2. Van Biarritz tot begin Algarve-Portugal (7 t/m 11 december).

De weersverwachting voor morgen: 22 graden en zon!

Daar had ik de ruim 500 km lange rit van vandaag naar de zuidwestelijke punt van de Algarve in Portugal wel voor over. Bijna 3000 km in één week tijd. Dat was niet de bedoeling. Dagje Amiens ging niet door vanwege het gebrek aan een parkeerplek; in Biarritz was het zo’n slecht weer dat ik de dag daarna ben doorgereden (op de terugweg lukte het wel: zie verslag nr. 18). De bedoeling was om als alternatief een bezoek te brengen aan het Guggenheim museum in Bilboa (tip van Jules). Het vinden van het – inderdaad – bijzonder gevormde gebouw ging makkelijk, maar na enkele rondjes in de stromende regen om het gebouw gereden te hebben, zag ik nergens een parkeerplek voor Miep. Alleen parkeergarages waar Miep niet in past. Toen ik auto’s zag staan die bovengronds stonden, heb ik in mijn beste spaans en later nogmaals in het engels aan de microfoon bij de slagboom gevraagd of ik erin mocht, maar helaas. Die parkeerplaats was alleen voor mensen die gereserveerd hadden voor een restaurant. Ik heb mijn wonden gelikt en ben de stad uitgereden nadat ik op een taxistandplaats de volgende pleisterplaats had ingetikt. Ik heb het gebouw dus gezien, maar het is leuker om ook binnen te kijken. Volgend jaar beter voorbereiden, want er moet natuurlijk wel wat zijn.

Gelukkig had ik nog één ijzer in het vuur, die ik eigenlijk niet van plan was om die nu al in te zetten. Ik had gelezen over de langste voetgangershangbrug in de buurt van Porto in Portugal. Mijn idee was om deze keer meer ten zuiden van Porto uit te komen, maar flexibel als pensionados zijn, was het niet zo veel moeite om de route aan te passen. Het ongezellige uiterlijk van de camperplaats in Guarda heeft daar wel toe bijgedragen. Maar: ik nam het besluit pas toen ik al in Guarda was aangekomen en gebruik had gemaakt van de gratis voorzieningen. Het was rond 15 uur en  ik moest nog zo’n 150 km naar de camperplaats in de buurt van de hangbrug (http://www.ponte516aroucacom). Bovendien was het de vraag of het daar wel aardig weer zou zijn. Buienradar voorspelde in ieder geval voor de dag erna droog weer met mogelijk een zonnetje. Dus ik ging ervan uit dat het zou moeten lukken. En ik heb het geweten: die hangbrug hangt natuurlijk in een bergachtig gebied en wel een heel speciaal gebied: het Arouca Unesco Global Geopark. Dus: met name de laatste 50 km waren een enorme uitdaging voor Miep en mij. Het werd al donkerder, laaghangende bewolking, smalle weggetjes, sterk dalen en stijgen en haarspeldbochten en het hield maar niet op. Het is in Portugal overigens één uur vroeger. De Portugezen houden het bij de zomertijd. Groot gelijk: het is hier ook gewoon nog zomer. Maar we hebben het wederom gered.

De camperplaats in Espiunca was zonder voorzieningen, maar ik had alles ingenomen in Guarda. Geen elektriciteit, maar gelukkig nog genoeg stroom in de laptop om online een ticket te bestellen voor de brug. De volgende dag zou tweede helft middag de zon achter de wolken vandaag komen, dus ik heb het op half 4 gehouden. Het had nog wat voeten in de aarde om te achterhalen waar ik precies moest zijn. Dat was dus 7 km terug langs de weg waarlangs ik was gekomen, dus dat moest nog een keer over in omgekeerde richting. Vanaf de parkeerplek in Alvarenga was het trouwens ook nog een half uur lopen voor je bij de brug kwam. Leuke wandeling in een oud plaatsje. Ieder dorp in Portugal en Spanje lijkt overigens in aanmerking te komen om op de Unesco werelderfgoedlijst te komen: ze zien er allemaal heel oud uit en hebben allemaal wel een paar ‘pittoreske’ kerken.  Dat is ook het geval in Dueñas in Spanje: het stelt niets voor, maar wel 2 enorme kerken. Ook grotwoningen trouwens die nu gebruikt worden als opslagruimte. Ik heb ze gezien en mijzelf afgevraagd wat het was, maar geen foto genomen.

Ik was wat eerder bij de brug en de zon gelukkig ook. Er waren maar weinig mensen, dus ik kon eerder over. Bij iedereen ging een gids mee. Niet helemaal nodig, want de brug was heel stabiel. Ik deelde samen met twee Zweedse vrouwen een gids. Een van de dames had hoogtevrees, maar ze wilde het toch proberen. Binnen 5 minuten was ze al teruggekeerd. De brug is pas sinds dit voorjaar open. En het is de langste ter wereld: 516 meter. Het heeft alleen een toeristische functie. Het loopt over het dal van de rivier de Paiva en op zijn laagste punt hangt die 175 meter boven de rivier. Er zijn diverse watervallen die de rivier voeden. Er kwam al behoorlijk wat water naar beneden, maar in januari schijnt het meeste water te zijn en wordt er ook op de rivier geraft. Dat is pas stoer! Als ik eerder was begonnen had ik de trappen terug kunnen nemen (in plaats van heen en weer over de brug). Dat is wel een wandeling van ongeveer 3 uur.  Dat doe ik de volgende keer.

Gelukkig kon ik op de parkeerplaats overnachten, want nog een keer die 7 km rit maken zag ik niet zitten en inmiddels was het best wel weer laat. Bijkomend voordeel: in de buurt was een restaurant open. Niet het allerbeste dat Portugal te bieden heeft, maar een biefstuk (halve portie was al veel te veel), patat en sla gaan er wel in.

Nu dus de Algarve bereikt. Het was vanaf Lissabon mooi weer, dus de volgende keer (volgend jaar of op de terugweg van deze reis) ga ik Lissabon en Porto bezoeken, maar dan wel goed voorbereid. Hier (= Zambujeira do Mar, net boven Odeceixe) blijf ik 3 nachten. Even bijkomen van de lange reis. Morgen misschien zwemmen in zee en maandag op de fiets naar Odeceixe. Het wordt tijd dat Betsy ook eens van haar drager komt.

Tot volgende keer!

Annemiek