4. Mount Taranaki, Hawera en Wellington (slot deel I Noordereiland; 17 -21 december 2023)

Hallo allemaal,

eind middag - na 3,5 uur varen - aangekomen op het Zuidereiland en nu uitkijkend over een prachtige baai aan de Marlborough Sounds. Die sounds zijn een soort fjorden. Heel lang geleden waren het rivierarmen. Gisteren had ik ook al zo'n mooie plek aan de kust ten zuiden van Wellington. Eerst maar even de laatste dagen op het Noordereiland afronden vóór mijn belevenissen op het Zuidereiland morgen beginnen.

Mount Taranaki (of Mount Egmont) liet zich uiteindelijk op dag 2 bijna helemaal zien. Toch nog onverwachts, maar hij is prachtig, omdat die zo mooi rond is en er ook uitziet als een vulkaan. Vanuit de verte had ik gedacht dat er meer sneeuw op lag, maar dat valt mee. Ik heb  een paar prachtige wandelingen op de hellingen gemaakt. De bossen worden Globin-bossen genoemd, kabouterbossen. Ik noem ze Lord of the Ring-bossen. Ze zijn sprookjesachtig, vooral omdat er zoveel mos aan de bomen hangt en er veel varensoorten groeien. Je kunt ook helemaal naar de top, maar dat is alleen voor zeer goed getrainde mensen. En bovendien kun je dat beter doen als het helder is. Je ziet op de foto's dat de berg zich steeds meer bloot geeft. Desalniettemin heel wat klimmetjes gemaakt. Zo veel dat ik de dag erna het niet meer redde om de veel lagere rots in de zee met de naam Paritutu voor New Plymouth te beklimmen. Wel de trappen, maar het laatste stukje ging over de rotsen en het was zo steil dat er een ketting naast hangt om je aan op te trekken. Dat ging iets te ver. Maar ook zonder die laatste inspanning (naar boven lukt dan misschien nog, maar je moet ook naar beneden) een mooi uitzicht over New Plymouth en de haven.

Verder gereden op de Surf Highway met inderdaad veel surfstrandjes. Het weer klaarde ook op en het werd zelfs warm. In Hawera een apart museum (Tawhiti Museum). Die tip had ik uit een NL tijdschrift. Onder de naam Whalers & Traders werd met een soort Efteling-achtig boottochtje door een tunnel uitgebeeld hoe de Maori's en de eerste Europese kolonisten handel met elkaar dreven. De Maori's wilden in ruil voor hun handelswaar (bestaande uit onder meer flax waar zeildoek van gemaakt wordt) musketten hebben, waarmee concurrerende stammen elkaar te lijf gingen. En ook de walvisslachtingen (Whalers) werden in beeld gebracht. Daarnaast enorme verzamelingen van landbouwwerktuigen, grasmaaiers, etc. Ook taferelen uit de 19e eeuw die tot leven kwamen door wassen beelden te gebruiken. Ik heb de eigenaar van het museum en zijn vrouw nog gesproken en hen de publicatie uit het tijdschrift uit 2016 gegeven. Zijn foto stond erin en een aantal foto's van het museum. Vonden ze erg leuk en ze poseerden graag. Het artikel had als titel Prettig gestoord in Taranaki.  Vertaal dat maar eens. Van het plaatsje Hawera verder niet veel gezien, maar wel aan het eind van de middag gezwommen in de Tasman Zee. Ik moest toch één keer in de zee aan de westkust van het Noordereiland gezwommen hebben. De temperatuur van het water was prima te doen. Ook daar op een mooie plek vlakbij het strand gestaan op een zeer eenvoudige camping (maar wel met warme douche). De rivier Waingongoro slingert zich via het strand van Ohawe een weg naar zee.

