20. Saaremaa II, Kuressaare en Muhu (Estland; 4 t/m 7 augustus 2022)

Hallo allemaal,

een zondag op het heel rustige eilandje Muhu dat ligt tussen het vasteland van Estland en het grote eiland Saaremaa, waar ik de afgelopen dagen heb doorgebracht. Eigenlijk was ik van plan om vanochtend de ferrie terug naar het vasteland te nemen en verder richting Letland te gaan, maar ik heb toch besloten hier - op een heel rustige 'camping' nabij een jachthaventje - nog een dagje te blijven. Zoals de 'havenmeester' vanmorgen zei: 'de tijd staat hier stil'. Het is minder warm dan de afgelopen dagen, zo'n 20 graden en er staat behoorlijk wat wind, De 60 gradenwas zit in de machine (duurt 3 uur!) en als het te drogen hangt, ga ik wel zwemmen, want door de houten loopplanken die dieper het water inliggen is het niet zo ondiep. Dat is vanaf de strandjes nog een hele wandeling. De Oostzee is kennelijk langs de hele kust erg ondiep. Leuk voor kinderen, maar voor mij wat minder.

Gisterenmiddag heb ik hier in de buurt de paardrijrit voor 'experienced riders' gemaakt. De rit duurde 2 uur, maar het had in een half uur gekund. Het ging uitermate traag. Mijn hoop was gevestigd op het strand waar we naar toe zouden gaan, maar helaas. Op het strand was een tractor aan het werk en het paard van de begeleidster (het zijn bijna altijd jonge vrouwen) schrok daarvan en ze moest afstijgen om verder te kunnen. Ze was kennelijk bang dat onze paarden (die erg rustig bleven) ook onrustig zouden worden van de tractor, dus we maakten rechtsomkeert om in een nog trager tempo naar huis te gaan. Paar galopjes die de naam eigenlijk niet mogen dragen. Ze zou op het strand nog een foto van mij maken, maar dat hebben we toen maar voor de 'Nederlandse molen' gedaan. Die bleek als zomerhuisje verhuurd te worden.  De volgende keer een privérit. Het landschap hier op Muhu, maar ook in de rest van Estland, lijkt erg op het onze met dat verschil dat het bij ons wat drukker is en er meer grond gebruikt wordt voor landbouw. Hier meer percelen met wilde bloemen en bloeiende grassen en graan in plaats van maïs. Veel hazelaars met (nog niet rijpe) hazelnoten en jeneverbes. Kleinere huisjes met mooie tuinen of sommige met troep. 

Het was de bedoeling dat ik zou 'chillen' de afgelopen dagen op de camping in Mändjala, maar ik heb (ook) twee grote fietstochten gemaakt. Een van ongeveer 40 km - schat ik - richting het schiereiland Sörve. De volgende dag ben ik naar Kuressaare gefietst om de burcht te bekijken, maar dat was een slechte timing, want de burcht (met museum) was gesloten voor publiek, omdat er een soort van bedrijfscontactdagen werden gehouden. Ik heb wel het centrum bekeken en gistermorgen alsnog met de camper naar Kuressaare gereden voor de burcht en het museum. Evenals de burcht in Haapsalu, is ook deze burcht gebouwd voor de bisschoppen. Met de bouw ervan is in 1340 begonnen en er heeft een groot aantal bisschoppen gewoond. Naast de functie als klooster had het ook een verdedigingsfunctie. Daarom ligt het ook heel strategisch aan zee en zijn in latere eeuwen (dubbele) muren, een gracht, een molen en torens toegevoegd.  In de burcht zit een museum. Een deel ervan is gewijd aan WO II en de Sovjettijd. Er is heel veel strijd geleverd op Saaremaa. In 1941 de Russen (waarmee Estland een min of meer gedwongen pact had gesloten) in de verdediging tegen de Duitsers en in 1944 waren de rollen omgekeerd en kwamen Estland en de andere twee Baltische staten onder het Sovjetregime te vallen. Ik heb gelezen dat de Esten de Duitsers - ondanks WO II - een warm hart toedragen, kennelijk omdat Rusland daarna nog veel meer schade heeft aangericht. Ook besteedt het museum aandacht aan de archeologische vondst van 2 Vikingschepen met 41 doden die in 2008 en 2011 zijn gevonden bij Salme, dat ongeveer 17 km van Kuressaare ligt. Ik kwam er met de fiets langs en heb toen het bord met de informatie gelezen. Men ging er van uit dat de Vikingen later vanuit Zweden naar Estland waren gekomen, maar door deze vondst gaat men ervan uit dat al rond 750 na Christus Vikingen op Estland moeten hebben geleefd, vandaar de naam: 'Vikings before the Vikings'. Deze vroege Vikingen moeten slaags zijn geraakt met de bewoners van Saaremaa en hebben de strijd verloren, waarna de overwinnaars de doden in de (op het land gebrachte) schepen hebben gelegd en afgedekt hebben met hun schilden en aarde.  Deze 'Baltische Vikingen' worden ook wel Oostzee-Finnen genoemd, omdat ze aanvankelijk niet als Vikingen werden aangemerkt. 

Tijdens mijn eerste fietstocht over een stukje van het schiereiland kwam ik bij toeval langs de "Heritage-route", een route van 11 km over een onverharde weg, maar de banden van Betsy kunnen dat (tot nu toe) goed aan. Langs de route in totaal 4 borden met informatie: 1.  de wegversperring die eerst door de Russen en later door de Duitsers is gebruikt (een mooi voorbeeld van hergebruik), traditionele sneeuwhekken, melkbussen op een verhoging en een bruggetje met historische betekenis. Geweldig en een beetje vertederend. Je krijgt de indruk dat de Esten er alles aan doen om 'erbij te horen'. Ik weet niet hoe ik het anders moet zeggen. Onderweg ook nog traditionele Estse (bordeaux rode) houten molentjes en zeer oude kerken of wat er van over is. In het centrum van Kuressaare staat nog een complete molen naar NL ontwerp waar nu een gezellig uitziend restaurant in zit. Ik heb lekker gegeten bij de Waag (waar vroeger echt een weeghuis was). 

Dat waren mijn avonturen de afgelopen dagen. Morgen rij ik naar Riga, de hoofdstad van Letland. Daar is minstens zoveel te zien als in Tallinn. Het regent hier inmiddels, terwijl de was aan de lijn hangt. Ach ja, buienradar klopt niet altijd....... Het zal wel weer droog worden.

Tot de volgende keer!

Groeten Annemiek