11. Banks Peninsula (II), Lyttelton, Christchurch en Hanmer Springs (24 - 30 januari 2024)

Hallo lieve mensen,

de ene dag overnacht je op een zeer ruime plek aan een prachtige blauwe baai en de volgende nacht sta je tussen de olie-opslagvaten in een haven. De ene dag kijk je naar een door aardbevingen verwoest centrum en het volgende zit je in een jetboat op een wilde rivier. Kortom: geen dag is hetzelfde. Het is (bijna) verslavend, dus nog één maand genieten van al die afwisseling. Het gaat rap nu. Ik sta nu in Kaikoura, mijn één na laatste pleisterplaats op het Zuider-eiland en het zou een van de hoogtepunten moeten worden, want hier krijg je gegarandeerd walvissen te zien en het is ook het seizoen voor orka's, dus.....Maar nog even geduld tot de volgende blog. 

Eerst de avonturen van de afgelopen 6 dagen. Het centrum van Christchurch is in 2010 en 2011 behoorlijk beschadigd door aardbevingen. Die van 2010 zat nog behoorlijk diep, maar die van 2011 zat meer aan de oppervlakte en daardoor veroorzaakte het veel meer schade.  Daar zie je nog steeds de gevolgen van. Het centrum is nog voor een groot deel een bouwput. Het centrale plein werd voorheen gedomineerd door de (Anglicaanse) kathedraal.  Ik ben er in 2008 geweest en toen vond er net een Flower Festival plaats, dus binnen en buiten de kerk veel bloemen. Ik heb er foto's van bijgevoegd, zodat jullie het verschil kunnen zien tussen vóór en na de aardbeving. Een aantal gebouwen heeft het gered, ook historische. Een aantal zijn inmiddels gerestaureerd. Men was aanvankelijk niet van plan om de kathedraal te herbouwen, maar dat gebeurt nu toch. Eind 2027 moet het klaar zijn en natuurlijk aardbevingsproof. Naar aanleiding van deze aardbevingen is er een museum ingericht: Quake City. Hier vertellen - onder andere - mensen die de aardbeving hebben meegemaakt hoe zij het hebben beleefd. Er schijnen ook veel mensen Christchurch te hebben verlaten na de aardbeving. Het is overigens nog steeds de grootste stad van het Zuider-eiland en de derde grootste stad van NZ (na Auckland en Wellington). In Quake City kwam ik er ook achter dat er een hele grote katholieke kathedraal in Christchurch stond (Cathedral of the Blessed Sacraments). Die heb ik in 2008 gemist, waarschijnlijk omdat die een eind buiten het centrum lag. Die zag er al even indrukwekkend uit als die in Akaroa en Timaru, een soort Griekse tempel. Heel anders dan onze katholieke kerken/kathedralen. Die kathedraal was zwaar beschadigd na de aardbeving en die is helemaal afgebroken. Als (voorlopige) vervanging van de (Anglicaanse) kathedraal is de Transitional Cathedral  gebouwd. Wordt ook wel de 'Kartonnen Kathedraal' genoemd vanwege de driehoekige doosvorm. Een Japans en nogal spartaans ontwerp, maar ik vind het wel mooi. Vooral die gekleurde ramen. Het doet mij erg denken aan een kerk die ik in Noorwegen heb gezien, volgens mij in Trondheim (ga ik thuis opzoeken). 

Wat ik zowel in 2008 als nu heb gedaan is een ritje met de gondola naar de top van Port Hills. Die ligt 500 meter hoger tussen Lyttelton en Christchurch. Lyttelton is de haven van Christchurch, maar er ligt dus een bergketen tussen. Toen de eerste kolonisten uit Europa hier aan land kwamen, moesten ze met hun hele hebben en houden en na een maandenlange zeereis in niet al te comfortabele omstandigheden, over het 'Bridle Path' naar Christchurch. Voor mensen met geld ging dat met paard en wagen of muildier. Had je geen geld, dan moest je lopen. Toen was het nog een zandpad dat veranderde in een modderstroom als het geregend had. Het pad is er nog steeds, maar nu half verhard. Ik heb het eerste stukje vanuit Lyttelton gelopen en toen was ik al kapot. Het is ongeveer 2,5 km, dus de afstand valt mee, maar het gaat steil omhoog en aan de kant van Christchurch zigzaggend omlaag. In het midden (dus op de bergkam) loopt een weg (Summit Road) en daar boven ligt het station voor de gondellift vanaf Christchurch. Ik had het eigenlijk helemaal willen lopen, maar dan moet je dus zien dat je terugkomt naar Lyttelton. Het is trouwens de moeite waard om Lyttelton te bezoeken, want ze hebben ook Timeball Station en andere historische gebouwen. Ik vind een haven ook altijd de moeite waard, zeker als die niet zo groot is als Rotterdam. Timeball Station is een toren met een bal erop. Voorheen maakte die toren deel uit van een kasteeltje, maar alles is tijdens de aardbeving van 2011 tegen de grond gegaan en alleen de toren is herbouwd in originele staat. Die bal boven op de toren valt iedere dag precies om 13 uur naar beneden. Dat is een zinken bal en dat maakt een hoop lawaai. In vroeger tijden waren de instrumenten aan boord nog niet zo nauwkeurig als nu en op deze manier zette men de klokken gelijk. Ook een erg lekkere pizza gegeten in Lyttelton. 

