4. De zuidkust van de Algarve (15 t/m 18 december 2021)

Het is gek, maar ik ben altijd weer helemaal blij als ik gezwommen heb. Eindelijk. Pas de tweede keer. De afgelopen dagen was het niet zo'n geweldig zwemweer vanwege het frisse windje en de omstandigheden waren er ook niet naar.  Ik sta nu op een camperplaats met heel veel Nederlanders. Ik vroeg mij al af waar ze bleven, maar ze staan dus in Tavira, het snoepje van de Algarve, volgens de Autokampioen van de ANWB.  Dat snoepje moet nog even wachten op het volgende blog, want ik ben Tavira nog niet in geweest sinds ik hier begin middag aankwam na een bezoek aan de ruïnes van Milreu in het plaatsje Estoi. Die ruines zijn van een Romeinse villa van een hele rijke familie. Die hebben hun geld verdiend met transport over zee met hun schepen (Faro was een hele belangrijke haven) en het maken van wijn en olijfolie. Romeinen zijn ook hele schone mensen: ze badderen wat af in hun thermen, waarvan het water verwarmd wordt door het stoken van hout onder de vloeren. De Romeinen zaten hier ongeveer tot 4e eeuw na Christus en daarna zijn er heel wat andere culturen/geloven over heengegaan, onder andere de Visigothen (Duitsland), christenen en de arabieren. In de 15e eeuw is er deels over de dieper gelegen overblijfselen heen een boerenhoeve gebouwd. Die is 19e eeuw gerestaureerd en nu is er een soort van combi van gemaakt. Tot slot hebben de schoolkinderen van nu samen met hun meesters en juffen een expositie van vissen van plastic afval gemaakt en tekeningen die worden tentoongesteld in de boerenhoeve. Geweldig: alle eeuwen bij elkaar. Het engels van de gids was goed verstaanbaar en een aardige kerel. Ik had hem helemaal voor mijzelf. Gisterenmiddag was ik namelijk te laat om de ruines te bezoeken en heb daarom overnacht op de 'mix parking' van het plaatsje naast de begraafplaats. Het was vrijdagavond, dus niet al te rustig, maar de geluidsoverlast viel mee. 

Ik was gisterenmiddag nog wel op tijd voor het Palacio de Estoi. Het Palacio zelf was niet te bezoeken, maar wel de tuinen, die voornamelijk vol staan met sinaasappelbomen. Het paleis dateert uit de 18e eeuw en de hele geschiedenis is te lezen op https://pt.wikipedia.org/wiki/Pal%C3%A1cio_de_Estoi. Estoi is maar een klein plaatsje, 8 km landinwaarts van Faro, maar met een hoop verrassingen. Faro is de hoofdstad van de Algarve en ligt op het meest zuidelijke puntje van Europa. Faro ligt niet direct aan de kust. Er ligt een soort van waddenzee en waddeneilanden voor. Dat vormt samen het natuurpark Ria Formosa, dat ook de sterke getijden kent als onze waddenzee. Het vormt wetland voor veel vogels, waaronder flamingo's. Er komen heel veel ooievaars voor, die op nesten in de hele stad broeden. Je ziet de nesten werkelijk overal. Ooievaars heb ik niet in Faro gezien, maar wel onderweg. Ik heb na het bezoeken van het oude centrum van Faro een boottochtje gemaakt van 3 kwartier. Het was hoog tij en flamingo's lieten zich niet zien. Ze zijn er wel, maar in minder grote aantallen dan in de warmere jaargetijden en vooral bij laag tij. Wel aalscholvers en lepelaars gespot. Het was erg koud, dus ik ben blij dat ik niet de boottocht van 3 uur geboekt heb. Zoveel was er ook weer niet te zien. In Faro heb ik  3  van de 6 kerken bekeken, waaronder de oude kathedraal in het ommuurde fort dat ooit het begin was van Faro. Er hoorde een klimmetje bij naar de toren. Die was niet zo hoog, maar toch leuk om zo wat overzicht te krijgen, onder andere over het natuurpark. Dat park loopt overigens door tot Tavira, dus vanmiddag onderweg naar het strand dat achter de eilandjes voor de kust ligt (dus geen golven), ook nog het een en ander meegepikt. Ik had geen camera bij mij, dus geen foto's ervan gemaakt, maar ik heb veel steltlopertjes gezien. Bij 2 van de 3 kerken hoort een 'beenderenkapel'. Menselijke schedels en beenderen die de muren sieren! Het is mij niet geheel duidelijk geworden waarom die kapellen er zijn (er zijn er meer in Portugal). Ik geloof om ruimte te maken op het kerkhof. Daar ga ik mij volgende keer in verdiepen. Wel een luguber gezicht. Iedere kerk heeft natuurlijk zijn kerstopstelling. De een met en de ander nog zonder inhoud in de kribbe. Ook buiten de nodige kerstopstellingen. Ik ben nog helemaal niet in de kerstsfeer, maar het schiet al weer op: nog maar 6 dagen. Dan sta ik in Malaga. 

