3. Kakadu National Park (9-12 september)

Hallo trouwe volgers (dank voor alle reacties!).

Wat is off-road rijden gaaf! Tenminste.... als het niet om zgn. 'wasbordwegen' gaat. Ik heb mijn portie gehad gisteren en vandaag. Gisteren even uitgeprobeerd op de 10 km lange toegangsweg naar de Maguk waterval waar je ook mag zwemmen en vandaag 60 km naar de Jim Jim Falls en Twin Falls. Het eerste stuk van 50 km was alleen wasbord en wat voor één!!!! Verschrikkelijk. Ik begrijp heel goed waarom die (4 WD) campers er zo afgeragd uitzien. En ik begrijp nog beter hoe een onderdeel van mijn luifel eruit gerammeld is. Ik dacht dat die hele bak uit elkaar zou vallen. Op de terugweg is dat ook bijna gebeurd met de rechter buitenspiegel: die hangt nu van de ductape aan elkaar. Zo fijn dat ik die heb meegenomen. Want ik heb de luifel er nu ook bijna afgereden. Ik kwam iets te dicht bij een boom. Hoeft die 'wheeler lock' ook niet meer vervangen te worden. Gelijk maar een nieuwe luifel. Ik heb de luifel gelukkig nog wel vast kunnen zetten met ductape. Die komt niet meer los, ook niet op een wasbord road. Maar die buitenspiegel zit minder stevig en daar kan ik geen off-road route meer mee rijden. Nu duurt het nog even voor de volgende komt. Op een nieuwe luifel hoef ik voorlopig helemaal niet meer te rekenen, vrees ik. Maar na die 50 km vandaag: geweldig! Door mul zand, ongelijke heuveltjes,  floods en over een brug over de Jim Jim Creek die net onder water stond. Ik kan door heel diep water, want de Hilux (van Toyota) heeft een zgn. snorkel. Door die snorkel krijgt de motor lucht en je moet voorkomen dat daar water in komt, maar dan moet je echt heel diep gaan, wil dat gebeuren.

Helaas heb ik niet de Jim Jim Falls gezien en ook niet de Twin Falls. Want: om een blik te kunnen werpen op de Twin Falls moet je eerst 4 tot 6 uur bergopwaarts klimmen en dan zie je de  kloof (Twin Falls Gorge) waar die naar beneden komt. Ik heb drie kwartier in de hitte naar boven gelopen en heb toen een stukje van de kloof gezien. Toen ik nog een stukje verder wilde lopen, werd het pad versperd door enorme rotsblokken, waar je geacht wordt overheen te gaan. Nu was ik toch niet van plan die hele route te lopen, maar ik hoopte een glimp op te vangen van de waterval. Ik ben terug gegaan. Geluncht en toen naar de Jim Jim Falls. Tijdens het lunchen kwam ik een Argentijns stel tegen die ik ook gezien heb in Litchfield. Zij hadden toen contact met dat stel met die baby. Ze hebben 3 jaar in Nieuw Zeeland gewoond, vanwege Corona. Ze konden het land niet uit. Ze hebben kennelijk de smaak te pakken, want nu verblijven ze een jaar in Australië. In ieder geval vertelden ze mij dat het lopen vanaf de parkeerplaats naar de Jim Jim waterval reuze meeviel. 20 minuten max, maar wel over rotsen. Weer een beetje mijn spaans geoefend (Maxima es una reina muy buena!). Nou, dat viel dus niet mee. Na drie kwartier was ik er nog niet (wel heel dichtbij en het was natuurlijk enorm de moeite waard en heel veel zin in een frisse duik), maar die laatste rotsen waren niet meer te nemen. Ik moest ook nog terug en daarna nog die 60 km off-road/wasbord (ongeveer 1,5 uur), dus onverrichterzake teruggegaan. Dat was wel zuur. Voor beide watervallen veel inspanningen geleverd, maar ik moet het - net zoals jullie - doen met internet plaatjes en die zijn inderdaad erg mooi. In ruil daarvoor was ik nog net op tijd om iets van de rivier Yellow Water te zien voor de zon onderging (rond half 7). Ik sta op een camping in Yellow Water en ga morgen alweer naar Nitmiluk of Katherine Gorge NP en dat is 230 km hiervandaan, dus weinig tijd om iets van Yellow Water te zien. Ik had één dag extra moeten plannen.

Bijna alle parken hebben hier dubbele namen: een originele aboriginal naam en de naam die de Europeanen hebben gegeven.  De Australische overheid doet veel moeite om de cultuur van de aboriginals meer aandacht te geven. Ik kwam twee vrouwen tegen boven op de Ubirr Rock en die werkten bij de overheid op het gebied van het beleid van aboriginals. Ze hadden net een conventie gehad in Darwin en knoopten er nu een weekend aan vast.  Interessante gesprekken gevoerd in afwachting van de zonsondergang, want die is vanaf de rots erg mooi. Dat klopte ook. En ook nog 2 Limburgse zussen die zo slim waren geweest een pizza mee naar boven te sjouwen. De Ubirr rots staat bekend om de rotsschilderingen van de aboriginals. Die vind je overigens ook op de Nourlangi Rock (of Burrungkuy voor de aboriginals: niet uit te spreken die namen) waar ik een dag later was. 

Helaas kwam ik voor niets vroeg uit te veren om bij Cahills Crossing (= de weg van Kakadu naar Arnhem Land = aboriginal land) te zien hoe de krokodillen de vissen die meekomen met het hoge tij te zien pakken. De rivier, de East Alligator River, mondt uit in de Timor Zee. En als het hoog tij is komen de vissen mee naar de rivier en kennelijk komen ze heel ver, want Cahills Crossing ligt ver landinwaarts. Maar die morgen kwam het tij niet zo hoog en dus geen feestmaal voor onze agressieve vrienden. Ik heb een cultural toer gemaakt op de East Alligator River. Dat betekent dat je dan ook het een en ander over de gewoonten en gebruiken van aboriginals te horen krijgt. De gids is ook een aboriginal. Was interessant, met name het speer werpen. Ze gebruiken daarvoor het hout van de Hibiscus (bij ons ook bekend als Chinese roos). Hij kon ver werpen: bijna tot aan de overkant van de rivier. Ze kunnen er zelfs krokodillen mee doden. Die hebben ze hier voldoende. Overal wordt gewaarschuwd voor de zoutwaterkrokodil, die heel agressief kan zijn. Die komt overigens ook in zoet water voor en ze zijn zelfs gevaarlijk voor de zoetwaterkrokodil. Die is kleiner en heeft een spitsere neus. Een zoetwaterkrokodil zal je niet snel aanvallen. 

De Maguk waterval is dus wel gelukt. Was ook nog een pittige klim over rotsen, maar dat ging nog wel. Snel nog even een duik genomen. Blijft speciaal om bij watervallen te zwemmen. 

Dat was het weer. Volgende keer mijn belevenissen in Nitmiluk NP, waaronder een kano-avontuur door 2 of 3 van de kloven.

Groeten Annemiek