Het zwemmen met de dolfijnen in Akaroa (Banks Peninsula) is niet doorgegaan. Ik had het wel kunnen doen, maar er stond een erg koude harde wind en de dolfijnen waren in de ochtend niet erg 'socializing' geweest, dus weinig te zien. Ik heb het ingeruild voor een boottochtje over de haven van Akaroa en toch nog wat dolfijnen gespot. Het is een klein soort met een zwart witte markering. Ik moet nog uitzoeken welke soort het is. Lastig om foto's te nemen, maar ik heb ook een filmpje gemaakt en daarin zie je er 2, één aan het begin en één aan het eind, dus niet te snel stoppen met kijken. Ook nog wat zeeleeuwen gezien, maar daar heb ik genoeg foto's en filmpjes van. Als het goed is, krijg ik hier ook nog dolfijnen te zien. In Okains Bay (Banks Peninsula) had ik een pracht plek op een groene camping. Ik had er één volle dag (2 nachten), maar ik heb niet gezwommen, ondanks de prachtige blauwe baai. Ook daar waaide het veel te hard en de wind was koud. Mooi weer voor een bezoek aan het beroemde museum daar, deels in de open lucht, maar helaas was het museum dicht. De volgende morgen had ik nog een uurtje tijd vóór mijn zwemafspraak met de dolfijnen (die dus niet doorging) en het was inderdaad een interessant museum, ontstaan uit een privécollectie met zelfs beschilderde kalebassen van een NL schilder/fotograaf (Theo Schoon). 

Eergisteren belandde ik op de camping in Hanmer Springs (tussen Christchurch en Kaikoura het binnenland in) tussen de honden, vooral bordercollies. Dat zijn de beroemde schapenhonden. Ooit vanuit Engeland meegenomen naar NZ en hier razend populair. Naast de camping waren er wedstrijden en de hondenbezitters kwamen vanuit heel NZ om te kijken hoe hun honden het doen ten opzichte van de anderen. Indrukwekkend. Ik heb er een filmpje van gemaakt. Helaas werd er ook geblaft en gejammerd, maar ik was toch voor een groot deel van de dag op pad en 's nachts was het stil. Ik kwam niet voor de honden. Hanmer Springs is het grootste thermaal dorp van het Zuidereiland en er zijn veel tracks uitgezet voor wandelaars en mountainbikers in het Hanmer Forest Park. Helaas was een deel daarvan afgesloten vanwege de droogte/brandgevaar. Daardoor ging mijn wandeling naar de Doge Stream Falls (41 meter hoog) niet door. De wandeling naar de top van Conical Hill (ruim 500 meter) was wel open met als beloning een mooi uitzicht over Hanmer Springs en omgeving.  Ik heb nog wat andere vrij vlakke tracks gelopen. Bijzonder dat ze ook Sequoia's en Redwoods hebben geplant. Dat zijn resp. de grootste en langste Amerikaanse bomen. Prachtig vind ik die. Met de Redwoods zijn ze in 1930 al begonnen en die zagen er al indrukwekkend uit. Ze kunnen overigens 1000 jaar oud worden. Dus ze kunnen nog even mee. Ook 'onze' Douglas staat er. En natuurlijk ben ik ook naar de thermale baden geweest. Ik hou dat nooit zo lang vol, maar ik ben weer helemaal verkwikt door alle mineralen in het water. 

Vanmorgen nog een snelle jetboat tour op de Waiau River bij Hanmer Springs gemaakt. Nog nooit gedaan en het was de moeite waard. Je ziet dan toch snel iets van de rivier, die net de dag vóór mijn komst nog gevoed was door water als gevolg van zware regenval in de bergen rondom Hanmer Springs. De bergen houden de regen tegen, zodat Hanmer Springs niet de regen krijgt, maar de bergen dus wel. Ik heb twee fimpjes gemaakt. Kunnen jullie meegenieten van de 85 km/per uur door een ondiepe rivierbedding met rotsen.

Vanmiddag, toen ik in Kaikoura aankwam, eerst naar de look-out op het schiereilandje bij Kaikoura gereden met uitzicht op Kaikoura en aan weerszijden 2 blauwe baaien en toen direct maar de zee ingedoken. Het water was veel kouder dan tot nu toe, maar wel lekker. Waarschijnlijk omdat je hier gelijk de diepte in gaat.  Ik was inmiddels dicht bij de camping, dus de warme douche liet niet lang op zich wachten. Morgen dus de boot en overmorgen de kajak. Als ik dan nog te weinig heb gezien, kan ik altijd nog vanuit de lucht de walvissen spotten. Dan nog 1 nachtje elders en op 2 februari pak ik vanaf Picton de ferry terug naar het Noordereiland. Daar heb ik nog 2 weken, dus voorlopig ben ik nog even bezig. 

Zijn jullie ook lekker bezig?

Groeten Annemiek