3. Sestri Levante, Cinque Terre, Pisa en natuurpark Maremma (2 - 6 mei 2024)

Hallo allemaal,

het regent vanmorgen, maar dat is niet erg, want ik heb pas vanmiddag weer wat op het programma staan en ik kan mijn ervaringen weer met jullie delen. Een afwisselend programma, met - na afgelopen donderdagmorgen - geweldig weer. Die frisse windjes horen er kennelijk bij, maar wel lekker als je aan het afzien bent bij de diverse behoorlijk zware fysieke uitdagingen.  

En die waren er. Sestri Levante (waar ik op een camping stond) was best de moeite waard om een paar uur doorheen te wandelen. Het heeft twee baaien en een deel van de historische gebouwen staat op een schiereilandje tussen de baaien in. Maar ik heb het vooral gebruikt om van daaruit met de trein de beroemde 5 dorpen die aan de kust liggen tussen Levanto en La Spezia, Cinque Terre, te bezoeken. Je kunt de dorpen lopend bereiken, maar je kan ook met de trein van het ene naar het andere dorp reizen. De hele wandelroute duurt ongeveer 6 uur, maar dan heb je nog niets van de dorpen zelf gezien. Ik ben begonnen met de eerste 3 dorpen (Monterosso, Vernazza en Corniglia), en de routes tussen die dorpen zijn gelijk ook de langste en zwaarste. Ik heb er exclusief het dorpsbezoek 4,5 uur over gedaan. Het was een prachtige route die langs de kust voert en waarbij je de dorpjes vanuit de verte en andere bebouwing tegen de bergen schitterend ziet liggen, maar het was heel erg druk. De paden waren smal en tegenliggers gaan over hetzelfde pad (je kunt de route in beide richtingen lopen). Het had de vorige dagen geregend dus hier en daar was het erg glibberig. Kennelijk hebben mensen de wandeling uitgesteld vanwege de regen en was er nu een inhaalslag. Bovendien meivakantie voor Nederlanders, maar ook voor de Italianen die de Dag van de Arbeid (1 mei) vrij hebben en de rest van de week dan ook maar niet werken. Vernazza wordt als mooiste dorp beschouwd en dat klopt ook wel (althans van de 3 die ik nu heb gezien). Ik kon daar in de drukte een tafeltje bemachtigen om mijzelf te verwennen met een pizza met pesto en een glas wijn, al loop je het risico dat dat in de benen gaat zitten, maar het viel mee. In Corniglia de trein terug genomen naar Sestri Levante en wat was ik blij dat ik met de fiets naar het station was gegaan. Ik kon geen stap meer verzetten. Ik had nog het idee om de volgende dag vanuit La Spezia de resterende 2 dorpen (Manarola en Riomaggiore) te doen, maar ik heb besloten om die voor een volgende keer te bewaren. 

Een middagje een beetje rondlummelen op het Piazza del Miracoli in Pisa leek mij een goede manier om het lichaam wat rust te gunnen. Met de fiets er naar toe vanaf de camperplaats (2 km). De eerste keer dat ik de beroemde scheve toren in het echt zag en hij staat inderdaad scheef. In de loop der tijden was het wel nodig het bouwwerk te stutten, maar het schijnt dat die niet (meer) kan omvallen. Laten we het hopen. Je kan er dus ook op en dat heb ik gedaan ondanks mijn protesterende beenspieren, maar zo'n ervaring mag je niet missen en het uitzicht over de omgeving is indrukwekkend. Velen met mij dachten hetzelfde en ik kreeg zo'n weerzin om net als degenen die met de toren op de foto willen (met de handen in de stand van 'ik zorg ervoor dat de toren niet valt') dat ik niemand heb gevraagd om een foto van mij met toren te nemen (sorry, Anita). De toren is trouwens niet het enige gebouw op het plein. Ik ben ook nog de enorme kathedraal in geweest, waar de scheve toren als klokkentoren bijhoort, en het Baptisterium. Dat is de doopkapel die in het ronde gebouw gehuisvest is. En tot slot het Camposanto, de begraafplaats van de rijken. In 1203 is hier grond uit Palestina aangevoerd en die grond werd als heilig beschouwd. Veel mensen geloofden dat als je in deze grond begraven werd, je lichaam in 3 dagen zou vergaan, wat betekende dat de weg door het vagevuur korter was en men eerder het paradijs bereikte. Natuurlijk was een plekje op deze begraafplaats alleen voorbehouden aan de rijken en machtigen van de stad. In de tweede wereldoorlog raakte het gebouw zwaar beschadigd en gingen veel fresco's verloren. Overigens heb ik ook nog nieuwe grafstenen ontdekt. De laatste die ik heb gezien is van 2009. Moet je wel heel rijk en/of machtig zijn (denk ik). 

Een aantal bekende plaatsen in Toscane heb ik in 2016 al bezocht (Siena, Lucca, San Gimignano, Livorno en Portofino), dus ik heb dit keer gekozen voor het natuurpark Maremma (bij het plaatsje Albarese). Geweldige camperplaats, ik vermoed een voormalige olijfbomenwijngaard. Er zijn zelfs toiletten en douches (voor € 0,50 krijg je drie minuten water). Het dorp Albarese stelt niet veel voor, behalve op een heuveltje een kerkje en huis met cypressen, een typisch Toscaans plaatje. Even lekker om bij te komen en je lijf wederom uit te dagen. Het gebied is 70 km2 groot en grenst aan zee en er is geen enkele bebouwing meer, behalve een aantal Middeleeuwse wachttorens en de ruïne van een klooster. Er liggen wandel- en fietspaden binnen het gebied. Op de dag van aankomst (5 mei) heb ik tweede helft middag een paar uur in de buurt gewandeld. Toen al een pittig klimmetje zonder uitzicht op de top en gisteren heb ik 6,5 uur gefietst en gewandeld. Eerste stop bij de zee. Met de voeten erin geweest, maar nog niet gezwommen. Het had gekund want de watertemperatuur was prima. Wel koud windje als je eruit komt. Een van de wachttorens (Torre di Collelungo) van dichtbij bekeken. Een pittige korte klim, die werd beloond met uitzicht over bossen en zee en vervolgens heb ik de zware klim gemaakt naar de ruïnes van het klooster (Abbazia di San Rabano met de Torre dell'Uccellina) op 320 meter hoogte. In totaal 2,5 uur gezwoegd, maar het was de moeite waard. Wat een vredige plek en ik was er helemaal alleen. Het grote complex is in de 12e eeuw gesticht en 3 eeuwen later door de monnikken verlaten. Ik denk dat ik dit natuurpark niet voor het laatst heb gezien. 

Na vandaag verlaat ik Toscane alweer en ga ik verder via een beeldentuin en Caserta naar Napels en omgeving (Vesuvius en Pompeji). Nog een dag of 2 iets minder weer, maar daarna wordt het weer prachtig. 

Veel lees- en kijkplezier en tot de volgende keer. 

Groeten Annemiek