14. NP Oulanka (Juuma), Ruka en Kuusamo (13 t/m 16 juli 2022)

Hallo allemaal,

inmiddels ben ik terug van mijn reisje naar het oosten van Finland. Ik zit nu op een mooie camping in Oulu aan de Botnische Golf. Lekker strand, maar het water is warmer dan daarbuiten. Komende vrijdag wordt het hier 27 graden (althans volgens buitenradar, maar die klopt vaker niet dan wel), maar dan ben ik hier niet meer. Maar de komende 3 nachten wel. Daarover de volgende blog.

Nu eerst mijn wandelingen in het Nationaal Park Oulanka, dat grenst aan Rusland. Er is een enorme grote parkeerplaats bij de (kleine) camping waar de Kleine Berenroute (in het Fins: Pieni Karhunkierros) begint. Die grote parkeerplaats is een gevolg van Corona. De Finnen zijn toen ook massaal gaan wandelen en er ontstonden lange parkeerrijen en een te grote druk op de natuur.

Je vraagt je wel hoe dat kan: er wonen 5,5 miljoen Finnen op een oppervlak dat 10 keer zo groot is als Nederland. En ze hebben heel veel wandelroutes die perfect zijn gemarkeerd en (nu in ieder geval) goed zijn onderhouden. Finland telt 44 nationale parken, maar dat is maar 2,5% van het landoppervlak. Hoe dan ook: de Kleine Berenroute is zo populair dat er het een en ander aan infrastructuur uitgebreid moest worden. De parkeerplaats was vrijwel leeg toen ik aankwam, maar dat kwam waarschijnlijk ook door de waarschuwing die het Finse KNMI die dag had doen uitgaan: slecht weer en dus liever niet lopen op trails. Dat hoorde ik later. Maar buienradar heeft mij beschermd: het zou tot 21 uur regenen en onweren etc. Nu hield het 17 uur op en daarna begon de zon te schijnen, maar ik vertrouwde het niet en bovendien de volgende dag zou het droog en mooi zijn. Het eerste wat ik de volgende morgen hoorde was regen op mijn dakluik :-). Gelukkig bleef het bij een buitje en kwam het later goed. Warm en heel vochtig. Geen beer gezien, maar wel een prachtige wandeling en geen steile klauterpartijen over rotsen zoals in Noorwegen. Wel de nodige klimmetjes en trappen, dus die 12 km was ook genoeg. Onderweg rivieren, stroomversnellingen, een waterval van 9 meter, 3 hangbruggen, meren en moerassen en natuurlijk heel veel bos gezien. Ook diverse BBQ-plaatsen met zelfs vers gehakt hout. Na mij kwam een hele grote groep pubers met begeleiding en die zie je steeds terug, omdat zij ook af en toe rusten. Een paar jongens was bezig hout te hakken (indruk maken op de meisjes), maar ze hadden geen vuur bij zich. Kennelijk zijn de Vikingen ook vergeten hoe je vuur moet maken zonder lucifers of aansteker. Uiteindelijk konden ze hun worstjes roosteren op een plek waar andere wandelaars wel een vuurtje hadden gemaakt. 

Moe maar voldaan na 5 uur lopen, een duik in het meer bij de camping genomen. Heerlijk. Beter dan die vieze douches. Vervolgens naar Ruka gereden en overnacht op een gratis camperplaats (= parkeerplaats waar je mag overnachten) in de buurt van de skischans. Ruka is een wintersportdorp. Weliswaar niet zo hoog (de bergen eromheen zijn bijna 500 meter), maar er wordt heel veel aan wintersport gedaan. Zomers worden de skihellingen gebruikt voor discgolf. Ooit van gehoord? Ik niet, maar het is wel een vondst. Iedere speler krijgt een aantal discs (van die platte dingen die 'zeilen') en die moet je vanaf een aangegeven plaats gooien richting een soort metalen mand. Ik neem aan dat degene die het minste aantal worpen nodig heeft om de disc in de mand te krijgen, wint. De gondels en stoeltjesliften gingen ook naar boven. Nu was ik daar, omdat ik een riverraftingtocht had gereserveerd voor de volgende ochtend, maar die ging niet door vanwege te weinig aanmeldingen. Hoe bestaat het: midden in de zomer/schoolvakanties! Iedereen stond op de berghellingen te discgolfen, mountainbiken of rodelen. Dat laatste heb ik toen ook maar gedaan: met de stoeltjeslift naar boven en dan met het 'sleetje' over de metalen rodelbaan naar beneden. 'Pookje' naar voren is gaan en naar achteren is afremmen. Het leek de glijbaan wel: hij ging niet echt hard, ook niet toen ik er achter kwam dat die niet zo snel ging. Maar: een avontuur! Boven op de top (met gondel) mooi uitzicht over de omgeving en aan de andere kant van de berg lag Ruka Valley. Dat stelde nog minder voor dan Ruka Village. Ik ben nog even gebleven, omdat op zaterdagmorgen er wellicht wel genoeg aanmeldingen voor de riverrafting zouden komen, maar die kwamen niet. Inmiddels had ik ook de Oulanka Canyon trail gelopen: 6 km in 2 uur. Mooi, maar helaas regende het toen ook weer. Inmiddels raak ik er aan gewend. Miep moest wel over 6 km onverharde weg om het beginpunt te bereiken, maar dat heeft ze met plezier gedaan. 

Tot slot Kuusamo: één van de grotere plaatsen in het oosten, waar ze de kerstverlichting ook het hele jaar laten hangen. Aan een meer gestaan (gratis) waar mooie wandel - en fietspaden zijn. De volgende morgen scheen de zon, dus nog even rondje om het halve meer gefietst vóór mijn terugkeer naar het westen. Het hele meer ging niet, want de weg eindigde op een erf. 

Na 250 km via - dit keer - de 'snelweg' (waar de rendieren met hele groepen overheen denderen) naar Oulu en voor het eerst kon ik niet terecht op de camping die ik had uitgekozen om een paar dagen aan het strand te relaxen (en de stad te bezoeken). Gelukkig kon ik wel voor de komende 3 nachten terecht en mocht ik voor 1 nacht mijn toilet legen (en vers water tanken en vuil water lozen) voor E 5. Er zijn hier veel minder 'losse voorzieningen' (= mogelijkheid om je toilet te legen, vers water in te nemen en het vuile water te lozen zonder camping of camperplaats) dan in Noorwegen. Ik kon daarmee niet nog een dag wachten. Daarna toch weer een mooi gratis plekje gevonden: aan een jachthaventje op een schiereiland tegenover Oulu. Geprobeerd om een gesprek aan te knopen met 4 jongens van een jaar of 12, die zaten te klooien met een vuurtje. Het engels van de jongens lukte nog niet erg, maar ze hadden er wel lol in en ik ook. 

Volgende keer meer over Oulu. Sterkte met de hitte komende week. Stuur maar wat deze kant op. 

Groeten Annemiek