11. Mount Augustus, Kennedy Range, Monkey Mia en Denham (25 oktober - 3 november 2023)

Hallo allemaal,

de tijd gaat heel hard nu. Denham ligt nog maar 700 km ten noorden van eindbestemming Perth. Als je er al bijna 10.000 km op hebt zitten is dat niet veel meer. Net zoveel kilometers als het rondje Noordkaap, maar dan in 2 maanden tijd in plaats van 3,5 maand. De wegen zijn hier recht en lang en soms wat eentonig. Zo kan het gebeuren dat je ook nog 140 extra kilometers maakt, omdat je verkeerd rijdt. Dat is knap als er geen enkele afslag in de route te vinden is. Ik pauzeerde bij een van de 'bezienswaardige stops' langs de Kingsford Smith Mail Run route van Gascoyne Junction naar Mount Augustus en bij vertrek reed ik weer terug. Daar kwam ik pas na ongeveer 70 km bij de volgende stop achter, dus dat hele stuk over de onverharde weg weer terug. Gelukkig vielen de corrugations (ribbels in de weg) mee, maar wel 2 uur extra reistijd.  

Op de terugweg (richting kust) over een deels andere route kreeg ik een lekke band. Geen bereik, maar gelukkig werd er 10 km verderop (op zaterdag) aan de onverharde weg gewerkt. De zeer hulpvaardige chauffeur van een watertankauto kwam langs en die heeft de reserveband (die onder de camper aan een ketting hangt) erop gezet. Ik had dat zelf nooit kunnen doen, ook al had ik geweten hoe het moest. Teveel kracht voor nodig. Een collega van de vrachtwagenchauffeur kwam een handje helpen en toen lagen ze met zijn tweeën onder de camper om de lekke band op de plek van de reserveband onder de camper te krijgen. Bij een bandencentrum in Carnarvon op maandagmorgen een nieuwe reserveband kunnen scoren. Daar bleek de lekke band al 6 jaar oud te zijn, dus ik hou mijn hart vast voor de rest. Ze moeten het nog 2 weken uithouden, maar dat betekent wel dat ik wat voorzichtiger ben op onverharde wegen dan tot nu toe. 

Mount Augustus en Kennedy Range waren de omweg van  - pak hem beet - 1200 km wel waard. Mount Augustus (of Burringurrah in de taal van de aboriginals)  is twee keer zo groot als de beroemde Ayers Rock of Uluru in het centrum van Australië. Die heb ik in 1996 mogen bewonderen. Het zijn allebei monolieten, dus ooit bestaande uit één rots. Nu valt in ieder geval Mount Augustus uit elkaar. Die is ondanks zijn omvang wat minder indrukwekkend dan Ayers Rock, omdat Mount Augustus omringd wordt door andere heuvels en voor een deel begroeid is met bomen, vooral de Gum River Trees: die met die witte stammen. Volgens mij zijn sommigen heel oud: let maar op de stammen, knoesten en vergroeiingen. Mount Augustus is 'maar' 715 meter hoog, maar de wandeling naar de top is 12,5 km en duurt 5 tot 8 uur en is een 'extremely difficult hike'. Bovendien mag je in deze tijd van het jaar niet meer na 7 uur 's morgens met de wandeling beginnen. Er zijn grenzen, dus ik heb voor het alternatief gekozen.  Er loopt een weg om de berg heen van 45 km met langs de route diverse mogelijkheden om kortere, iets minder zware wandelingen te maken. Ik heb er wel een van categorie 5 gelopen, want zo heel heet was het nog niet en paar minder inspannende van categorie 3. Ein

d middag een plons in het niet zo heldere water van de Cattle Pool in de Lyon River. Helaas zonder mooi trappetje om erin en eruit te komen, dus ik bleef bijna steken in de modderige bodem. Vanaf 'Emu's lookout' zou je de ondergaande zon de berg prachtig zien belichten, maar helaas schoven er net een paar wolken voor de zon. Tijdens de wandelingen sprong er pal voor mijn neus twee maal een grote kangaroe weg. Dan schrik je wel even. Verder hier alleen enorme cattlestations. Koeien en geiten lopen vrij rond en werden vroeger verzameld met kleine vliegtuigjes. Tegenwoordig gebeurt het met helikopters, motoren of te paard.  Emoe's kan ik wel van mijn lijstje strepen: moeder met 4 jongen vanaf de weg en 1 hele nieuwsgierige op de camping in Monkey Mia. Dat heeft te maken met de droogte. Ze komen in bewoond gebied om te zoeken naar water.

