13. Lemmenjoki en Rovaniemi (9 t/m 12 juli 2022)

Hallo allemaal,

Geen hittegolf, maar toch een lekker weertje vandaag in Rovaniemi, voor de Sami de meest zuidelijke stad; voor de Finnen de meest noordelijke. De meeste Finnen zijn nooit noordelijker geweest. Het is de hoofdstad van Fins Lapland. 

Ik ga hier al de derde nacht in. Bijna geworteld. Morgen ga ik verder. Het was wel even lekker om te blijven staan. Hele mooie camping aan de rivier. Er komen twee grote rivieren samen in Rovaniemi: de Ounasjoki en de Kemijoki (Joki = rivier). En Betsy is hier voor het eerst sinds Denemarken ook weer een keer in actie gekomen. Gisteren en vandaag. Ze was heel vuil geworden onder haar hoes, die niet water- en stofdicht is. Afgelopen zondag toen ik hier aankwam had het net gehoosd. Ik had de hele weg - waarvan een deel onverhard -  vanaf Nationaal Park Lemmenjoki ook regen gehad. Dat was toch ruim 300 km. Het eerste deel was heel rustig; het gevoel van leegheid begon te komen. Lekker met mijn favoriete muziek via Spotify op de snoerloze speaker. Af en toe een zwalkend rendier op de weg. Ik heb er wat filmpjes van gemaakt en die staan er al op. Hetzelfde geldt voor mijn vaartochtje over de rivier de Lemmenjoki  met als tussenstation een waterval en een hele harde bui terug en het was een open bootje. Vóór die boottocht heb ik een wandeling gemaakt van ongeveer 6 km in het Nationaal Park Lemmenjoki. Dat vond ik wel genoeg na de 2 x 10 km van de dagen ervoor. Mooi park met heel veel dennen- en berkenbomen en meren. Het grootste deel van de Nature Trail liep over richels, die vroeger ook werden gebruikt door rendierhouders en waar de rendieren - gelet op de hoeveelheid uitwerpselen - nog steeds gebruik van maken. Langs de route waren borden met informatie neergezet, zowel in het Fins als het Engels. 

Gisteren de kerstman bezocht in zijn zomerresidentie, hier ongeveer 10 km vandaan in Santa Claus Village. Wat een toeristisch gedoe, maar de Kerstman verbaasde mij wel. Hij wist accentloos een hele reeks Nederlandse plaatsnamen op te dreunen en diverse NL woorden. Ik dacht heel even dat ze een Nederlander hadden ingehuurd, maar het was toch echt een Fin. Je mocht zelf geen foto's maken, maar ik heb een foto van de hele dure foto gemaakt, die ik toch maar gekocht heb. Je komt niet iedere dag de kerstman tegen! Erom heen alleen maar souvenir- en kledingwinkels en horeca en attracties die niet veel voorstellen, maar waar wel dik voor moet worden betaald. Bovendien was duidelijk dat het eigenlijk een winterattractie is dat zomers ook nog wat moet opbrengen. Wel handig bedacht om het op dezelfde locatie te doen waar de poolcirkel loopt. Dat is de derde keer dat ik de poolcirkel overga. De eerste 2 keer waren  vorig jaar bij Jokkmokk in Zweden en deze reis (23 juni) iets boven Mo i Rana in Noorwegen. Inmiddels gaat de zon twee uur onder, maar het is niet echt donker. Logisch, want hij blijft in de buurt. Op de foto's ziet het er donkerder uit dan het buiten is. Je kan echt nog veel zien. Alleen jammer dat de meeste attracties wel om 17 uur sluiten. 

Een van de redenen om nog een dag langer hier te blijven, is ook dat het Arctisch Museum (Arktikum) op maandagen dicht is. Volgens mijn reisboek 'zonder twijfel de belangrijkste attractie van Rovaniemi'. Dus dat heb ik vandaag bezocht en het was inderdaad de moeite waard. Een combinatie van wetenschap (o.a. verklaring van het Noorderlicht en wat de opwarming van de aarde voor gevolgen heeft voor de Noordpool) en de geschiedenis van zowel het Arctische gebied, de bewoners daarvan (Eskimo's en de Samen) en de Finnen. Zo was er ook een expositie hoe het in WO II is gegaan tussen Finland en Rusland. En dan begrijp je ook de angst van de Finnen voor de Russen. Ze zijn als gevolg van WOII al een aantal gebieden kwijtgeraakt aan de Russen en de inwoners van die gebieden zijn destijds naar Zweden geëvacueerd. Daarna heb ik nog wat in Rovaniemi zelf rondgelopen en gefietst, maar daar mis je niets aan. Evenals heel veel andere Finse en Noorse steden is alles door de Duitsers bij de terugtrekking vernietigd. Kraak noch smaak. Bovendien wordt de stad doorkruist door grote wegen. Er loopt zelfs een hoofdweg dwars door het Arktikum.  Het enige mooie is de Rovaniemi kerk (Luthers), die in 1950 is gebouwd, nadat de oude in 1944 is verwoest. De kerk heeft een 14 meter hoog fresco achter het altaar met de naam 'Bron van het leven'.  Het orgel is ook prachtig en er werd op gespeeld toen ik vanmiddag een kijkje nam. Klonk een stuk beter dan het orgelconcert van het midzomerconcert in de IJszeekathedraal in Tromsø. Naast de kerk ligt het kerkhof waar onder andere ruim 600 oorlogsslachtoffers liggen met een standbeeld. Er staat ook een monument voor de doden die tijdens de evacuatie naar Zweden zijn gevallen. En dan hebben we ook nog een brug, die er wel aardig uitziet. Type 'hangbrug', maar dan stabiel. Op de eerste foto's zien jullie een ander type hangbrug die ik nog even op de foto heb gezet bij het verlaten van Inari. Die was heel dichtbij de parkeer-/camperplaats waar ik toen een nacht heb gestaan. Daar kan je alleen over lopen. De hangbrug van Rovaniemi heeft als bijnaam 'Houthakkerskaarsbrug'. Maar eerlijk gezegd zie ik niet waarom die zo genoemd wordt.

Gisteren en vandaag ook nog een lekkere duik in de rivier genomen. Helder water, maar heel donker (omdat de riviergrond donker is) en een behoorlijke stroming, dus opletten. En lang niet zo koud als de Noorse Zee. Het fietsen gaat hier ook een stuk makkelijker. Geen bergen, maar glooiende heuvels en de wegen zijn meestal recht. En er is veel bos. Ik heb vandaag in het museum gelezen dat Finland voor 86% uit bos bestaat. En tot slot: er zijn vrijwel geen muggen in Rovaniemi. Of dat altijd zo is, weet ik niet, maar het is wel fijn dat je gewoon buiten kunt zitten. 

Morgen dus weer op pad. Een stuk naar het oosten naar het Nationaal Park Oulanka bij het plaatsje Juuma: bijna in Rusland! Ik volg een route die is opgenomen in de Michelingids. Hoef ik die niet zelf te bedenken. Daar ga ik de kleine berenroute van 12 km lopen. De grote is 80 km. Iets te veel voor één keer.  Hopelijk is het makkelijker lopen dan de klauterpartijen in Noorwegen. Of dat zo is, merken jullie bij het volgende blog. Sterkte met de hittegolf van volgende week. Hou het hoofd koel!

Groeten Annemiek