3. Pula, NP Kamenjak, Labin en Opatija (7 tot 11 juni)

Hallo allemaal,

in NL is het echt warm, heb ik begrepen. Hier is het zo'n aangename 25 graden en vandaag rommelde het wat en heeft het geregend maar vooral op plekken waar ik niet was. Morgen ga ik vanuit Opatija (waar ik nu ben) met de bus naar Rijeka. Het leek mij daarom handig om vanavond blog 3 erop te zetten; anders wordt het teveel. 

Gelukkig gaat het goed met mijn enkel. Met de enkelband kom ik een heel eind. Het blijft wel oppassen hier met de ongelijke stenen, die nog dateren uit de Romeinse tijd. Heel Istrië is 180 jaar voor Christus door de Romeinen ingenomen. Pula is één van de vele Romeinse 'kolonies'. Toen heette het 'Pietas Julia'. De bisschoppen hebben er in de 5e eeuw een zetel gevestigd en ook de Venetianen en Oostenrijkers zijn langs geweest. Het inwoneraantal heeft gevarieerd tussen de 30.000 en 300. Nu is het de grootste stad in Istrië met een belangrijke haven, maar ook heel veel monumenten. De mooiste is het enorm grote amfitheater, dat nu gebruikt wordt als film- en muziektheater. Ik heb nog even gekeken of er een voorstelling was, maar de eerstvolgende is pas 21 juni. Dan treedt Simply Red op. Ik heb een filmpje van het theater gemaakt om een indruk van de omvang te krijgen. Onder andere veel christenen hebben er de dood gevonden. Bij de rest van de monumenten zal ik bijschriften zetten. Pula was gelukkig veel rustiger dan Porec. 

Na vertrek uit Pula ben ik op een camping terecht gekomen die het dichtste bij het Nationaal Park Kamenjak ligt op het meest zuidelijke puntje van Istrië. Ik hoopte daar te kunnen fietsen naar één van de 5 beste snorkellocaties van Kroatië, althans zo wordt het op internet aangeprezen. Dat heb ik ook gedaan, maar de wegen waren niet geschikt voor Betsy, meer voor mountainbikes. Maar we zijn stug doorgegaan en hebben zonder lekke band het zuidelijkste puntje van het park bereikt met heel veel andere mensen, want tegen betaling mag je ook met de auto door het park. Ik zou het met Miep niet gedaan hebben, maar velen deden het wel. En we plonsten allemaal op hetzelfde punt in de zee, vanaf een schuin aflopend rotsplateau, waar ook een grot in de rotswand zat. Die heb ik gevonden, maar verder niet veel gezien. Een paar vissen en verder vooral veel mensen. Nou ja, het was de moeite van het proberen waard en ik heb mij wel vermaakt en aan de conditie gewerkt, want natuurlijk was er geen vlak wegdek te bekennen. De campings hier zijn bijna allemaal terrassencampings en dat betekent dat je altijd scheef staat. Dat vereist de nodige stuurmanskunst op de levelers. Maar goed dat ik inmiddels wat ervaring heb opgedaan. 

Vandaag zou het iets minder weer worden en bovendien had ik het wel gezien, dus vanmorgen weer op pad en via Labin ben ik terechtgekomen in Opatija. Labin is een middeleeuwse stad die op 320 meter hoogte ligt. Het heeft een mooi historisch en kleurrijk centrum en een 74 meter hoge toren met prachtige bronzen klokken (gegoten in 1841). Die klokken hangen op het ultrakleine platform waar de mensen staan die van het uitzicht willen genieten. Gelukkig kan niemand de klokken luiden, want het touw zat er niet aan vast. Volgens mij ben je direct doof als die klokken gaan luiden. Ook in Labin was het druk met horden mountainbikers. Met een gewone fiets kom je niet ver in Kroatië. 

Ik heb verder richting noorden de kustroute gevolgd naar Opatija en en toen zag ik beneden mij een soort fjord. Het is een kloof die vanuit de bergen uitmondt in de Adriatische zee. Hier de Golf van Kvarner genoemd. Prachtige blauwe kleur. Jammer dat ik er niet een goede foto van heb kunnen nemen, maar door de bomen heen, is er wel iets te zien. Opatija is niet zo bijzonder, maar is geschikt als uitvalsbasis naar het 20 km verderop gelegen Rijeka. Ik heb na aankomst de promenade onder de weg langs de zee een stuk afgelopen en daar kwam ik allemaal 'strandjes' tegen: trappetjes naar beneden die naar rotsplateaus leiden waar je de zee in kunt. Er is ook een echt strand aan een inham. Morgen wordt ook niet het beste weer voorspeld, dus ik denk niet dat ik ga zwemmen hier. De mojito aan de bar met Rijeka in de verte was hier het hoogtepunt. 

Smelt niet in ons warme kikkerlandje en geniet van de foto's. Filmpjes en bijschriften komen soms later. Dat weten jullie inmiddels (hoop ik). Ik ben met een heel spannend boek bezig: Land van Echo's dat o.a. speelt ten tijde van de Spaanse burgeroorlog en Franco. Ik ben nu halverwege, maar ik kan het iedereen aanraden.

Groeten Annemiek