In Kennedy Range (Mundatharrda) heb ik op een prachtige groene camping gestaan. Plaats genoeg met beide nachten maar 3 plaatsen bezet. Een bush toilet is alles wat er is, maar dat is voldoende en met mijn kleine toiletje heb ik dat niet eens  nodig. De toegangsweg naar het Nationale Park (ik noem het inmiddels 'klauterparken') was wel 12 km lang hobbelen (met die lekke band onder de camper), maar ik heb nog steeds een beschermengeltje bij mij. Het ging allemaal goed. In de tussenliggende dag 3 mooie wandelingen in het gebied gemaakt. De derde trail (eind van de middag) omhoog klauterend naar een plateau met uitzicht op de omgeving. Helaas net niet op tijd gehaald. Wel de top, maar niet de rand van de top. Ik was bang dat ik niet op tijd (voor zonsondergang) weer beneden zou zijn (omhoog gaat sneller dan naar beneden), maar het uitzicht was al mooi. 

Dat was de eerste 'net niet' van afgelopen week.  De tweede was de 'Useless Loop Road', een route hier op de schiereilanden. Er zijn twee schiereilanden en een eiland: het schiereiland dat het dichtste bij het vaste land waar Denham en Monkey Mia op liggen met Shark Bay tussen eiland en vasteland en een tweede ernaast met nog een eiland erboven en die heet naar onze Nederlandse ontdekkingsreiziger: de (hier) beroemde Dirk Hartog.  Hij was in 1616 de eerste Europeaan die voet op Australische bodem zette en een tinnen plaat op het eiland achterliet met onder andere zijn naam erop. Op dat bord noemt hij  zichzelf overigens 'Hartich van Amsterdam' . De originele plaat is nu te bezichtigen in het Rijksmuseum. Een replica ga ik vanmiddag in het museum in Denham bewonderen (inmiddels gedaan: zie foto's). Gisteren het hele verhaal gehoord tijdens een bootexcursie, waarbij we ook kort op het eiland zijn geweest. In het kader van het natuurproject 1616 probeert de West-Australische overheid de flora en fauna op het eiland weer te herstellen naar de situatie waarin Hartog het eiland aangetroffen moet hebben. Dat betekent dat alle geiten, katten, schapen en vossen en andere naderhand geïntroduceerde beesten van het eiland zijn gehaald en enkele inheemse planten- en diersoorten, die inmiddels waren verdwenen, weer terug zijn geplaatst. Het hele gebied (beide (schier-)eilanden) is in 1991 op de werelderfgoedlijst van Unesco geplaatst.  

Die tweede 'net niet' was de route via de Useless Loop naar o.a. Zuytdorp Point (de Zuytdorp was een VOC schip dat in 1712 voor de kust is vergaan) richting Hartog Island. Voor het grootste deel ook te doen voor 2 WD auto's, dus ik dacht dat ik het wel zou redden. 9 km vóór het begin van de 4 WD route (en slechts 16 km vóór Zuytdorp Point),  stuitte ik op een zeer slechte weg, voorheen een mijnweg ten behoeve van de zoutwinning dat hier in ruime mate voorhanden is. Ik was ook wat aan de late kant, dus ik ben zonder mijn eindbestemming te bereiken en toch wel enigzins teleurgesteld teruggekeerd. Dus inderdaad een 'useless loop' van 200 km heen en terug. Wel mooie plaatjes van turkooise baaien onderweg, maar die vind je op meerdere plekken hier. Gisteren met de bootexcursie alsnog Steep Point bereikt waar Hartog zijn tinnen plaat op een paal zou hebben achtergelaten. De punt van de rots lijkt op een kop die schreeuwt en dat zou Hartog moeten voorstellen. Zie de foto van mij met daarachter de rots. Nederlanders schreeuwen niet, maar lachen ...... Steep point is ook het meest westelijke punt van Australië.

