21. Onderweg naar Riga en Riga (Letland; 8 t/m 10 augustus 2022)

Hallo allemaal,

Hoeveel kerken kan een mens aan? Ik heb er al zoveel gezien, maar Riga (hoofdstad van Letland en de grootste stad van de Baltische Staten) spant de kroon. Op elke hoek van de straat lijkt er wel een te staan. Je struikelt erover. Met name in het 8 eeuwen oude centrum, maar ook daarbuiten. Wat wel bijzonder is, is dat er twee katholieke kerken bij zijn. Bijna alle kerken in de Scandinavische landen en ook Estland zijn ten prooi gevallen aan de Reformatie, maar deze 2 dus niet. Wel erg ouderwets ingericht overigens.

De stad ligt aan een brede rivier: de Daugave. Die mondt uit in de Golf van Riga. Ik sta op een camping aan een zij-arm van de rivier, maar ik ben er niet naast gaan staan. Nogal veel herrie van - ik denk - een scheepswerf of zo. Riga is heel mooi, maar heeft één groot nadeel. Met de fiets is het niet te doen. Er zijn geen aparte fietspaden, dus je moet met voetgangers een soms erg smalle stoep delen. Dat werkt niet. Ook over de bruggen is het een heel gevaarlijke situatie. Er zijn hier ook van die elektrische stepjes, dus comedy capers is er niets bij. In de oude binnenstad liggen van die middeleeuwse keien, dus dan wil je helemaal niet fietsen. Vanaf de camping moet je eerst de brug over om in de stad komen.  Prima weer overigens om de stad te bezoeken: zowel vandaag als gisteren tussen 21 en 25 graden, zon en af en toe een lekker koel windje.

Gisteren de 'oude stad' bekeken en vandaag de 'nieuwe stad', althans dat onderscheid maakt mijn reisboek. De campingeigenaar vond het maar vreemd. De nieuwe stad is alles wat buiten de oude stad ligt. Het is wat eeuwen jonger en kenmerkt zich onder andere door Jugendstilhuizen. Ze zijn inderdaad erg mooi. En daarnaast dus heel veel gewone woonblokken en huizen die een opknapbeurt kunnen gebruiken. Parkjes in en rond de stad, terrassen en pleinen en heel veel verkeer. Slechts een klein deel van de oude stad is autovrij. Ze hebben hier ook nog trolleybussen. 

Ik ben het Zwarthoofdenhuis in geweest. In de 17e eeuw werd het verbouwd in de stijl van de Nederlandse en Vlaamse gildehuizen. De renovatie is pas in 1999 voltooid nadat het in 1941 door WO II met de grond gelijk was gemaakt. De kelder is wel bewaard gebleven en daar is een tentoonstelling over de Zwarthoofden ingericht. De Zwarthoofden waren jonge ongehuwde kooplieden. Ongehuwd omdat ze veel reisden. Zij moesten hun handelswaar beschermen en daarom werden ze ook een beetje soldaat. Te vergelijken met het Gilde, die ze hier ook hadden: het Grote en het Kleine Gilde met ieder een eigen gebouw. Beide gebouwen zijn compleet herbouwd in de 19e eeuw.  De Zwarthoofden waren berucht om hun wilde feesten. Ze heten zo omdat de Heilige Maurice - de schutspatroon van de Zwarthoofden - als zwarte man wordt afgebeeld. Ooit in 1334 begonnen en ze zijn er nog steeds, maar sinds 1980 met hun hoofdkwartier in Bremen. Over het Kattenhuis is ook een leuk verhaal te vertellen. Een rijke Letse koopman werd geweigerd als lid van het Grote Gilde, want daar mochten alleen Duitse kooplieden lid van zijn. Uit woede kocht de Letse koopman het huis aan de overkant van het Grote Gildehuis en zette er 2 katten op, die met hun achterste met de staart omhoog richting het Grote Gildehuis wezen. Dat leidde tot een proces dat de Letse koopman verloor. De katten moesten worden omgedraaid en kijken sindsdien tegen het Grote Gildehuis aan. Ik heb maar één kat op het dak ontdekt overigens. 

Ik heb ook het Gettomuseum bezocht dat pas sinds 2010 is gevestigd in een van de 10 bakstenen gebouwen die getransformeerd zijn van industriepand tot tentoonstellingsruimte, culturele ruimte, horeca of winkel (Spïkeri - wijk).  Het besteedt aandacht aan de 70.000 Letse Joden die tijdens WO II zijn vermoord. Daarnaast zijn er 25.000 Joden uit West - Europa naar Riga overgebracht en vermoord. Heel indrukwekkend. Ooit kende Letland een grote Joodse gemeenschap, maar die is inmiddels teruggebracht tot 0,3% van de bevolking. In WO II is ook een synagoge plat gebrand. Er zijn nog wel 2 enorme Russisch- orthodoxe kerken in de stad: een met gouden koepels (Kathedraal van Christus Geboorte) en 1 met zilveren koepels (Holy Trinity Kerk). Je mag geen foto's binnen nemen, maar van beide toch stiekem een genomen. Russisch - orthodoxe kerken zijn zeer decoratief. Die met de gouden koepels heb ik gisteren ook heel mooi kunnen zien vanaf de 73 meter hoge toren van de Sint Petrus-kerk. Gelukkig was er vanaf de derde etage een lift en voldoende ruimte boven. 

Op 8 km afstand van het centrum bevindt zich in het Bikernieki-bos nog een Holocaust - monument op de plek waar tussen 1941 en 1944 ongeveer 40.000 Joden uit heel Europa en Sovjetkrijgsgevangenen zijn vermoord en in massagraven zijn gegooid. In het bos staan naast de paden waar de Joden hebben gelopen stenen palen. Het duurde even vóór ik het eigenlijke monument had gevonden. Ik had toen al wat foto's genomen van de 'voorposten' van het monument. Dus de foto's staan nu in de omgekeerde volgorde.

Vóór mijn aankomst in Riga, heb ik nog een nacht aan zee gestaan langs de kust van Letland, net over de grens met Estland. Die grens stelde overigens niet veel voor: de Letse en de Estse vlag en dat was het. Ik heb de toeristische route gevolgd, die langs de kust loopt, maar eigenlijk was die niet zo toeristisch. Natuurlijk wel een paar kerken gescoord, maar weinig zee vanaf de weg te zien, dus ik besloot van de weg af te gaan en in een plaatsje bij zee een duik onderweg naar Riga te nemen. Toen kwam ik op een mooi plekje langs het strand en besloot te blijven staan. Dat had ook gratis gekund, want even verderop was een gratis camperplaats, maar dat had ik te laat in de gaten. Laat de Letten ook maar wat verdienen, maar dan moeten ze er wel wat voor doen en dat was niet het geval met deze campereigenaar. 20 euro voor een picnicktafel en een houten trappetje naar het strand. Het water was heerlijk en het duurde niet zo lang voor de zee wat dieper werd. Het zout afgespoeld met mijn eigen douche. 's Avonds een prachtige zonsondergang, waarvan ik zelfs een filmpje heb gemaakt.

De komende dagen ga ik verder langs de kust en dan kom ik o.a. bij Kaap Kolka, waar de Oostzee en de Golf van Riga elkaar ontmoeten. Dat is het noordelijkste puntje van Letland. 

Groeten Annemiek