5. Tavira (Portugal) tot en met El Rocío (Spanje) (19 t/m 22 december)

Wisten jullie dat reigers ratten eten? Ik niet tot dat ik het zag: met staart en al. Ik heb er zelfs een filmpje van gemaakt, maar die heb ik per ongeluk gewist. De tweede al, omdat ik denk dat het een foto is die bewogen is. Nou ja, op de foto is het ook duidelijk herkenbaar. Ik heb het met de verrekijker kunnen volgen. De reiger had er wel moeite mee. Ik stikte bijna toen die hem eindelijk door zijn keel kon wringen. Het was in de buurt van Santa Luzía, een plaatsje verder dan Tavira. Ik ben daar zondag naar toe gefietst nadat ik Tavira, snoepje van de Algarve, had bekeken. Het is ook een mooi plaatsje met natuurlijk weer veel kerken, maar ook met vestingmuren waarbinnen een mooie tuin is aangelegd. Vanaf de vestingmuren heb je een mooi uitzicht over Tavira en de omgeving. Dat is nog steeds het nationale park Ria Formosa dat ook voor Faro ligt. Een soort van waddenzee dus met eilanden ervoor. Santa Luzía ligt er vlakbij en is bekend om de lekkere inktvis. Dat is niet aan mij besteed, maar het is ook een leuke plaats met aan het eind een looppad naar het eiland dat ervoor ligt. Heb ik ook nog afgelopen en de 'echte' zee ervoor gezien, evenals de begraafplaats voor de ankers, die vroeger werden gebruikt voor de tonijnvangst. Nu mogen ze verder roesten op het strand. Ik moest mij nog haasten, want er was om 16 uur een kerstconcert in Tavira en dat wilde ik graag horen. Is ook gelukt. 7 dames en 4 heren die zowel in het engels als portugees kerstliederen ten gehore brachten. Toch leuk om in de stemming te komen.

Tavira was mijn laatste stop in Portugal. Mijn eerste stop in Spanje was aan de kust, want ik wilde natuurlijk nog wel een keer de zee in. De weerberichten voor de komende week zijn namelijk niet zo best. Veel regen voorspeld. Temperatuur is nog steeds goed (rond de 17 graden). Ik ben uiteindelijk terechtgekomen in een soort vakantiehuizencomplex Matalascañas. Een verschrikkelijk doolhof, waar ze geen straatnamen hebben, maar sectoren. Er was wel een hele grote parkeerplaats waar overnacht mocht worden. Vanaf daar was het ongeveer een kwartier lopen over walkboards naar het strand. Kennelijk ook een stop voor schoolreisjes, want er werden 2 schoolbussen kinderen 'losgelaten'. Er stonden ook 2 Nederlandse campers, waaronder een paar Friezen. En natuurlijk moest ik de zee in. De golven zagen er minder heftig uit dan in Portugal, maar schijn bedriegt. Ze waren heel heftig, maar toch even lekker en daarna de buitendouche gebruikt. Hoewel aanvankelijk niet van plan, ben ik die nacht ook maar blijven staan. Nog even gezocht naar een restaurant, maar ze waren allemaal dicht. Troosteloze bende daar. Niet voor herhaling vatbaar en ja, meer troep dan in Portugal. 

De afgelopen 2 dagen tevergeefs bezig geweest om een paardrijrit te regelen in El Rocío, ongeveer 20 km landinwaarts van Matalascañas. Als het ergens had moeten lukken, is het hier wel, maar helaas: de weersvoorspellingen gooiden roet in het eten. Volgens informatie van de camperclub is El Rocío een bedevaartoord, waar één keer per jaar - op Tweede Pinksterdag - duizenden pelgrims naar toe komen. Waarom precies weet ik niet, maar er is wel een hele mooie kerk, de bedevaartskerk Ermita del Rocío. Maar het is ook een 'western' plaats. Het heeft alleen onverharde wegen, die heel breed en heel zanderig zijn en nu ook heel nat. Voor alle huizen staan hekken, die volgens mij bedoeld zijn om paarden vast te maken. In ieder geval geldt dat voor de oude hekken: daar zitten ringen aan. Vooral op zondag komen er veel mensen naar El Rocío, waaronder velen te paard. Overigens heb ik nu vooral auto's gezien (het verbaast mij dat ze nog kunnen rijden met al die nattigheid). En slechts één ruiter te paard, die op het grote plein voor de kerk zijn oefeningen deed. Hij maakte er voor die paar toeristen een showtje van. Geweldig om gewoon op de straten te kunnen rijden en er is voldoende plaats om een rengalop te maken, maar hij deed het heel gecontroleerd. Ik heb een filmpje gemaakt. Dat heb ik ook gedaan van een kleine kudde koeien, die ergens vandaan kwam en ergens naar toe ging en gewoon over de weg liep zonder enige begeleiding. Ik dacht dat er cowboys of gauchos achteraan zouden komen, maar die kwamen niet.  Ik kom nog een keer terug op een zondag en als buienradar zegt dat het droog blijft, want kennelijk is dat belangrijk om een paardrijrit te kunnen maken. Als buienradar zegt dat het gaat regenen (en vandaag zou het volgens buienradar de hele dag regenen) dan gaat het feest niet door. Het bleef vandaag droog tot ongeveer 17 uur, dus het had makkelijk gekund. Er kwam om 17 uur wel een hele harde bui naar beneden, maar ik was gelukkig op tijd terug in de camper. 

El Rocío is sowieso de moeite waard, want het ligt ook midden in het Nationaal Park Doñane. Dat bestaat ook voor een deel uit wetlands, waar veel (water-)vogels een plek vinden. Gisteren al flamingo's gespot en vandaag langs de promenade -  dat zich om een groot deel van El Rocío slingert -  ook veel andere soorten gezien. Ooievaars, maar volgens mij ook de zwarte Ibis en de witte reiger (ik ben geen vogelaar, dus zeker weten doe ik het niet). Verder veel ganzen- en eendensoorten, die je ook in NL ziet. 

Morgen naar Gribraltar, de laatste stop vóór Malaga. Het is nog wel een stukje rijden: 272 km. Vroeg op, want ik wil die Engelse rots wel een keer zien. 

Vast hele fijne kerstdagen! 

N.B. Het paardrijden in El Rocío is op de terugweg wel gelukt: zie reisverslag 16.