Via de Nederlandse molen in Foxton (in 2008 ook bezocht) en het Southward Car Museum naar Wellington. De molen stond er nog schitterend bij. Daar kunnen onze molens een voorbeeld aan nemen. In de winkel in de molen worden NL produkten verkocht, zoals drop, hagelslag, muisjes, bitterballen en kroketten. Nieuw was wel het oranje/roze (wat een combinatie) café De Molen. Ik heb er een pannenkoek gegeten, maar die was wel erg dun. Zo gierig zijn we toch ook weer niet. Het Southward Car Museum is een enorme hal met oldtimers, maar ook vliegtuigen, fietsen en motoren en zelfs de allereerste camper (1926). En de eerste elektrische auto's dateren uit 1918 en 1975. De techniek bestaat dus al heel lang, maar de oliebranche heeft het heel lang kunnen tegenhouden. Ik heb ook de Morris Minor (1948) en de Ford Anglia (1966) gezien, de eerste auto's van mijn vader/ouders. Nostalgie.

En op dezelfde dag ook nog Wellington bereikt en met de cable car (oud trammetje) naar boven en weer lopend terug via de Botanische tuinen en de overheidsgebouwen (Wellington is de hoofdstad van Nieuw-Zeeland). Daartoe behoren het parlementsgebouw en de zgn. Beehive waar de ministers met hun staf zitten. Het gebouw lijkt op een bijenkorf. Ik heb het in 2008 ook al bekeken. De dag afgesloten met een hapje en drankje op een terras aan het gerenoveerde waterfront.  Je kunt hier veel doen op een dag, want de zon gaat pas rond 20.30 uur onder. Zeker als het mooi weer is.

Ik had een plek midden in het centrum van Wellington op een parkeerplaats van het beroemde nationale museum Te Papa.  Er is een beperkt aantal plekken voor campers waar je 24 uur mag blijven staan voor 17 euro. Dat is voor niets. De volgende morgen naar het museum waar natuurlijk wel het een en ander sinds 2008 is veranderd. Zo is er veel belangstelling voor de rol van ANZAC (= Australian and New Zealand Army Corps) tijdens de eerste wereldoorlog. Ik wist overigens niet dat Australië en NZ daarbij betrokken waren. Een week geleden hebben actievoerders de engelse tekst van het verdrag van Waitangi (1840) beklad/onleesbaar gemaakt, omdat ze het niet eens zijn met de vertaling ervan in de Maori versie. De Maori zouden door interpretatieverschillen van de twee teksten van het verdrag benadeeld worden. Dat is iets dat erg leeft in NZ (meer dan ik merkte in 2008). De huidige regering is - anders dan de vorige - niet zo'n voorstander van het in ere houden van de Maori-cultuur. Ik heb een rondleiding gehad van een uur in het museum. De gids was erg humoristisch. Hij onthulde dat de eerste 'Maori' niet - zoals men altijd heeft gedacht - van één van de eilanden uit de Pacific kwamen, maar uit Taiwan. Dat heeft DNA onderzoek aangetoond. Je kunt dagen in het museum doorbrengen, maar na een paar uur in een museum zijn mijn benen altijd lam. Tot slot heb ik het natuurpark 'Zealandia' bezocht dat op de heuvels boven het centrum ligt. Het is geheel omheind om de inheemse dieren te beschermen tegen katten, ratten, possums en ander ongedierte dat deze dieren bedreigt. Men wil een stukje oud Nieuw Zeeland doen herleven. Het NZ zoals het was toen de eerste kolonisten aan wal kwamen. Het is dus geen dierentuin en het is maar afwachten of je iets ziet. De Kiwi's laten zich overdag niet zien, maar ik heb wel een paar vogels gespot. De Kaka (soort papegaai-achtige) heb ik ook gefilmd. Het zijn hele slimme dieren.

Tot zover voorlopig mijn belevenissen langs (vooral) de westkust van het Noordereiland. Ik kom 2 februari terug om (vooral) de oostkust te doen.

Ik wens iedereen hele fijne kerstdagen. Ik zal eerste kerstdag doorbrengen in Nelson en tweede kerstdag aan de Golden Bay. Een troost voor jullie: na vandaag is de kortste dag geweest.

Groeten Annemiek