11. Van Karlstad tot Sundsvall (26 juli – 28 juli 2021)

Dit is camperen: komende nacht overnachten op een parkeerterrein binnen een openluchtmuseum in een natuurgebied boven de stad Sundsvall, afgelopen nacht een eigen plekje in het bos, en de nacht daarvoor een idyllisch gelegen camperplaats bij de sluizen van Bjurbäckens. Alleen jammer dat de buren te dichtbij stonden. Camperen is ook: zwemmen in een meer in plaats van douchen op een camping en gisterenavond had ik mijn buitendouche kunnen gebruiken als ik niet eerder die dag in het meer had gezwommen.

Camperen is ook met de (niet zulke erge) tegenslagen om gaan. Het probleem met de motor is verholpen, althans voorlopig. Na enige omzwervingen ben ik terecht gekomen bij een Citroën dealer in Karlstad (ten noorden van het Vävern Meer). Ingewikkeld verhaal en het kan terugkomen, maar Miep zal niet opeens stil komen te staan als het weer gebeurt. Dus dat kan wachten tot ik terugkom. Vandaag opeens een harde knal, nota bene op de snelweg, maar ik zag niets. Ik haalde opgelucht adem, maar dat bleek te voorbarig. Precies midden op de voorruit, waar normaal gesproken de binnenspiegel zit (maar die heb ik niet) is Miep getroffen door een steen. Dat zie ik niet aan de binnenkant, want er zit een zwart kunststofstukje voor, maar de barst die daarna ontstond zag ik wel. En die ging dwars over de voorruit helemaal naar beneden. Dus: morgenvroeg staat een bezoekje aan de Zweedse Carglass op het programma. Laat die nu maar 2 km hiervandaan zijn! Geluk bij een ongeluk.

Inmiddels heb ik sinds de camping in Hällekis al weer bijna 800 km gereden. Ik zit dus nu in Sundsvall aan de Botnische Golf. Dat is aan de oostkust van Zweden. Aan de andere kant van de Botnische Golf ligt Finland. Hier zou je elanden in het wild kunnen aantreffen. Helaas kwam er afgelopen nacht geen een langs op mijn bosplekje. Dus ik ben vanmorgen bij ze langs gegaan in een elandenpark. Het leek wel een hertenkampje. Het mannetje (met het gewei) moet zorgen voor jongen, maar dat is hem 3 jaar lang nog niet gelukt. De verzorger denkt dat hij homo is. Hij heeft in een ieder geval een moeilijke jeugd gehad. Wel in het wild geboren, maar als jong dier alleen aangetroffen. Daarna heeft hij geen goede begeleiding gehad en werd zelfs iedere dag – als een paard – geborsteld! Uiteindelijk is hij in dit elandenpark opgenomen en de drie vrouwtjes waren de eerste elanden die hij zag sinds hij gevonden werd. Hij deed alles verkeerd en moest eerst leren om een eland te zijn. Dat lukt dan wel, maar hij weet kennelijk nog niet hoe hij kindertjes moet maken. De twee andere dieren (zonder gewei maar wel mannetjes) lagen op een ander deel van het park dat gebruikt wordt om honden te trainen. Ik heb niet helemaal begrepen om wat voor honden het gaat: honden die jagen op elanden? Het aantal in het wild levende elanden neemt hard af in Zweden. Volgens de verzorger is dat te wijten aan de toenemende aantallen wolven. De wolf is een beschermde diersoort (volgens EU recht), dus mag niet bejaagd worden. Elanden kennelijk wel, want ik heb vanavond rendierbiefstuk gegeten. Was lekker, zoals alle vlees van wildsoorten. Ik heb het idee dat het aantal elanden ook afneemt vanwege de jacht. Hoe dan ook: ik heb in ieder geval elanden gezien, maar ik hoop ze natuurlijk nog wel in het wild te zien. Als dat deze reis niet lukt, dan toch zeker volgend jaar als ik nog nog noordelijker ga en ook in Noorwegen en Finland kom. Ik zag overigens langs de snelweg wel veel borden met ‘pas op voor overstekende elanden’ en langs vrijwel de gehele weg loopt een omheining en dat is een dure grap. Dus ze zullen er wel zijn. Het vorige mannetje (dat wel voor nakomelingen heeft gezorgd) is vervangen, want die werd gek. Hij beukte het hek kapot en daar stond de bestelbus tegenaan, waarvan de achterkant aan gort is gebeukt door de eland. Die moest worden afgemaakt tot groot verdriet van de verzorger, want hij had alles geleerd van hem.

