3. De westkust van de Algarve (12 t/m 14 december)

Net de zon in de zee zien zakken op het uiterste zuidwestelijke puntje van Portugal en dus van Europa. En daarna boodschappen gedaan bij de Lidl in Vila do Bispo. De parkeerplaats is deels ook camperplaats, dus wel zo makkelijk. Morgen ga ik verder met route 13 uit het Michelin boek Met de camper door Europa, de 75 mooiste routes voor motorhomes. En zo haal je overal je inspiratie vandaan. Ik splits de reis in de Algarve in twee-en, want ik heb al bijna 200 foto's van dit stukje langs de westkust gemaakt. Net zoals ik worden jullie dus weer verwend. De afgelopen 3 nachten op de camping in Zambujeira do Mar waren heerlijk rustig. Veel rustiger dan de campings aan de zuidkust van de Algarve, vertelde mij een Belgische vrouw die met haar man naast mij stond op de camping. We zullen het zien. Er zijn ook veel camperplaatsen langs de route. 

Zondag was het inderdaad warm en zonnig. Ik heb eerst een voorverkenning uitgevoerd vóór ik mij in de heftige golven van de Atlantische Oceaan stortte. Het ziet er toch wat anders uit dan de Noordzee (en de zee aan de zuidkust van Spanje). Bovendien is de tip om je maar door de stroming mee te laten nemen en je vervolgens zijwaarts uit de stroom te bewegen wat minder uitvoerbaar hier, want voor je het weet hang je tegen de kliffen. Het zijn baaien en geen landslange zandstranden. Vandaag zag ik trouwens veel body surfers in de (veel rustiger) zee. Die waren er zondag niet. Ik ben er ingegaan, maar niet zo ver. Met de kou viel het mee, maar ik voelde de stroming wel stevig. Toch een tevreden gevoel: het kan dus wel. Volgende keer wat verder (in de buurt van bodysurfers). 

Gisteren kouder en bewolkter. Even dacht ik dat het zou gaan regenen, maar het bleef bij een paar druppels. Het idee was om te fietsen naar Odeceixe, ongeveer 16 km ten zuiden van Zambujeira. Dat zou ongeveer 3 kwartier in beslag nemen. Nou, dat werd een dagvullend programma van 11 tot half 6. Ik heb ongeveer even vaak naast mijn fiets gelopen dan ik erop heb gezeten. De toeristische route (ik wil het fietsen op de provinciale wegen tot een minimum beperken) was erg heuvelachtig. Wel heel mooi: langs nog meer baaien, heel veel plastic kassen en een safariparkje! Ik waande mij even in de USA en Zuid-Afrika. Het liep allemaal bij elkaar: bisons, zebra's, struisvogels, bokken, buffels. Niet te geloven, zomaar langs de kliffen van Portugal. Het wemelt hier ook van de eucalyptusbomen, dus koala's kunnen er ook nog wel bij en pandaberen, want die houden van bamboe. Is hier ook genoeg van. Kortom: een ware wereldreis gemaakt. Alles bij elkaar zo'n 40 km schat ik met als beloning: een goed gevulde pizza in Odeceixe. Het stadje zelf is natuurlijk wit en wederom zo'n lief kerkje met een verwaarloosd kerkhofje op hoogte. En ze hebben hier windmolentjes die lijken op die van Don Quichote in Spanje, maar dan net weer iets anders. 

Vandaag het klifvissen mogen aanschouwen. Ik heb het woord zelf bedacht. Op de gerestaureerde burcht op de landtong bij Sagres stonden veel vissers op het randje van de klif hun dobbers tientallen meters naar beneden te werpen. Ik heb geen idee wat ze probeerden te vangen. Ik heb wel in een emmertje wat krabben gezien, maar als dat alles is voor deze toch niet ongevaarlijke activiteit moet je echt niets anders te doen hebben. Lange wandeling over de klif gemaakt achter de burcht. De burcht zelf was niet veel meer dan een muur met daarachter wat gebouwen. Het kerkje was een plaatje. Daarna dus naar het zuidwestelijke puntje om aan de ene kant de westkust te zien en aan de andere kant de zuidkust. Dat puntje heet Cabo de São Vincente. Van het moderne beeld dat bij de vuurtoren staat, heb ik geleerd dat São Vincente een martelaar van de katholieke kerk was. Overigens dacht ik dat het beeld Maria voorstelde, maar dat is dus niet zo. De Michelin-route begon vanmorgen in Arrifana. Daar waren veel bodysurfers actief met bijpassende campers. Onderaan de klif is een kleine vissershaven. 

Op de (giga) parkeerplaats bij de burcht in Sagres nog een jong NL stel in een tot camper omgebouwde Duitse brandweerauto gesproken. Op de camper zat nog een oude NL kentekenplaat (blauw/wit). Ze hadden de camper zelf in één jaar omgebouwd en waren nu 2,5 maand op weg. Ze willen het zo lang mogelijk volhouden en onderweg geld verdienen met hij als ict-er/websitebouwer e.d. en zij als illustrator. Ik eindig ermee en zij beginnen ermee. Tsja, altijd al een laatbloeier geweest.

De rest van de week dus de zuidkust van Portugal. Tot later.

Groeten Annemiek