11. Valencia - deel 2 (17 tot en met 21 januari 2021)

Ik heb nu ook het weekendgevoel na de laatste cursusdag: 5 dagen bikkelen van 9.20 tot 11.10 en van 11.30 tot 13.20 uur. Dat is intensief als je gepensioneerd bent, maar la profesora Marta deed het erg goed. Geen foto van haar, maar ze lijkt op Nairobi uit La Casa de papel. Dat zei ik tegen haar vandaag, maar ondanks het feit dat Nairobi er goed uitziet, was Marta er toch niet zo blij mee. Nairobi komt namelijk uit een zigeunerfamilie en dat ligt kennelijk gevoelig. De klas was niet erg 'coronaproof ingericht': we zaten bovenop elkaar. Weliswaar met mondkapjes op, maar toch. Het was erg druk in alle lokalen. De groep varieerde van een harde kern van ongeveer 6 mensen tot 10. Slechts één enkele Hollandse in mijn groep, die er ook maar een paar lessen bij zat. Opvallend veel uit Noord-Afrikaanse landen: Marokko, Mauretanië (een jong voetbaltalent: Mammadou: onthou die naam!) en 2 basketballers uit Tunis. Verder Chinezen, Fransen en Polen. Een bont gezelschap, dat slechts voor een zeer beperkt deel engels sprak, dus we moesten buiten de les ook in het spaans met elkaar praten. De meeste cursisten waren jong, maar in mijn groep zat ook een franse vrouw van mijn leeftijd, waarmee ik het meeste contact had. Het is alleen heel erg lastig om het spaans van een franstalige te volgen. Die spreken alles op zijn frans uit. De cursus was uiteindelijk wel te doen, want er zat veel afwisseling in de lessen: theorie, conversatie, zelf stukjes schrijven, voordragen, oefeningen etc. De tijd ging snel, niet in de laatste plaats omdat Marta enorm veel energie bleek te hebben en ons tot grote hoogte opzweepte. We hebben zelfs een hit van een jong spaans stel die ik al vaak op de radio had gehoord vertaald. Een soort van rap, dus heel snel. Een goede luisteroefening. 

Ik ben 4 keer naar Valencia gefietst in alle vroegte en kou. Vandaag met de metro (duurt ongeveer even lang). Alleen de eerste dag moesten we er om 8.15 uur zijn. Dat was een uurtje introductie. De volgende dagen begonnen we om 9.20 uur. Ik werd beloond met prachtige zonsopkomsten. Die zie ik niet zo vaak. Met de warme koffie in een thermosbeker bij mij, is dat wel genieten. Na afloop van de cursus de stad in om op te warmen, want in de school hebben ze geen verwarming! Dat geldt voor meer oudere huizen hier. Januari en februari schijnen de koudste maanden in Valencia te zijn. Wat ben ik blij met mijn elektrische kacheltje. Zodra de zon weg is, zakt de temperatuur tot ongeveer het vriespunt en ik heb begrepen dat het elders in Spanje nog veel harder vriest. Het moet niet gekker worden. Hoe dan ook: op spaanse tijd lunchen op een terras dat in de zon ligt, is een kadootje. Daarna de monumentale stad bezichtigen. Zo heb ik maandagmiddag eerst Valencia van bovenaf gezien: 70 meter om precies te zijn vanaf de toren die hoort bij de kathedraal. Dan krijg je wat overzicht. Inmiddels is dat aardig gelukt. Helaas is het plein waar de kathedraal aan ligt (Plaza de la Reina: volgens mijn gids: het hart van de stad) opgebroken. Het wordt vast heel mooi. Daarna nog een aantal andere gebouwen bekeken die de moeite waard zijn: de Torens van Serrano: oude stadspoorten en uiteraard nog een aantal kerken, sommige alleen van buiten; anderen ook van binnen. Ik zal de namen bij de foto's zetten (nu of later).

Dinsdagmiddag ben ik iets eerder vertrokken uit de les, want het gemeentehuis is maar tot 14 uur open. Mooi van binnen en buiten. In 1939 heeft Franco vanaf het balkon zijn redevoeringen gehouden. De 'modernistische' centrale markt is enorm met heel veel verse producten. Jammer dat ze om 15 uur sluiten, want de rest van de middag moet je het gekochte ook meeslepen. De fiets zette ik op een centrale plaats in de stad, want in het centrum kan je beter lopen dan fietsen. Het mooiste gebouw vond ik de Longa de la Seda, de zijdebeurs. Het staat sinds 1996 op de werelderfgoedlijst van UNESCO. In de 15e eeuw door zijdehandelaren in de stad opgericht om de stad een boost te geven. In het gebouw  werden ook conflicten op het gebied van handel en maritieme zaken geslecht. Een soort arbitragecommissie dus. De architect was zijn tijd vooruit, want hij gebruikte kranen bij de bouw (die bestonden dus toen ook al) en door de 2 meter dikke muren en de ingenieuze dakconstructie kan het gebouw tegen een stootje. Nu wordt in de gotische hal met gedraaide zuilen alleen nog op zondagen in postzegels gehandeld. Dat is wat minder spannend (denk ik). 

Woensdagmiddag heb ik 'vrij' genomen, want teveel zien in korte tijd stompt af. Bovendien had ik tijd ingeruimd om het certficaat van de derde prik bij het gezondsheidscentrum op te halen. Dat bleek niet meer nodig, want ik heb het digitaal kunnen scoren met gebruik van het spaanse telefoonnummer van juf Marta. Ik heb een geprinte versie van de QR code en een digitale! Donderdagmiddag heb ik gebruikt om te lunchen bij Mercado Colón. Dat gebouw is gerenoveerd en er zitten nu allerlei verschillende restaurantjes in. De Aqua de Valencia smaakte beter dan zondag. Deze was minder waterig. Het nationale keramiekmuseum ziet er aan de buitenkant heel indrukwekkend uit, maar van binnen valt het tegen. Ik was ook nog op zoek naar het Palacio de Marques de Dos Aguas, maar dat bleek in hetzelfde pand te zitten op de tweede etage. Ik heb mij niet heel erg in de familie verdiept, maar rijk waren ze wel. Deed mij een beetje aan Huis Doorn denken. Veel porselein in ieder geval. Op de begane grond een expositie van 'Temporary glass': dat is een stroming van begin jaren 80. Ik kan mij een vaas van mijzelf herinneren die erop lijkt. Tot slot de kerk van Sint Nicolás: niets bijzonders aan de buitenkant, maar van binnen zeer rijk gedecoreerd. Het wordt ook wel de Sixtijnse kapel van Valencia genoemd. 

Vanmiddag vond ik het welletjes geweest. Er is natuurlijk nog veel meer te zien, maar dat wordt teveel. Ik had ook nog het weekend gepland om hier te blijven, maar ik ben niet echt een stadsmens en op de camping is het saai en zwemmen gaat echt niet met dit weer, tenzij ik de camper pal naast het strand zou zetten, maar dat zie ik hier niet zitten. Ik ga dat elders regelen. Daarom ga ik nu naar Alicante. Dat schijnt een eigen 'microklimaat' te hebben waardoor het aangenamer is dan in de rest van Spanje. Bovendien woont mijn neef daar. Onderweg naar Alicante kom ik langs El Castillo de Xativá. Een tip van de juf. Ik heb er een bezoek gepland. Volgende keer horen jullie daar meer over.

Fijn weekend! Misschien ook met een beetje zon. De dagen worden in ieder geval langer! 

Groeten Annemiek