De sluizen van Bjurbäckens zijn heel oud (maar worden tegenwoordig met knoppen bediend) en hebben een verval van 11 meter! Ieder bootje dat over het Bergslags kanaal verder wil moet eerst bellen en dan komt de sluiswachter om te zorgen dat die 11 meter (verdeeld over 2 sluizen) wordt overbrugd. Dat varieert van 1 tot 10 bootjes per dag. Leuk om te zien en prachtige omgeving. De camperplaats bestaat uit het parkeerterrein bij een restaurant dat helaas om 18 uur dichtging, maar ik had zelf nog wat ‘in huis’. De volgende morgen op tijd weer en route richting Sundsvall. Binnendoor wegen. Wat opvalt zijn de vele open plekken in het bos. Er worden kennelijk veel bomen geveld. Ook heel veel meren, kanalen, rivieren. Een hele mooie houten kerk in Kopparberg met een aparte klokketoren. Binnen in de kerk lag nota bene een folder in het Nederlands met de titel ‘Rumoerige kerkmuizen’! Bedoeld om kinderen kennis te laten maken met de kerk. Dat verwacht je niet zo gauw in een klein stadje midden in Zweden.

Ik zoek altijd leuke koffie- en lunchplekjes. Lukt niet altijd, maar gisteren wel. Stond ik op iets dat een parkeerterrein zou kunnen zijn voor de ingang van een woonwijkje op een heuvel uit te kijken over een meer, waar ik mensen in zag zwemmen. Het was warm (inmiddels heeft het wel wat geregend, maar het is nog steeds warm) en ik dacht: waarom ook niet? Dus omgekleed, lenzen in, camper op slot en afgedaald naar het meertje. Heerlijk water. Donker zand, dus weinig te zien, maar wel schoon water. Ik had mijn douche dus al gehad. Ik wilde een keer vrij kamperen, dus ik ben een camping aan een meer voorbij gereden en zomaar een bospad ingereden. Onzichtbaar vanaf de weg en ik heb de camper naast het bospad gezet, want stel dat er toch nog een auto langs zou komen. Ik ben daarna het pad nog afgelopen, maar het liep niet naar een huis, maar naar een open plek in het bos. Volgens mij is de weg ooit in gebruik geweest om hout over te vervoeren. In ieder geval leek mij niet dat er nog vaak auto’s of mensen van het pad gebruik zouden maken. Ik heb prima geslapen. Mooi plekje. Dus al 2 gratis nachten. Dat is goed voor het gemiddelde. Die 8 nachten op de camping was een duur grapje (E 325 incl. stroom, warm douchen, 2 x wassen en de huur van de kajak).

Sundsvall bestaat ook 400 jaar dit jaar! Moet niet gekker worden. Na aankomst naar beneden gelopen (sta hoog op een heuvel); het centrum even bekeken waar druk wordt gerenoveerd (te veel beton vind ik) en die rendierbiefstuk gegeten. Toen via andere route weer naar boven gelopen met prachtig uitzicht op de stad en de kerk (dit keer niet gekeken of die open was) en vervolgens kwam ik erachter dat ik op het terrein van een open lucht museum was beland. Daar ook nog even doorheen gelopen. Kortom: veel gedaan en nu stop ik. Tot volgende keer, hopelijk met een gerepareerde voorruit en nieuwe avonturen verder richting het noorden ter hoogte van de Höga Kusten.

Groeten Annemiek