14. Gisborne, East Cape, thermale parken, Waihi Beach (slot NZ; 9 - 16 februari 2024)

Hallo allemaal,

ik ben vanmiddag aangekomen op Waihi Beach, 150 km ten zuiden van Auckland aan de oostkust. Morgen wassen, nog een keer in zee zwemmen en camper schoonmaken, want zaterdag worden de camper en ik in Auckland verwacht. De afgelopen week weer veel gedaan en gezien. Bijna de hele week mooi weer en warm. De Nieuw-Zeelandse weergoden waren mij de afgelopen 10 weken goed gezind. 

Gisborne lijkt een beetje op Napier met zijn Art Deco stijl. In iets mindere mate dan Napier, maar toch wel de moeite van het bekijken waard. Je kan er mooi wandelen en James Cook wordt hier op 2 locaties herdacht, hoewel hij hier in 1769 niet direct met open armen werd ontvangen. Dat had te maken met miscommunicatie met de Maori, waardoor er een paar Maori stierven. Dus de kapitein kon zijn verzoek om vers water en voedsel wel op zijn buik schrijven. Hij noemde de baai waar Gisborne aan ligt vervolgens Poverty Bay. Naast het standbeeld van Cook en Cooks Historical Landing Site (met uitzicht op het vele hout opgeslagen in de haven) is er ook een standbeeld opgericht voor Nick Young, de scheepsjongen, die als eerste 'Land in zicht' riep toen de witte kliffen aan de overkant van de baai opdoemden. Tot slot is er nog Cook Cove dat bij Tolaga Bay ligt, een stuk naar het noorden op de East Cape. De wandeling er naar toe is pittig (natuurlijk weer een bergrugje over) en 6 km lang. Helaas was het die dag iets minder mooi weer, maar wel de moeite waard, mede vanwege het gat in de rotsen. In Cook Cove werd Cook wel hartelijk ontvangen en had hij een goede relatie met de Maori, die hem en de bemanning dan ook van voldoende voedsel en water voorzagen. Wat ze ervoor terugkregen vertelt het verhaal niet. 

Direct na Gisborne heb ik mij een uur vermaakt met de roggen of stingrays, zoals ze hier heten. Je hebt ze met een lange staart en met een korte staart en ze zwemmen in het ondiepe water op de kliffen van Manapouri. Ze hebben een band opgebouwd met Jimmy, een Maori man van weinig woorden. Gelukkig heeft die een paar jongens opgeleid om hem te vervangen en dat deed één van hen in uitbundige mate. Hij vertelde zoveel dat ik niet alles heb meegekregen, maar in ieder geval aten de roggen uit zijn hand. Wij mochten ook wat geven, maar voordat de roggen er bij konden, waren de vissen er eerder. Aaien lukte wel: heel zacht. De monden zitten aan de onderkant, dus je moet diep bukken om ze te laten eten. Vak apart, maar het was in ieder geval een leuke activiteit. Een steek van de staart kan dodelijk zijn, maar het gebeurt zelden dat ze steken en als het wel gebeurt, hangt het ook van de plek af. Als ze direct in hart en/of longen steken, is het meestal gebeurd, zoals bij die bekende roggenman, wiens naam ik nu kwijt ben. Die had pech. 

De East Cape is een aaneenschakeling van prachtige blauwe baaien, afgewisseld met groen, hoofdzakelijk boerenland. Ik heb op prachtige plekjes gestaan waar campers mogen overnachten en het was heel rustig. Ik heb nog in zee gezwommen en voor het eerst (en laatst) de douche van de camper gebruikt. Het zand achter het toilet krijg ik er niet meer uit. Te weinig ruimte om erbij te kunnen. Helaas geen buitendouche en ook maar 70 liter water (in Miep kan 100 liter), dus heel zuinig aan doen. Die rust en ruimte is wel lekker. Op het moment dat ik dit blog schrijf heeft een luidruchtige familie een heel tentendorp pal naast mij opgezet.......Op de East Cape woont de grootste populatie Maori. Die kan variëren van 50 tot 80% van de bevolking. Daarom zijn er ook mooie Marae, dat zijn ontmoetingshuizen van de Maori met het fraaie rode houtsnijwerk en ogen van parelmoer. Ik heb ook een paar kerken gezien, die duidelijk een dubbelfunctie hebben: christenen en Maori vereren daar hun goden. Ik had helemaal naar het uiterste puntje van de East Cape willen gaan. Deels onverharde weg en maar 800 traptreden de hoogte in, maar helaas: 5 km vóór de toren was een truck met koeien vast komen te zitten in de modder. Auto's konden er niet meer door, dus onverrichterzake terug. Daarvoor was ik al in een kudde koeien terecht gekomen, die de weg versperde. Er worden trouwens ook honden gebruikt om koeien te hoeden, wel een ander ras dan voor de schapen. Ik kreeg een lift van een andere boer op de quad naar een prachtige waterval die verborgen lag achter op zijn land. Terug moest ik wel lopen over de weilanden, maar dat was goed te doen. 

Ik heb getwijfeld of ik het zou doen, maar ik heb toch 2 thermale parken bezocht. Het Noorder-eiland is voor een belangrijk deel vulkanisch. De meeste thermale parken liggen tussen Lake Rotorua en Lake Taupo. Ik moest er een stukje voor het binnenland in. De eerste is Orakei Korako en de tweede Wai-O-Tapu. Beiden heb ik ook in 2008 gezien, maar de moeite waard om het nog een keer te zien. De eerste heeft ook een grot, bekend als de Grot van Gollum uit de film The Lord of the Rings. Beide parken zijn mooi. Wai-O-Tapu heeft wat meer kleuren dan Orakei. Vooral de Champagne pool (geel, groen, rood) en de gifgroene overflow van die pool zijn oogverblindend. De stank viel heel erg mee. Ik heb wat filmpjes gemaakt, want het geborrel en geblubber hoor je niet op foto's. Vannacht geslapen op een gratis plek met uitzicht op Lake Rotorua waar heel veel zwarte zwanen en hun jongen te zien zijn. Tot slot vanmorgen nog de Hamurana Springs bekeken. Ook een oude bekende. Prachtige redwoods en sequioa's, die eigenlijk niet thuishoren in NZ, maar het hier kennelijk ook goed doen. Ze omlijsten de super heldere bron, waarvan het water dan al 70 jaar bezig is zijn weg te vinden naar deze bron en dat verder stroomt naar zee. Gelukkig nog steeds een mooie plek. 

Zaterdagmorgen ga ik mijn matras weer afgeven bij het Leger des Heils. Ik ben blij dat ik hem gekocht heb, al was het maar voor 10 weken. Toch een stuk comfortabeler dan een skaileren bank. Camper inleveren en nog een nachtje in een hotel op het vliegveld van Auckland. Zaterdagmorgen vlieg ik naar de Cook Islands, meer precies: Rarotonga. Dan is de cirkel rond, want de Maori kwamen oorspronkelijk van (onder andere) de Cook Islands. 6 dagen snorkelen, lezen en kano varen. Kijken of ik dat volhoud. Als ik mij verveel komt de laatste blog daar vandaan (hopelijk heb ik de juiste stekkers en internet) en anders hoop ik het 'bounty-gevoel' vast te kunnen houden en jullie vanuit NL mee te geven. 

Groeten  Annemiek

P.S. Ik heb in Nieuw Zeeland ongeveer 7.500 km gereden. Ter vergelijking: in West - Australië 11.000 km.