Monkey Mia is een resort aan Shark Bay, waar sinds 1960 iedere morgen om 7.45 uur dolfijnen worden gevoerd. Die dolfijnen leven in het wild, maar die komen bijna iedere dag keurig netjes op tijd om hun visjes te halen. Soms 2 tot max 3 keer in de morgenuren. Dat is een grote toeristische attractie geworden. Ze komen heel dichtbij het strand. De toeristen mogen niet meer in het water, maar kunnen het zien vanaf een steiger. De ongeveer 8 dolfijnen hebben inmiddels ook namen gekregen en alles gebeurt onder strenge begeleiding van medewerkers van het natuurdepartement. Ze komen bijna altijd maar niet toen ik er was. Dat is niet helemaal waar: ze kwamen wel en één dolfijn kwam ik ook dicht in de buurt van het strand, maar kennelijk bleven ze niet lang genoeg om met 'interaction' te beginnen. Ik heb nog de hele morgen (lezend) gewacht, maar ook later op de ochtend: geen dolfijn meer te zien. Misschien dat ik zondagochtend (als ik uit Denham vertrek) nog zin heb om de 2 x 26 km om te rijden om het spektakel mee te maken. Gisteren heb ik vanaf de boot nog wat dolfijnen gezien en een Australische zeeleeuw. Ik heb een filmpje gemaakt van dit vrij kleine dier. Hier zijn ook zeekoeien (die worden hier 'Dugongs' genoemd), die zeegras eten en daarvan liggen hier hele velden op de zeebodem. Gisteren ook een van deze schuwe dieren gezien, maar het is niet gelukt om filmpje of foto te maken. 

Verder nog Ocean Park bezocht: aquarium met vooral haaien (veel kleine ongevaarlijke haaien in Shark Bay), maar ook ander zeeleven.  Een (afgestudeerde) mariene bioloog verzorgde een rondleiding en gaf heel veel info. Hamelin Pool: daarin bevinden zich stromatolieten, de oudste levensvormen op aarde. Je ziet het prehistorische karakter er niet vanaf: het zijn op het oog zwarte stenen die je hier wel meer ziet, maar deze 'blauwgroene algen' zijn dus al miljoenen jaren oud en liggen ook ten grondslag aan ons bestaan. De boardwalk over de prehistorische levensvormen was helaas gesloten vanwege stormschade, maar het was laagtij, dus ze waren ook goed zichtbaar vanaf het strand. Dichtbij ligt het historische Telegraph Station.

Ik begreep dat het gisteren in NL heeft gestormd. De afgelopen weken was het hier ook onstuimig. Geen regen; wel veel wind, ook in het binnenland. Mijn bed wiegde in de wind, maar echt lekker slapen deed ik niet. Nu wat rustiger gelukkig. Het is ook enige tijd niet zo warm meer. Zo rond de 30 graden. A.s. Zondag is het nog maar 23 graden. Morgen nog een excursie naar het Francois Peron NP. Dat ligt in de bovenste helft van het schiereiland waar Denham op ligt. Ik had het eerst zelf willen doen, maar laat ik de goden niet verzoeken. Het is nogal zanderig en mijn camper is zwaar. Ook wel fijn als je een keer gereden wordt en de informatie die je krijgt van een Aboriginal gids, schijnt erg goed te zijn. 

Voldoende info en foto's/filmpjes om jullie de week door te krijgen. Veel lees- en kijkplezier en sterkte met het herfstweer en de korte dagen.

Groeten Annemiek

P.S. Vanmorgen (zondag 5 november)  wel de dolfijnen bij Monkey Mia gezien. De reden dat ze er woensdag jl niet waren is de geboorte van een kleintje! Vanmorgen was die er niet bij. Wel een die pas een jaar oud is. Die bleek vanmorgen enige verwondingen te hebben. Ik zal de filmpjes zsm op de site zetten.