Naar Albufeira ben ik gefietst vanaf de camping. Er was zelfs een echt fiets- en wandelpad aangelegd met allerlei sportieve voorzieningen en speelplaatsen voor kinderen ernaast. Wel gek dat het een paar keer werd onderbroken door een drukke rotonde waar je je maar moet zien te redden.  Vervolgens mijn fiets op een plein in het - wat ik toen nog dacht -  plaatsje gezet en ik ben gaan wandelen: heen over een wandelpad langs de kliffen met uitzicht over het strand beneden en terug over het strand. Maar ook hier een verrassing, want op de heenweg en voorbij de bocht lag nog een vissershaventje en nog weer verder een jachthaven met kleurrijke huizen erboven en een super toeristische promenade, waar het nu erg rustig was. Wel lekker gegeten bij één van de restaurants. Volgens de Michelingids is Albufeira een oud dorp dat zijn ziel nog niet heeft verloren. Ben ik het niet helemaal mee eens. Ik vond het erg toeristisch. In ieder geval  heb ik mij wel vermaakt en vervolgens bedacht ik om een andere weg naar de camping terug te nemen. Dat had ik beter niet kunnen doen. Ik ben volkomen verdwaald en ook de gps op de telefoon wist het niet meer. Toen pas kwam ik achter de werkelijke omvang van Albufeira. Het bleek zich enorm uit te strekken in het achterland en van enige ziel was niets meer te bekennen. Toen het donkerder begon te worden, ben ik helemaal terug gegaan naar het begin en heb dezelfde weg terug gelukkig gevonden. Ik was kapot toen ik thuiskwam. 

Ik ben de route langs de zuidkust begonnen in Burgau. Leuk plaatsje met veel bodysurfers. Ik had eigenlijk daar moeten gaan zwemmen, maar 's morgens ben ik daar nog niet aan toe. Lagos zelf heb ik even gelaten voor wat het was, maar ik heb wel de prachtige rotsen vóór de kust van Lagos van alle kanten bekeken. Dat gebied wordt de Ponte de Piedade genoemd.  Aan een kant zijn boardwalks aangelegd om te voorkomen dat mensen van de kliffen vallen en de rotsen eroderen: daarom ontstaan er van die grillige vormen. Aan de andere kant kon 'vrij' gelopen worden. Daar mogen mensen nog even van de kliffen vallen. Eigen verantwoordelijkheid uiteraard. Van Portimão zegt de Michelingids ook dat het jammer is van de hoogbouw langs de kust. Ben ik het mee eens, maar de prachtige rotsformaties in zee aan de Praia de Rocha (praia = strand) maken veel goed. Ook hier weer een mooi wandelpad boven de kliffen en met de voetjes in  het water terug. 

Zo dat was het weer. Later dus Tavira en de rest van de zuidkust van Portugal. 

Sterkte met de lockdown en hopelijk worden jullie wat vrolijker van mijn overwegend zonnige foto's. De kortste dag is bijna geweest. Hou vol. 

Groeten Annemiek