9. Läckö slot en Hällekis aan het Vävern Meer (19 – 22 juli)

Miep en de enkel dwingen mij al 3 volle dagen te lummelen op een camping in Hällekis aan het Vävern Meer. Miep liet mij kort na het vertrek uit Göteborg weten dat ik haar motor moet laten checken en/of dat er mogelijk iets met het Adbluesysteem is. Adblue is een goedje dat in een aparte tank zit en dat gemengd met de diesel ervoor zorgt dat de auto in de Euro 6 – categorie valt en dat is de schoonste diesel tot nu toe. Het bestaat voornamelijk uit ureum en dat is urine. Knap hè, wat ze tegenwoordig allemaal bedenken. Nu had ik al gemerkt dat Miep niet lekker stationair draait. Ze maakt teveel lawaai in de rusthouding. Ze ‘loeit’ een beetje. Maar nu is het kennelijk menens en dat blijkt uit het branden van een waarschuwingslampje op mijn dashboard. Volgens de handleiding moet ik zo snel mogelijk naar een Citroën dealer of gekwalificeerde werkplaats. En dat zit je in Zuid-Zweden en het is zondag. Ik ben wel doorgereden, want Miep laat mij natuurlijk niet in de steek. Ruim 200 km naar een camping, die vrijwel direct aan het Vävern Meer (het grootste meer van West-Europa) ligt, waar ik toch al van plan was om 4 nachten te blijven staan. Ik ben aan het bellen geweest naar Citroën dealers hier in de omgeving, maar de meeste werkplaatsen zijn net 2 weken dicht in verband met de zomervakantie! De eerste mogelijkheid is a.s. maandag in Kristinahamn, niet zover hier vandaan. Geen Citroëndealer overigens, maar men zegt dat ze het kunnen doen. Zo niet, dan moet ik nog een week wachten, want de werkplaats van de Citroëndealer die ook in Kristinahamn zit, gaat een week later open. Kristinahamn ligt ook aan het Vävern Meer,  noordelijker dan waar ik nu zit. Dus langs de route, maar ik was niet van plan om hier zo lang te blijven. Ik heb nog 4 nachten bij kunnen boeken.

Het is zeker geen straf om hier te staan. Het Vävern meer, dat volgens EU maatstaven als ‘zee’ kan worden aangeduid, is ontstaan in de laatste ijstijd, zo’n 10.000 jaar geleden. Het water is heel helder, maar ik heb nog geen vis zien zwemmen. Die zitten er wel. Ik zal morgen mijn duikbril opzetten. Misschien dat ik toch wat zie. Er mag zelfs vrij gevist worden en de gevangen vis mag je ook houden, mits het aan bepaalde afmetingen voldoet. De camping zit aan een baai, waar het heel lang ondiep is. Vlonders op het diepere deel van de baai om vanaf te duiken. Voor ieder wat wils. Het staat hier heel vol. Een paar dagen gezelschap gehad van een Duits, wat ouder echtpaar (mijn leeftijd 😊) en nu een wat jonger zweeds stel. De Duitser was zo lang dat ze een uitschuifbare camper hadden.

Zondag onderweg hier naar toe eerst langs het Läckö Slott geweest, het meest fotogenieke slot van Zweden (zeggen ze). Het slot is aan drie kanten omgeven door het Vävern Meer, toen de westgrens van het Zweedse rijk.  Dat was de eerste eeuwen van zijn bestaan (vanaf ongeveer 1300 tot 1615) een zeer strategische plek om de aanvallen van Denen en Noren af te slaan. De vikingen gingen elkaar vroeger ook te lijf. Toen was het nog een fort annex boerderij. Tot de Reformatie in 1527 was het eigendom van de Skara Bisschoppen, maar de Zweedse koning Gustav Vasa verving het katholicisme door het protestantisme. Het klopt dus wel dat Zweden overwegend Protestants is. Tussen 1615 en 1681 kreeg het slot zijn huidige uiterlijk door vader en zoon De La Gardie, ’s lands grootste landeigenaren en aannemers. Zij spendeerden er veel geld aan. In 1681 vielen zij in ongenade bij de kroon en werden onteigend. Läckö werd weer een boerderij. Het slot bleef wel onaangetast, maar werd niet meer onderhouden. Begin 20e eeuw begonnen er toeristen naar Läckö te komen. Het slot werd opgeknapt en brengt nu veel geld in het laatje. Er worden ook concerten gehouden. De bijbehorende tuin is prachtig. De (inpandige) kapel heb ik gemist, maar wel alle 4 verdiepingen afgesjouwd. Een daarvan bevatte kunst, geïnspireerd door de natuur. En natuurlijk spelen den Hollanders ook weer een rol: de ‘tulpenmanie’ ontstond in de 2e helft 17e eeuw, nadat ze een eeuw eerder al uit Holland waren geïmporteerd. Ook Delfts blauw (waaronder de vazen waarin de tulpen stonden) sierden het slot.

Al lummelend bedacht ik mij dat het een goed idee was om een kajak te huren. Aanvankelijk voor 4 uur, maar gelukkig bedacht ik bijtijds dat ik er dan waarschijnlijk ook een of twee dikke polsen bij zou krijgen, dus teruggebracht tot 2 uur. Het was even wennen. Het meisje van de receptie was nieuw en wist dus van toeten noch blazen en voor mij is dit ook een activiteit, die ik voor het laatst 13 jaar geleden in Nieuw Zeeland heb gedaan. Ik had gehoopt dat ze mij wat aanwijzingen zou geven, maar dat gebeurde dus niet. Nou maakt het mij niet uit om in het water te vallen, maar ik had mijn fototoestel en smartphone bij mij voor je-weet-maar-nooit. Wel in plastic zakken gedaan, maar daar heb je niet zoveel aan als het in het water terecht komt. Na een wat wiebelig begin, ging het toch heel aardig. Heel dicht langs de kust kon ik niet blijven, want daar lagen grote rotsblokken, waarvan sommige dicht aan het wateroppervlak. Ik durfde zelfs een paar foto’s te nemen. De selfies zijn mislukt. Na 2 uur heelhuids terug. En dan nog enigszins netjes uit het ding zien te komen. Iets minder charmant met die enkel, maar het lukte. Gelukkig was er een lieve Zweedse jonge knul die mij heeft geholpen om de kajak terug te brengen.

Vandaag op het hoogste punt van Kinnekule gestaan (Hogkullen). Met de fiets en het was veel steiler dan de ‘berg’ tussen Maarn en Doorn en bovendien zo’n 5 keer achter elkaar. Ik heb er 4 gered. De laatste niet meer. Toen nog een eind steil omhoog lopen en als kers op de taart de beklimming van de uitzichtstoren zelf. Maar dan heb je ook wat: prachtig uitzicht op het Vävern Meer met in de verte het Läcko Slot op 13 km afstand hemelsbreed. Terug ging heel snel. Zo heel veel zal ik jullie de komende dagen niet te melden hebben. Ik ga nog wat fietsen en zwemmen en …………lummelen natuurlijk.

En nu maar hopen dat Miep maandag geholpen kan worden. Dan ga ik wat sneller richting het noordoosten van Zweden om te kijken of het wat rustiger is/wordt. Oh ja: een van mijn buren hier heeft een (okergele) Corvette naast de caravan met tent staan. Ik moet steeds denken aan die NL serie over die Limburgse crimineel ‘Ferry’. De eigenaar ziet er ook een beetje als een verlopen crimineel uit.

Groeten Annemiek