12. Karasjok (Noorwegen) - Inari (Finland) (5 tot en met 8 juli 2022)

Hallo allemaal,

ideale omstandigheden om een blog te schrijven: het regent en de muggen dansen rond de camper. Dat doen ze wel minder als het regent. Het is in Finland 1 uur later dan in Nederland. Niet dat het wat uitmaakt voor de zon die nog steeds niet onder gaat. Sinds de vorige blog heb ik 3 Sami - musea bezocht, 2 wandelingen van ieder 10 km gemaakt, een boottocht gemaakt op het Inari meer en 331 km gereden vanaf de Noordkaap via Karasjok naar Inari in Finland. Ik zit nog steeds in Lapland. Dat mag je niet meer zeggen en ook niet dat Sami (of Saamen) Lappen zijn. Het is een gebied dat zich uitstrekt over Noorwegen, Zweden, Finland en Rusland. De helft van de Sami woont in Noorwegen. De rest verspreid over de andere landen. Het is gegaan zoals het met de meeste 'oorspronkelijke' bewoners van diverse gebieden in de wereld is gegaan: bijna letterlijk onder de voet gelopen door de kolonisten uit zuidelijker gelegen delen van Europa en door de gedwongen bekering tot het Christendom. Vooral het eerste Sami museum in Karasjok besteedt veel aandacht aan de 'drums' (trommels) die vroeger door de Sami - Shamaans gebruikt werden om te communiceren met de goden en de overleden voorouders. Die werden verboden en er zijn er slechts een beperkt aantal teruggevonden. Het tweede Samimuseum was ook in Karasjok. En dat vertoonde ook 2 korte films, indrukwekkend met geluids- en lichteffecten om de 'Sami-sfeer' op te roepen. Beiden hadden een openluchtmuseum erbij met zomer- en winterverblijven. Die kende ik al van mijn bezoeken vorig jaar aan Sami musea in Zweden. Er is een groffe indeling te maken: een deel van de Sami houdt rendieren en een deel houdt zich voornamelijk bezig met de visserij. Er zijn verschillende 'stammen', die allemaal hun eigen taal hebben. Sommige van die talen worden niet meer gesproken. Er is niemand meer over die de taal spreekt. In Karasjok is ook het Samische parlement gevestigd (Sameting). Het gebouw lijkt deels op de tent van een rendierhouder. Helaas was de laatste rondleiding al voorbij toen ik er kwam. Ik denk dat ze al op zomerreces zijn. Ik heb dus niet binnen kunnen kijken. 

Daarna doorgereden naar Inari. Ik had mijn paspoort bij de hand, want ik zou kort na Karasjok de grens met Finland oversteken en dat is wel een buitengrens van de EU (Noorwegen maakt geen deel uit van de EU). Ik had het niet nodig. Halverwege de rivier Tana, dat de grens vormt met Finland - stond een bord van de EU, maar geheel bestickerd. Bijna niet meer te lezen. Even verderop een rijstrook als je iets had aan te geven, maar geen mens te bekennen. Nou, zo gemakkelijk is het dus om de EU binnen te komen. 

In Inari wilde ik eerst de wandeling maken naar de Wilderniskerk van Pielpajärvi  die dateert van 1760 en het enige gebouw is dat niet verwoest is in WO II. Het zou ongeveer 7 km vóór Inari liggen en via een 'flinke wandeling' te bereiken zijn. Ik ben afgegaan op Google Maps. Ik kwam vóór een gesloten slagboom te staan over een bruggetje, maar de weg liep daarna door, dus vervolgens camper geparkeerd en te voet verder gegaan. Het zou nog zo'n 4,5 km verderop zijn. Lang verhaal kort: die weg liep niet naar het kerkje. Er bleek een andere route die ik vanmorgen heb gelopen. Een mooie wandelroute. Tijdens mijn wandeling van gisteren wel een paar rendieren gespot, waarvan ik een keer een filmpje heb gemaakt. Die kwamen zo enthousiast op mij aflopen. Na het lopen ben ik nog wel in het meertje waar de brug overheen liep gaan zitten. Lekker koel water na toch wel een warme wandeling. Er kwamen nog mensen langs die er kennelijk een vakantiehuis hebben, want die konden de slagboom ontgrendelen. Die zullen wel gedacht hebben... Gelukkig had ik wel mijn zwempak aan. 

Het derde door mij bezochte Sami museum zit in Inari. Dat zag er veel gelikter uit dan die twee in Karasjok. Mooie beelden binnen, ook van de mensen in Saami klederdracht. Het openluchtdeel is vergelijkbaar met die andere 2. Vanmorgen alsnog de wandeling naar het kerkje uit 1760 gemaakt. Het is nog een trouwlocatie (moeten de gasten wel wat conditie hebben) en er worden nu nog  2 diensten per jaar gehouden: met Pasen en midzomer. Ik vertrok met mooi weer en had dus geen regenjack meegenomen, maar onderweg begon het te regenen. Gelukkig was het niet al te koud en ik had kleding aan die gauw droogt en tussen de buien door droogde ik aardig op. En je hebt het warm van het lopen. Als je hier stil staat heb je gelijk een hoop muggen op je zitten, dus een goede stimulans om door te lopen. Uiteraard gebruik ik Deet en ze vinden mij nog steeds niet zo lekker, dus het valt mee. De muggen zijn wel een reden om de rendieren meer richting de kust te laten foerageren. Daar zijn minder muggen. Ik zie trouwens hier nog rendieren genoeg, langs en op de weg. Kennelijk gaat dat goed, want ik heb nog geen dode dieren langs de kant van de weg zien liggen. Ik had overigens nog geluk, want op de terugweg kwam ik wandelaars tegen die een harde hagelbui op hun hoofd hadden gehad. Dat klopte ook, want ik kwam even later de hagelstenen nog tegen. Ze hadden ook in de camper gezorgd voor wat nattigheid, want ik had het dakluik een stukje open laten staan. Ik vond dat ik wel een pizza had verdiend na dit mooie maar natte tochtje. Ze hebben hier rendierpizza's: erg smakelijk. 

De regenachtige dag afgesloten met een hele saaie boottocht over het hele grote Inarimeer, dat aan de andere kant grenst aan Rusland. Het meer is 80 km lang en 50 km breed en gemiddeld 15 meter diep. Het beslaat dus ongeveer 20% van NL. We hebben overigens maar 25 km met de electrisch hybride catamaran gevaren en daar ruim 2 uur over gedaan. Er werd via een bandopname wat toelichting in het Fins en Engels gegeven op wat we zagen, maar het stelde allemaal niet zoveel voor. Het regende, maar gelukkig konden we binnen zitten. Ik heb buiten wel wat foto's gemaakt. Er zijn heel veel eilandjes in het meer, waarop (natuurlijk) vakantiehuisjes staan. Schijnt wel 'protected area' te zijn, wat betekent dat niet overal gebouwd mag worden. Het hele meer is in de winter bevroren tot tenminste 1 meter diep! In de winter is hier veel meer te doen dan in de zomer. De kapitein van de catamaran vertelde dat hij 's winters met zijn slee en honden toeristen voor tripjes meeneemt, variërend van 2 tot 10 dagen. Er wordt ook veel gebruik gemaakt van sneeuwscooters. De winter is hier het hoogseizoen. 

Morgen ga ik naar het Nationaal Park Lemmenjoki en dan door naar Rovaniemi dat op de poolcirkel ligt en waar de kerstman woont. Tot dan!

Groeten Annemiek