereden. Over een weg door de rivier met aan één kant watervalletje. Echt leuk om zoiets te doen. Zie de filmpjes op Facebook en op deze site. Daarna wilde ik nog de Black Rock Falls bekijken. Die is hier niet ver vandaan. Ik dacht het allemaal geasfalteerde weg zou zijn, maar dat bleek dus niet het geval. Nu ga ik niet voor 30 km de banden leeg laten lopen, dus het was even stuiteren op de weg en nog wat andere leuke dingen tegengekomen. Helaas: alle inspanningen bleken voor niets: de waterval was droog. Alleen een poeltje. Hetzelfde bij de Middle Spring en de Valentine Spring heb ik niet meer geprobeerd. Op weg naar de Middle Spring werd de weg wel heel smal, maar gelukkig kon ik nog net op tijd keren. Toch weer een leuke 4 WD ervaring erbij.

Inkopen gedaan, diesel getankt (incl. een van de gele jerrycans achterop de camper gevuld) en morgen nog de watertank vol (= 80 liter) en nog een aparte waterzak waar 10 liter in kan. Voor het geval het licht uitvalt, heb ik een krachtiger kampeerlamp gekocht en een betere hoofdlamp dan ik uit Nederland heb meegenomen. Volgens mij ben ik dan goed voorbereid op de Gibb River Road. Nu stellen de eerste 3 nachten nog niets voor: ik begin in Wyndham (helemaal in het noorden) met onder andere een lookout over 5 rivieren. De weg naar Wyndham is geasfalteerd; daarna 2 nachten in El Questro en dat ligt maar een heel klein eindje op de Gibb River Road en pas daarna begint het echte werk. Ik heb er 4 dagen voor uitgetrokken met 1 uitloopdag. Er zijn 3 campgrounds langs de route; alleen van de derde is onduidelijk of die open is, maar ik neem aan dat je overal langs de route mag staan. Dat ga ik morgen nog even informeren bij het visitor centre. De hele route is 670 km, waarvan de eerste 240 km het ergste zijn en de laatste 64 km naar Derby zijn verhard. Als ik zondag 1 oktober nog niets van mij heb laten horen, dan graag de hulpdiensten inschakelen :-). 

Laatste info: de camper heeft een zonnepaneel op het dak. Dat is heel fijn. Dan ben je minder afhankelijk van externe stroom. En tot slot: ik heb heel weinig last van muggen en vliegen. Ze zijn er wel, maar minder dan ik had verwacht. Hier in Kununurra zijn ze er helemaal niet. Dus kan de buitenverlichting aan. En het is hier nog steeds een lekkere 35 tot 38 graden. Mag iets minder, maar wel fijn om ook in de avonden buiten te zitten. Vinden ze hier ook: er is een feestje naast de camping. En het allerlaatste: ik heb al een uitnodiging om in Perth op bezoek te komen bij een stel die ik een paar keer tegenkwam. Ze staan allebei voor de klas en hebben een jaar sabbattical. En de vogel met het mooie nest heet de Bowbird (zie foto met uitleg). 

Fijn weekend en tot volgend weekend (hoop ik).

Groeten Annemiek